- جزئیات
- اگر می خواهید نفاق را تعریف کنید به سیره عملی این آقا مراجعه فرمایید. این آقا اکنون دلش برای مردم میسوزد عجب... شما که با احادیث مجعولتان جنایات خلفا و حتی یزید ملعون را توجیه می کنید چرا امروز زبان در آوردید؟ جواب استاد قزوینی به مولوی عبدالحمید قَالَ حُذَيْفَةُ بْنُ الْيَمَانِ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ، إِنَّا كُنَّا بِشَرٍّ، فَجَاءَ اللهُ بِخَيْرٍ، فَنَحْنُ فِيهِ، فَهَلْ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الْخَيْرِ شَرٌّ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قُلْتُ: هَلْ وَرَاءَ ذَلِكَ الشَّرِّ خَيْرٌ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قُلْتُ: فَهَلْ وَرَاءَ ذَلِكَ الْخَيْرِ شَرٌّ؟ قَالَ: «نَعَمْ»، قُلْتُ: كَيْفَ؟ قَالَ: «§يَكُونُ بَعْدِي أَئِمَّةٌ لَا يَهْتَدُونَ بِهُدَايَ، وَلَا يَسْتَنُّونَ بِسُنَّتِي، وَسَيَقُومُ فِيهِمْ رِجَالٌ قُلُوبُهُمْ قُلُوبُ الشَّيَاطِينِ فِي جُثْمَانِ إِنْسٍ»، قَالَ: قُلْتُ: كَيْفَ أَصْنَعُ يَا رَسُولَ اللهِ، إِنْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ؟ قَالَ: «تَسْمَعُ وَتُطِيعُ لِلْأَمِيرِ، وَإِنْ ضُرِبَ ظَهْرُكَ، وَأُخِذَ مَالُكَ، فَاسْمَعْ وَأَطِعْ» طبق احادیث خودتان وظیفه شما اطاعت از حاکم است حتی اگر ظالم باشد و تورا شلاق بزند و اموالت را غصب کند.با وجود سیاه نمایی این شخص,سلمنا بر فرض صحت ادعا و خلاف واقعیت گویی این آقا ,لا اقل به احادیث خود عمل کنید که با آن خلفای خود را توجیه میکنید...(عکس کتاب مسلم چاپ:طیبه) ------------------------------------ صحيح مسلم : جلد : 3 صفحه : 1476
|
- جزئیات
- در صحیح بخاری از ابن عباس نقل میکند که :(لما حٌضِرَ رسول الله و فی البیت رجالٌ)در خانه ی نبی مکرم صلوات الله علیه و آله و سلم رجالی بودند, در اینجا نمی خواهد بگوید مردان بودن چون در احادیث دیگر داریم که زنها در پشت پرده بودند,مراد از رجال یعنی شخصیتهای برجسته و روشن است,شخصیت بزرگی مانند پیغمبر خاتم که میخواهند از دنیا بروند معمولا این طور است که شخصیتهای برجسته و صحابه ی بزرگ برای عیادت می آیند. در میان آن رجال عمر بن خطاب بود و پیامبر فرمودند قلم و کاغذی بیاورید که من برای شما چیزی بنویسم که بعد از من گمراه نشوید. (عکس صفحات کتب در پایین مطلب,برای دیدن عکس در سایز اصلی روی آن راست کلیک کنید و پنجره ی جدید باز کنید) در اینجا عمر میگوید:إن النبی قد غَلَبَ علیه الوَجَع و عندکم القرآن...حدود سی یا چهل نفر در آنجا هستند عمر این توهین را میکند. البته آنجایی که بخاری و مسلم میخواهند به صحابه نسبت دهند میگویند :قالوا إنهُ لَیَهجُر _ صحابه گفتند پیامبر هذیان میگوید(صلی الله علیه و آله و سلم) آنجایی که میخواهند به خلیفه ی دوم نسبت دهند کلمه ی هَجَرَ را نمی گویند. البته معنای هر دو یک چیز است و هیچ فرقی ندارد قد غَلَبَ علیه الوَجَع یعنی بیماری بر او غلبه کرده و حرفی که میزند بی حساب است و قابل توجه نیست,یعنی وقتی بیماری و تب شدت پیدا میکند انسان حرفهایی میزند بی اختیار ,همان هذیان است و هیچ فرقی با لَیَهجُر ندارد چون آن هم میشود هذیان گفتن. و جالب این است که مردم بجای اینکه سخن پیامبر صلوات الله علیه و آله را طبعیت کنند سخن عمر را گوش دادند.با اینکه طبق نقل ابن حجر و دیگران پیامبر اکرم معصوم هستند فی صحته و مرضه- چه پیامبر مریض باشد و چه در صحت باشند معصوم هستند/وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ*إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ(3و 4 نجم)از روی هوا و هوس سخن نمی گوید-گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست/یعنی در تمام حالات پیامبر اکرم,چه در خوشی و چه در غضب چه در شوخی چه در جدی چه در بیماری چه در صحت فرقی نمیکند و آیه کاملا مطلق است. فاختلف اهل البیت فاختصموا منهم -بعد از حرف عمر اهل خانه به اختلاف افتاده و به مخاصمه با یکدیگر پرداختند. نبی مکرم در بستر بیماری هستند و آنها با یکدیگر مخاصمه کردند در حالی که قرآن میگوید: - لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ(2 حجرات)کسی حق ندارد بالای صدای پیامبر صدایش را بلند کند-حتی در بالای مرقد مطهر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم این را نوشته اند اگر کسی با صدای بلند زیارت نامه هم بخواند شرطه ها به او اعتراض میکنند. با هم درگیر شدند عده ای حرف عمر را زدند و عده ای گفتند نه پیامبر اکرم قلم و کاغذ میخواهند تا چیزی بنویسند که ما برای همیشه گمراه نشویم. فلما اکثروا الغو و الإختلاف عند النبی- اختلافات و سخنان لغو در محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به اوج رسید.آقایان توجیه میکنند که خلیفه ی دوم این حرف را زده بخاطر شفقت بر پیامبر اکرم که اگر کاغذ و قلم بیاورند ایشان به زحمت می افتد, آیا آن زحمتش بیشتر بود یا این اختلاف و مخاصمه و دادو بیداد کردن بالای سر پیامبر که بیمار بودند؟ پیامبری که -وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ(قلم 4)-هست به اینها میگوید:قوموا عنی- از پیش من دور شوید از خانه ی من بروید بیرون,تا آیندگان قضاوت نکنند که بله این اختلاف مورد نظر پیامبر بوده است و آن خصومت و دادو بیداد مسئله ای نیست,پیامبر طلب کاغذ و قلم کرد و گفتند ایشان هذیان میگوید و پیامبر قانع شدند-نه میگوید قوموا...تا آیندگان متوجه شوند این کار آنها موجب آزار و ناراحتی پیامبر اکرم شد. در خیلی از روایات اهل سنت میگوید:رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم غمگین شدند ,آیا این موجب ایذاء پیامبر هست یا نه؟با آیه 57 سوره ی احزاب چه میکنید؟إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا... هدف پیامبر اکرم از درخواست کاغذ و قلم چه بود؟بدرالدین عینی ,ابن حجر عسقلانی ,سفیان بن عُیَینَه,احمد امین مصری معلوم نیست از کجا آورده اند که میگویند:اراد ان ینص علی اسامی الخلفاء بعده /پیامبر اکرم میخواستند اسامی خلفا را معین کنند. چون پیامبر میدانند که بعد از او بزرگترین اختلاف بحث خلافت است,شهرستانی در الملل و المحن میگوید:ما سل سیف فی الإسلام علی قاعدة دینیة مثل ما سل علی الإمامة فی کل زمان/در تاریخ برای هیچ امری مانند خلافت و امامت شمشیر کشیده نشده است. تعبیر نبی مکرم اسلام که فرمودند و ان تستخلفوا(تؤمروا) عليا-و ما اراكم فاعلين-تجدوه هاديا مهديا يحملكم من (على) المحجة البيضاء (1)اگر علی علیه السلام را خلیفه قرار دهید-گرچه میدانم نمیکنید-هم هدایت شده است و هم شما را به راه راست هدایت میکند. ------------------------------------------ 1-حلية الأولياء، ج 1، ص 64، ترجمة على بن ابى طالب؛ اسنى المطالب، ص 74؛ مناقب الأسد الغالب، ص 33؛ كنز العمال، ج 11، ص 630، حديث 33072،1-مسند امام احمد، ج 1، ص 109، حديث 861، عن على؛ كنز العمال، ج 11، ص 630، حديث 33071؛ صواعق المحرقة، ص 46، الفصل الخامس، ذكر شبه الشيعة، الشبهة الحادية عشرة؛ مناقب الأسد الغالب، ص 33.
|
- جزئیات
- معاویه دنبال این بود که خون خلیفه ی قبل را بی اندازد گردن امیرالمؤمنین علی علیه السلام ,خون ریزی های بعدی مانند جمل را هم تویعه دهد نسبت به امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت را وادار مند نسبت به حاکمان بعد از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم بدگویی کند ,طعنه بزند که مثلا بیعت ایشان فراگیر نیست و قداست ایشان را بشکند. حضرت علیه السلام از همه ی اینها استفاده کرد و اینها را در تاریخ ماندگار کرد ,هم روشنگری فرمودند و هم سکوت نفرمودند و هم سعی کردند در افکار عمومی موازنه برقرار کنند که فرصت بیان برای آیندگان ایجاد کنند و در همه موفق بودند. عده ای این وسط کاری کرده اند که اسمشان ماندگار شده,خوش به حالشان خیلی ها سخنرانی کردند مانند عمار,ذو شهادتین,زید بن صوحان ,مالک اشتر, محمد بن ابی بکر فرزند خلیفه ی اول که اینها روشنگری کردند و زنانی که روشنگری کردند تاریخ تک تک کلمات آنها را به خاطر سپرده است. محمد بن ابی بکر نامه ای نوشت(1) به معاویه:که جایگاه علی بن ابیطالب علیهما السلام و سابقه ی او را ببین, تمام افتخارات ایشان در جنگ با شماهاست که در سپاه کفر بودید و مسلمان نبودید افتخاراتی مانند: ضربة علی یوم الخندق...(2)(3)لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار(4)و لیلة المبیت(5) در ادامه محمد بن ابی بکر میگوید هرچه برای امیرالمؤمنین علیه السلام بگویم کم است و هرچه برای تو بگویم کم است.دیدم خودت را میخواهی عِدل امیرالمؤمنین علیه السلام جا بزنی (و انت انت و هو هو )تو تو هستی (دیگران بخواهند بگویند حیله گر چیست اسم تو را می برند) و او ,اوست , علی علی است (خطیب خوارزمی میگوید و هو علی العلی)چه بگویم که بهتر از این باشد؟بگویم شجاع , کریم ,عالم... ادامه میدهد: المبرز السابق فی کل الخیر,اول النای اسلاما... هر جا که بوی خیر و برکت باشد نفر اول علی بن ابیطالب علیهما السلام است ,اولین مسلمان است,پاکترین و بهترین نیت از آن اوست ,بهترین فرزندان از ان اوست(فرزندان رسول خدا) افضل الناس زوجة , بهترینِ مردم از جهت همسر...و بعد میگوید انت العین بن لعین... معاویه در پاسخ میگوید ما شخصیت علی بن ابطالب علیهما السلام را میشناختیم و میدانستیم او فردِ بعد از پیامبر اکرم است (صلی الله علیه و آله وسلم)و پدر خودت و دیگران بودند که نگذاشتند حکومت به علی بن ابیطالب برسد(علیهما السلام) چیزهایی که دوست داشت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در مورد خلفای قبلی بگویند و افکار عمومی بدش بیاید اینجا خودِ معاویه گفت... ----------------------------------------- 1- احتجاج,طبرسی,ج 1, ص244 / شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید ج3 ص 189 طبع مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي 2- الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای۴۰۵ ه)، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۳۴، تحقیق:مصطفی عبد القادر عطا، ناشر:دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة:الاولی، ۱۴۱۱ه - ۱۹۹۰. 3- الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (متوفای۳۸۱ه)، الخصال، ص۵۷۹، تحقیق، تصحیح وتعلیق:علی اکبر الغفاری، ناشر:منشورات جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة فی قم المقدسة، سال چاپ ۱۴۰۳ - ۱۳۶۲. 4-خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۷، ح۲۰۰./سبط بن جوری، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۲۶. 5-طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۶۶./طبرسی، الاحتجاج، ج۱، ص ۶۶/حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۲۳.
|
- جزئیات
- به خاطر چاپ های متعدد امکان دارد صفحات فرق داشته باشد.عکس صفحات کتب داخل متن آمده است لطفا تا آخر مطالعه بفرمایید. سوال 1- پیامبر اکرم می فرمایند: جنگ با علی جنگ با من است(علیهما السلام) (انا حرب لمن حاربکم و سلم لمن سالمکم)مسند احمد جلد 2 صفحه ی 442 /صحیح ابن حبان جلد 15 صفحه ی 434 /حاکم نیشابوری در مستدرک میگوید این حدیث حسن است. نظر اهل سنت نسبت به جنگ افروزان جمل و صفین چیست؟آیا این دو جنگ را همان جنگ با رسول خدا میدانید؟تکلیف طلحه و زبیر و عایشه و معاویه چیست؟ اگر میگویید اینها اجتهاد کرده اند و در اجتهاد خود خطا نموده اند ,اجتهاد باید در مرتبه ی اول متکی به کتاب و سنت باشد,اینها از کدام آیه و حدیث نبوی این اجتهاد را کرده اند؟ اگر میگویید اینها سخن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که جنگ با علی علیه السلام را جنگ با خود میداند انکار کرده و فتوای دیگری برای مشروعیت جنگ با علی علیه السلام داشتند ,پس در اینصورت شما اینها را مشرّع میدانید و قائل به نقص اسلام هستید یا منکر خاتمیت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم هستید. سوال 2- پیامبر مکرّم می فرمایند من عادی لی ولیا فقد اذنته بالحرب.(هرکس ولیِ از اولیاء من را دشمن بدارد من با او اعلام جنگ میکنم)صحیح بخاری جلد 7 صفحه ی 190 حدیث 6502. آیا شما علی علیه السلام را ولیِ خدا میدانید یا خیر؟اگر ولیِ خدا بدانید پس در اینصورت جنگ او او جنگ با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است,پس تکلیف آتش افروزان جمل و صفین را روشن کنید. و یا انکار سنت پیامبر خدا نموده و با توجیهات ضد عقل و شرع, بر عملکرد اتش افروزان جمل و صفین سرپوش نهاده و در زیر پوشش اجتهاد پاداشی هم برای آنها منظور میکنید پس پاسختان برای قیامت چیست؟ سوال 3- فرق جنگ جمل و مخالفان علی علیه السلام و جنگ ردّه و مخالفان ابوبکر چیست؟در یکی با قیچی اجتهاد پاداش می برند و دیگری با لبه ی شمشیر سر بریده و به ناموسشان به نام دین تجاوز میشود؟مثل قضیه ی تجاوز خالد بن ولید به همسر مالک بن نویره... با اینکه مخالفان خلیفه ی اول از دین مرتد نشده بودند و بر طبق گفته ی ابوبکر معتقد به رسالت نبوی بودند نماز و زکات را قبول داشتند ولی از پرداخت زکات به ابوبکر خود داری میکردند.حرف ابوبکر در صحیح بخاری :و الله لاقاتلن مَن فرّق بین الصلاة و زکات,والله لو مَنَعونی عناقاً کانوا یُؤَدونهاالی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم لقاتلتُهم علی منعها(میجنگم با کسانی که بین نماز و زکات فرق میگذارند-یعنی خدا را قبول دارند ,نماز میخوانند و زکات میدهند ولی بین نماز و زکات فرق میگذارند,اگر چنان چه به اندازه ی یک افسار شتر یا پالان شتر که به پیغمبراکرم می دادند-معلوم است پیغمبر را هم قبول داشتند -اگر آن اندازه به من ندهند با آنها میجنگم.صحیح بخاری جلد 2 صفحه ی 109 حدیث 1400. ابن کثیر دمشقی می گوید:یقِّرون بالصلاة , و یمتنعون عن اداء الزکات و منهم من امتنعوا عن دفعها الی صدیق ابی بکر(آنهایی که مخالف ابی بکر بودند اقرار به نماز داشتند زکات را هم قبول داشتند ولی میگفتند به ابوبکر زکات نمی دهیم.البدایة و النهایة جلد 6 صفحه ی 304.پس بنابر این مخالفین ابی بکر هم خدا را قبول داشتند هم پیغمبر و نماز و زکات را قبول داشتند اما چون به ابوبکر زکات ندادند هزاران نفر به دست خالد و دیگران کشته شدند.
|
- جزئیات
- کارشناس وهابی:اینکه میگویند حضرت زهرا حقش را میخواسته دروغ است چون ایشان نمیدانستند که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ارث باقی نمیگذارند و ایشان نمیتوانند ارث ببرند,و این داستانها را شیعه درست کرده که حضرت زهرا آمد در مسجد شلوغ کرد و حقش را خواست و تا آخر عمر با ابوبکر سخن نگفت و میگویند در مسلم و بخاری آمده است, و از این جریان غافل هستند که قهر کردن با یک شخص مسلمان شرعا حرام است و حضرت زهرا سلام الله علیها فقه و علم را از پیامبر یاد نگرفته بود؟که حرام است بر شما که با هریک از برادران دینی خود بیش از سه روز روی گردان باشید,این جعل تاریخ است. حجت الاسلام یزدانی:اولا این مطلب که حضرت زهرا سلام الله علیها ارث خود را از ابوبکر طلب کردند در صحیح ترین کتابهای سنی و شیعه آمده است. در صحیح بخاری حد اقل سه روایت آمده که حضرت زهرا سلام الله علیها ارث خود را از ابوبکر طلب کردند و وقتی ابوبکر نداد و روایات جعلی و دروغ از زبان پیامبر نقل کرد ,حضرت زهرا سلام الله علیها خشمگین شد و تا آخر عمر خویش با ابوبکر حرف نزد و با او قهر بود. کتاب صحیح بخاری جلد سه صفحه ی 1126 حدیث 2926 روایتی که از عایشه نقل شده است(أن فاطمة علیها السلام ابنة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سألت ابابکر صدیق بعد وفاة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ان یقسم لها میراثها...فهجرت ابا بکر)میگوید حضرت زهرا سلام الله علیها میراث خود را از ابوبکر طلب کرد ,ابوبکر گفت رسول خدا فرمودند ما انبیاء هرچه میگذاریم صدقه است ,حضرت زهرا سلام الله علیها از این قضیه خشمگین شدند(نقل بخاری)(ناراحت شدند)وبا ابوبکر قهر کردند و تا زنده بودند با او قهر بودند. اگر این روایتی که ابوبکر خوانده بود صحیح بود ,حضرت زهرا سلام الله علیها نباید خشمگین میشدند,ولی حضرت زهرا سلام الله علیها میدانند که ابوبکر راستگو نیست در این قضیه و روایتی که میخواند و به پیامبر خدا نسبت میدهد واقعیت ندارد. روایت دیگر هم در بخاری هست به نقل از عایشه در جای دیگر نقل شده و مضمون دیگر که باز اشاره دارد که حضرت زهرا سلام الله علیها به خاطر حرف دروغ ابابکرو غصب فدک با او قهر کردند و با او سخن نگفتند تا از دنیا رفتند. پس این قضیه در کتابهای خودتان با سند های مختلف نقل شده است که حضرت زهرا سلام الله علیها ارث خودشان را از ابوبکر طلب کردند و با او قهر کردند ,اگر خیانت در گزارش تاریخ شده است این خیانت را بخاری کرده است,و اکثر علمای شیعه و سنی که به اتفاق نقل کرده اند پس همه خیانت کرده اند؟ از طرفی روایات دیگر که قهر کردن با برادر مؤمن جایز نیست,در صحیح ترین کتابهای شیعه و سنی آمده است. و لا یحل لمسلمٍ عن یهجر اخاه فوق ثلاثة ایامٍ ,108 مصدر از مصار اهل سنت این را نقل کرده است که من جمله صحیح بخاری جلد 5 صفحه ی 2253 باب ما ینهی عن تحاسد و تدابر و قوله تعالی (ومن شر حاسد اذا حسد)روایت 5718 که انس بن مالک از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل میکند که ایشان دستوراتی دادند و سپس فرمودند حلال نیست برای مسلمان که با برادر خودش بیش از سه روز قهر کند. در صحیح مسلم هم همین روایت آمده است جلد 4 صفحه ی 1984 از عبدالله بن عمر نقل شده. پس این دو روایت قطعی است پس اهل سنت دو راه بیشتر ندارند یا باید قبول کنند که نعوذ بالله صدیقه ی طاهره زهرای اطهر سلام الله علیها که با ابوبکر تا آخر عمر قهر کرده اند ایشان دیگر مؤمن نبوده اند,راه دوم اینکه باید بگویند حضرت زهرا سلام الله علیها ابوبکر را برادر ایمانی خود نمی دانسته است و حتی مسلمان بودن او را قبول نداشته است. نمی توانند قبول کنند که نعوذ بالله حضرت زهرا سلام الله علیها بدون ایمان از دنیا رفته اند,چون طبق روایات صحیح در کتب سنی و شیعه ایشان سیدة النساء هذه الاُمة هستند در روایت دیگر آمده فاطمة سیدة النساء اهل الجنة ,یعنی برترین زنی که وارد بهشت میشود حضرت زرها است چگونه ممکن است همچنین زنی دستور پیغمبر خاتم را فراموش کرده باشد و با برادر دینی خودش بیش از سه روز قهر کند؟ اینجاست که اهمیت کار صدیقه شهیده سلام الله علیها روشن میشود فاطمه زهرا علیه السلام با درخواست حق خود و قهر با ابوبکر,عدم مشروعیت خلافت ابوبکر را به اثبات میرسانند,و اصلا بحث فدک نبوده است و هدفشان اثبات عدم مشروعیت خلافت بوده,حضرت زهرا سلام الله علیها با قهرشان مشخص کردند ابوبکر را به عنوان برادر دینی قبول ندارند و طبق وصیت خودشان,ابوبکر لیاقت و اجازه ی شرکت در تشییع جنازه ی ایشان را ندارد. عكس: عمدة القاري شرح صحيح البخاري جلد 15
|
- جزئیات
- مبنای حدیث: نَحنُ مَعاشِرَ الانبیاءِ لا نُوَرِّثُ ما تَرَکنا صَدَقَة , ما انبیاء ارث نمیگذاریم و هرچه از ما باقی ماند صدقه است ,اگر رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)همچنین روایتی را فرموده باشند,چرا قبل از اینکه از دنیا بروند نقل نکرده است؟و چرا هیچ صحابه ای غیرذ از ابوبکر این مطلب را نقل نکرده است؟ پیامبر اکرم یک مرتبه مطلبی را به ابوبکر گفته اند بدون اینکه به حضرت علی و زهرا سلام الله علیهما و عباس عموی خود که مرتبت هستند با جریان ارث این مطلب را گفته باشند؟یا این مطلب را به همسرانشان نگفته باشند؟اینها هم رفتند و ارث خود را میخواستند. مطلب دیگر اینکه فدک بحث ارث نبوده است,آن را پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به حضرت زهرا بخشیده بودند و هبه کرده بودند این را در منابع اهل سنت نیز داریم. ابو یعلی الموصلی در کتاب مسند خود در جلد 2 صفحه 334 میگوید هنگامی که آیه ی 26 سوره ی اسرا نازل شد(وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ) (دعا النبی فاطمة و أعطاها فدک)پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم حضرت زهرا سلام الله علیها را خواستند و فدک را به ایشان عطا کردند و بخشیدند .(عکس منابع در پایین صفحه) این جریان در زمان حیات پیامبر خاتم بوده است و حتی شامل روایت جعلی ابوبکر نمی شود.این مطلب را بلاذری در فتوح البلدان جلد یک صفحه ی 44 آورده است ,سیوطی در درّ المنصور جلد 5 صفحه ی 273 آورده است , فتح الغدیر جلد 3 صفحه ی 224 آورده است ,بیهقی در سنن جلد 6 صحفه ی 31 آورده است , ابن کثیر دمشقی در تفسیرش در جلد 3 صفحه ی 37 آورده است.و بسیاری دیگر از علمای اهل سنت این مطلب را نقل کرده اند. حضرت زهرا سلام الله علیها ابتدا فرمودند این فدک ملک من است,آنها ملکیت را انکار کردند با اینکه فدک در دستان حضرت زهرا بود و اموراتش دست منصوبین ایشان بود(قاعده ی ید) بعد از آن حضرت زهرا سلام الله علیها گفتند اگر ملکیت را قبول ندارید و میگوید از اموال پیامبر بوده است باشد من وارث ایشان هستم که ابوبکر آن حدیث ساختگی را نقل کرد. در کتاب تاریخ مدینه ی منوره ابن شبه که وهابی ها آن را از تاریخ طبری معتبرتر می دانند, در جلد 1 میگوید:(إن ابابکر انتزع من فاطة فدک)ابابکر فدک را به زور از حضرت زهرا سلام الله علیها گرفت. همیمن تعبیر را ابن هجر هیثمی در الصواعق المحرقه دارد صفحه ی 45/حلبی در سیره ی حلبیه جلد 3 صفحه ی 448 میگوید بعد از اینکه حضرت زهرا سلام الله علیها آمدند و با ابوبکر صحبت کردند و ابوبکر متقاعد شد یک چیزی بنویسد (ثم اخذ عمر الکتاب فشقه)ولی عمر این نامه ی ابوبکر را گرفت و پاره کرد...
|
- جزئیات
- این حدیث یک قانونی است که ابوبکر از خودش ادعا کرد برای اینکه میخواست فدک را از حضرت زهرا سلام الله علیها بگیرد, با چه ادعایی؟ اینکه از پیغمبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم شنیده است که ما پیغمبران ارث نمیگذاریم,اگر میگفت شنیده ام که پیامبر فرمودند من ارث نمیگذارم, در اینجا حضرت زهرا سلام الله علیها میفرمودند من دختر ایشان هستم چرا به من نگفته اند و مگر میشود؟ ادعای ابوبکر هم که خلاف قرآن است : وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ(آیه ی 16 سوره ی نمل) / يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ(آیه ی 6 سوره ی مریم) ارث انبیا ارث مادی هم بوده است طبق اعتراف بسیاری از علمای اهل سنت. خب گیر کرده اند,پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم ,به ابوبکر گفت و به حضرت زهرا سلام الله علیها نگفت با اینکه ایشان قرار بود ارث ببرند,میگویند چون ابوبکر خلیفه بود میتوانست کنترل کند,یعنی پیامبر اکرم میدانستند که ابوبکر بعد از ایشان خلیفه میشود. ما بگوییم پیامبر میدانستند به خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها و حمله میشود و ایشان را می زنند میگویند نه پیامبر علم غیب نداشته است اما اینجا میگویند علم غیب داشته است. خب پیامبر به خود حضرت زهرا سلام الله علیها میگفتند مگر ایشان نعوذ بالله بخیل بودند؟به ایشان میگفتند دخترم اینها صدقه است صدقه بده. حضرت زهرایی که در زمان حیات پیامبر از اموال شخصی خودشان صدقه میدادند,انفاق آن گردنبندی که باعث این شد فقیری را ثروتمند کرد,گرسنه ای را سیر کرد و بر برهنه ای لباس پوشانید و کافری را مسلمان کرد که ماجرای آن معروف است که گردنبند از اموال شخصی حضرت زهرا سلام الله علیها بود, آن را به خاطر درخواست پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هدیه دادند آن وقت اموالی را که پیامبر در اختیارشان گذاشته اند را اگر درخواست میکردند هدیه نمی دادند؟
|
- جزئیات
- کارشناس وهابی میگوید:دروغ است که حضرت علی علیه السلام در بستر پیامبر خوابیده است بله در اتاق و در منزل پیامبر خوابیدند ولی دلیلی نیست که در بستر ایشان خوابیده باشند اینها بعدا اضافه شده است. استاد جباری:حاکم نیشابوری از علمای قرن چهارم و پنجم ,از بزرگی این عالم اهل سنت همین که کتاب مستدرک علی الصحیحین را نوشته است یعنی روایاتی که بخاری و مسلم باید می آورده اند و لی نیاورده اند و او کشف کرده آنها را از بین تاریخ و روایات. این مطلب را حاکم در جلد سوم مستدرک صفحه ی 133 آورده است.و کتاب مسند احمد بن حنبل در جلد اول صفحه 331 چاپ دار صادر بیروت روایتی نقل میکند که مفصل است و از ابن عباس نقل میکند که مجموعه ای از فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام است این روایت.از جمله این تعبیر که: و شری علی نفسه,لبس ثوب النبی صلی الله علیه و آله و سلم نامَ مکانه . اشاره میکند به آیه ی 207 سوره ی بقره وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد .فرادی هستند (امیر مؤمنان علی (علیه السّلام)) که جان خویش را با خداوند معامله میکند به خاطر به دست آوردن رضایت او، و خداست که نسبت به بندگانش مهربان است. در متن روایت مراد از اینکه لباس پیامبر اکرم را پوشید این است که آن رو انداز سبز پیامبر را روی خود کشیدند و خوابید جای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و مشرکان خیال میکردند که پیامبر در آنجا خوابیده است و سنگ می انداختند داخل خانه و ابوبکر آمد و خیال میکرد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آنجا خوابیده اند در حالی که علی علیه السلام در جای ایشان خوابیده بود و از جا برخواست و به او فرمود پیامبر اکرم رفته اند به فلان سمت و برو آنجا
|
- جزئیات
- اعتقادات و اصول مکتب سقیفه و اباطیل این جماعت ، عامل شهادت سیدالشهدا علیه‌السلام شیخ عبدالعزیز بن الریس ، مفتی سرشناس سلفی میگوید : «در بین اهل سنت و جماعت هیچ اختلافی نیست (!) که باید از حاکم و خلیفه ای که لواط کار است. شراب می‌نوشد. حتی روزی نیم ساعت در برنامه زنده، زنا میکند اطاعت کنیم! و قیام و براندازی علیه او حرام است. باید زیر پرچم او جهاد هم بکنیم (!) شیخ آلبانی، شیخ ابن عثیمین، شیخ ابن باز و شیخ صالح فوزان هم به این حکم شرعی تصریح کرده اند!!»
|
|
|
|
|
- جزئیات
- سنی های امروز حسبنا السنة میگویند و حسبنا کتاب الله عمر را قبول ندارند فلذا به خود میگویند اهل سنت و نمیگویند اهل قرآن , کسی گفته که این حسبنا کتاب الله محدود بوده از نظر زمانی به زمان خاص , فلذا هر شاهدی می آورند از سنت است نه از کتاب الله , و از روایت بزرگان خود استشهاد میکنند در امورات خود. الان گروهی در هند و گروهی در مصر هستند که اهل قرآن هستند و فقط قرآن را قبول دارند , و هیچ روایتی را قبول ندارند, البته کم هستند و منزوی هستند. آن تفکری که میگفتند حسبنا کتاب الله و مولود سقیفه بود عمرش خیلی کم بود , بعد از دفن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آن را کنار گذاشتند. صدیقه ی کبری فاطمه ی زهرا سلام الله علیها در خطبه ی خود چقدر به آیات قرآن استناد و استشهاد کردند ولی طرف مقابل به یک آیه هم تمسک نکرد بلکه حدیثی ساخت که سَمِعت رسول الله نحنُ معاشر الأنبیاء لا نُوَرِث ,از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که ما انبیاء ارث نمی گذاریم. اگر تو قرآنی هستی از قرآن دلیل بیاور این همه آیات ارث داریم,چطور شما که میگفتید حسبنا کتاب الله پس چرا یک حدیث جعلی آوردید؟ آنهم حدیثی که فقط ابوبکر نقل کرده , ابوبکر در زمره ی مقلین در حدیث است یعنی بسیار کم روایت نقل کرده است, و هیچ صحابه ی دیگری آن حدیث را نشنیده و نقل نکرده است. معلوم است حتی بعد از آن مجلس یوم الخمیس اصلا قرآنی در کار نبود, هرچه بود حدیث بود تماما نسبت های دروغ به خاتم الأنبیاء میدادند و از قول ایشان هرچه میخواستند نقل میکردند,شاهد و مشهود همه با هم بودند, هر کاری میخواستند بکنند به اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تمام میکردند. و هیچکدام از دلایلی که امروزی ها بیان می کنند مثل حدیث اقتدا , حدیث اهتدا اینها در سقیفه مورد استدلال نبود و وجود نداشت بلکه بعد ها خلق شد و مستمسک عده ای قرار گرفت, در مجامع حدیثی نیامده. غرض اینکه عمر حسبنا کتاب الله کوتاه بود و در همان لحظات پایانی عمر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود که ایشان کاغذ و قلم در خواست کرده بودند و بعد ه ها از بین رفت , خیلی از سنس ها مخالف این حسبنا کتاب الله هستند و اصل را صحیح بخار و مسلم میدانند.
|
|
|
- جزئیات
- ایشان (امیر المؤمنین علی علیه السلام) یک سیاستمدار، اقتصاددان، فیلسوف و یک مرد معنوی و روحانی است. نهج‌البلاغه بعد از قرآن، جایگاه دوم را دارد. این کتابی است که نقشه‌ی بسیار محکمی، برای وحدت مسلمین دارد. نهج‌البلاغه بهترین تفسیر قرآن شریف است و از سوی دیگر دستورات و حکمت‌هایی دارد که می‌تواند برای همه بهترین راهنمای زندگانی باشد.
|
|
|
- جزئیات
- کتاب فیض القدیر شرح جامع الصغیر سیوطی است که علامه مناوی نوشته است/در جلد سوم این کتاب صفحه 388 در ذیل روایت که شرحی انجام میدهد جالب است/در شرح روایت حسین منی و انا من حسین , احب الله من احب حسینا ,الحسن و الحسین سبطان من الأسباط...(سلام الله علیهما) در شرح آن از قاضی که از علمای بزرگ اهل سنت است نقل میکند : حسین منی و انا من حسین علیه السلام که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)فرموده است این جمله را همینجوی نفرموده بلکه از طریق وحی با خبر شده است که مردم چه بر سر حسین بن علی علیهما السلام می آورند و مخصوصا این جمله را بیان کرده اند گویا در این جمله رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)میخواهند بفرمایند هیچ فرقی بین من وحسین(علیه السلام)نیست و ما یکی هستیم,هرکس من را قبول دارد حسین علیه السلام را باید قبول داشته باشد و هرکس با حسین علیه السلام بجنگد بامن جنگیده است/رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم میخواستند به مردم بفهمانند من و حسین علیه السلام مانند یک شیء واحد هستیم و یکی هستیم/این عالم سنی میگوید مانند شیء واحد هستند و پیامبر میخواسته بفهماند که بعد از من مبادا با علی علیه السلام و اولاد او در بیوفتید , همانطور که محبت من واجب است محبت حسین علیه السلام واجب است همانطور که جنگیدن با من و تعرض به من حرام است حسین علیه السلام هم مانند من است و این مطلب را رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تاکید کرده اند با ادامه ی فرمایش , أحب الله من أحب حسینا ,خدا دوست میدارد آنکسی را حسین علیه السلام را دوست داشته باشد دوست داشتن حسین علیه السلام دوست داشتن رسول خداست و دوستی با رسول خدا دوستی با خداست
|
- جزئیات
- کارشناس و مفتی وهابی میگوید:اگر حضرت علی علیه السلام را تِرور میکردند می ارزید و بهتر از آن بود که ابن ملجم ایشان را شهید کند/اگر بنا بود حضرت علی علیه السلام به دست ابوبکر و عمر و عثمان ترور میشدند اسلام به این فلاکت نمی افتاد /پس ترور حضرت علی علیه السلام باید روز اول انجام میشد که اسلام جان میگرفت نه اینکه ابوبکر و عمر و عثمان بیایند اسلام عمری را بنا بگذارد و یک میلیارد و پانصد میلیون نفر مسلمان باشند و بعد حضرت علی علیه اسلام اعلام کند که من خلیفه هستم/تاخیر البیان عن وقت حاجته لایجوز.... در پاسخ باید گفت:اجمالا این قاعده در امور فقهی است و ربطی به اینجا ندارد....مطلب دیگر اینکه بله بارها خواستند حضرت علی علیه السلام را ترور کنند ولی نتوانستند شاخص ترین آن جریان خالد بن ولید است(1) وقتی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) مخفیانه دفن شد، و تنفّر و نارضایتی ایشان از اهل سقیفه، بر همگان آشکار شد، این مسأله آبرو و حیثیت حکومت غاصبِ وقت را زیر سؤال برد و اثر منفی در میان مردم گذاشت. و از طرفی مظلومیّت و حقانیت حضرت علی(علیه السلام) و جنایت اهل سقیفه برای مردم ثابت شد که این نارضایتی دختر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تا حدی بوده که حتی برای تشییع پیکر مطهرش، اجازه شرکت به آنان را هم نداده است/لذا غاصبین در یک شورای توطئه آمیز به این نتیجه رسیدند که حضرت علی(علیه السلام) باید ترور شود/آنان بر این عقیده بودند که تا زمانی که حضرت علی(علیه السلام) زنده است، ما از حکومت و سلطنت سودی نمی بریم/و حتی امکان دارد ایشان با مقبولیتی که در عموم مسلمانان دارد، مردم را علیه حکومت غاصب بشوراند.پس نقشه ترور حضرت(علیه السلام) را کشیدند آن هم در حال نماز صبح که هوا تاریک است و قهراً قاتل شناخته نخواهد شد.بدین منظور خالد بن ولید را نامزد این جنایت هولناک نمودند خالد نیز اعلان آمادگی کرد و از ابوبکر و عمر پرسید: چه زمانی او را بکشم؟ابوبکر گفت:وقتی من نماز صبح را تمام کردم، گردن علی را بزن/پس برای این کار، در مسجد کنار علی(علیه السلام) بنشین(2)/پس قرار بر این شد که وقتی ابوبکر سلام نماز را گفت، بلافاصله این ترور صورت بگیرد.اسماء بنت عمیس، که در این تاریخ همسر ابوبکر بود، از پشت پرده این توطئه با خبر بود، جریان را از طریق کنیزش به اطلاع امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) رسانید.حضرت فردای آن روز بدون نگرانی در مسجد حاضر شد.ایشان در مسجد حاضر شد و پشت أبی بکر ایستاد و نماز را فرادی خواند!(3)حضرت علی(علیه السلام) ملاحظه کرد که خالد با شمشیر و آمادگی کامل در کنار او نشست./ابوبکر شروع به خواندن نماز کرد.وقتی به سلام نماز رسید، در گفتن سلام پایانی نماز دچار تردید شد و قدری مکث کرد/او در این حین عواقب این کار را سنجید و نگران عکس العمل مردم و خطرِ آتی آن و حتی احتمال در خطر بودن جانش را در نظر گرفت، لذا تشهد نماز را چندین بار تکرار کرد و سلام نگفت!سرانجام قبل از خواندن سلام نماز سه مرتبه خطاب به خالد گفت:یا خَالِدُ لَا تَفْعَلْ مَا أَمَرْتُک/ای خالد! آنچه را که به تو دستور داده ام، انجام نده/و سپس گفت:اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ و از نماز فارغ شد!(4) حضرت علی(علیه السلام) در این هنگام متوجه شد و بلافاصله به خالد حمله کرد و شمشیر او را از دستش گرفت و وی را به زمین کوبید و روی سینه اش نشست و به او فرمود:ای خالد! ابوبکر چه چیزی را به تو امر کرده بود؟خالد گفت: ابوبکر دستور داده بود تا گردن تو را بزنم/امام(علیه السلام) فرمود: آیا تو این کار را می کردی؟!خالد گفت: آری به خدا قسم! اگر او قبل از سلام نماز نگفته بود که او را نکش، همانا تو را کشته بودم/حضرت فرمود:دروغ گفتی! مادر نباشد تو را، کسی که بخواهد این کار را با من انجام دهد./سپس حضرت(ع) خواست خالد را بکشد و خالد نیز در حال گریه و التماس بود که مسلمانان حاضر، جلو آمدند تا خالد را نجات دهند، ولی مقدور نشد!/سرانجام ابن عباس و حاضرین او را به قبر پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) سوگند دادند و گفتند:ای اباالحسن(علیه السلام)! خدا را، به حق صاحب این قبر، او را نکش و رها کن!(5)با این قسم، حضرت علی(علیه السلام) خالد را رها کرد و توطئه قتل این گونه بر همگان فاش شد و این جریان لکه ننگ دیگری بود بر کارنامه اهل سقیفه و غاصبین حکومت! در نقلی نیزه را مانند شال دور گردن او پیچیدند و بعد از چند روز تلاش نتوانستن کسی ان را باز کند و دست به دامان حضرت شدند و ایشان مانند داوود نبی علی نبینا و آله و علیه السلام که آهن بر دستانش مانند موم بود ,نیزه را تکه تکه کردند... این مطالب تاریخی به کنار , چطور میشود بالاترین صحابه ی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و داماد ایشان که آیه ی تطهیر و سوره ی هل اتی و عادیات برای ایشان نازل شده است و با آنهمه کمک به اسلام در جنگها که داشتند که اگر ایشان نبودند اینقدر اسلام قدرتمند نمیشد را به راحتی بخواهند ترور کنند و وهابیون شبکه ی کلمه این کار را توجیه کنند و خوب جلوه دهند؟اتفاقا اسلام را خلفای شما نابود کردند که یوم انذار و غدیر خم را نادیده گرفتند و برای حکومت دنیوی آخرت مردم را با فریبشان و گاهی با زور و ارعاب نابود ساختند و اسلام اصیل را تبدیل به اسلام عمری کردند... -------------------------------------------------- 1)الانساب سمعانى: 3 / 95. 2)علل الشرایع شیخ صدوق، ج۱، ص۱۹۲ 3)تفسیر قمی، ج۲، ص۱۵۹ 4)بحارالانوار مجلسی، ج۲۹، ۱۳۶ 5)الاحتجاج طبرسی، ج۱، ص
|
- جزئیات
- در بین صحابه روایت شده کسانی مرتکب گناه کبیره شده اند ,زن صحابیه آمد خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و گفت ای رسول خدا حُکم شرعی را بر من اجرا کنید من مرتکب زنا شده ام و حکم شرعی بر او اجرا میشود اما از شرافت و کرامت و جایگاه والای صحابه , این شخص نمی افتد/حتی صحابه در جنگها بنا بر طبیعت بشری خودشان مواردی پیش آمد که فرار کردند ,فرار از جنگ گناه بسیار بزرگی است مگر اینکه یک تاکتیک نظامی باشد آنطور که در قرآن تصریح میشود/بعد شیعیان عدالت و شرافت صحابه را زیر سوال میبرند و میگویند اینها از جنگ فرار کرده اند... جالب است صحابه هر گناهی حتی زنا کرده باشند و فرار از جنگ کرده باشند میگویند آنها عدالت دارند و خدا آنها را بخشیده و در قرآن آمده است.باید گفت که آن آیات فقط برای آن اشخاصی بود که به جمع کردن غنائم پرداختند و پست خود را در جنگ احد رها کردند آنها را بخشیده اند در این دنیا , نه اینکه همه را /و جدا از آن , جنگ خیبر را چه میکنید که هنوز به قلعه نرسیده فرار کرده اند در چند روز متوالی؟و کجای قرآن دارد که صحابه گناه کبیره بکنند باز از عدالت و شرافت ساقط نمی شوند؟میخواهید خطاکار بودن و فرّار بودن و شارب الخمر بودن و زناکار بودن خلفایتان را بپوشانید دست به جعل مفاهیم قرآن نزنید/نعوذ بالله آیا این از عدالت و حکمت و شریعت خداوند خارج نیست که صحابه هر گناهی بکنند بعد باز مردم به آنها اقتدا کنند و از عدالت خارج نشوند و راهنمای مردم باشند؟پس فرق صحابه ای که نه گناه میکردند نه فرار با اینها چیست؟این از حکیم علی الإطلاق بودن خداوند خارج است...
|
- جزئیات
- اهل سنت به خصوص وهابیت قیام بر علیه حاکم امت حتی مانند یزید فاسق ,قاتل, زناکار, ناکح با محارم ,میمون باز و مشروب خور را جایز نمی دانند و از این طریق شهادت امام حسین علیه السلام را رد میکنند و میگویند ایشان باید کشته میشده چون بر خلیفه ی وقت خروج کرده است حتی نحوه شهادت ایشان را عادی جلوه میدهند و زیر سوال میبرند.ذوالفقار مغربی بسیار کوتاه و شیوا جواب میدهد اما جوابی که باید اضافه شود این است که اصلا چه کسی گفته یزید خلیفه بوده؟وقتی امیرالمؤمنین علی علیه السلام طبق رسوم خود اهل سنت با اجماع مردم به خلافت رسیدند معاویه را از حکومت شام عزل کردند اما او زیر بار نرفت و بنا به جنگ گذاشت و صفین پیش آمد و معاویه و عمروعاص از ترفند قرآن سر نیزه کردن استفاده کردند وبا حماقت مردم آنها را ترغیب به حَکَمیّت کردند و در ماجرای دومة الجَندل ابو موسی اشعری با حماقت و نا داوری حضرت امیر علیه السلام را از خلافت عزل کرد در حالی که فریب عمرو عاص را خورده بود و فکر میکرد او هم معاویه را از خلافت عزل میکند این در حالی بود که این کار از نظر خلیفه ی وقت یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام مشروعیت نداشت و راضی به این امر نبودند و طبق نظر خود اهل سنت اجماع با ایشان بود وخلافت حق ایشان بود و نیاز به حَکمیت نبود و عمرو عاص و ابوموسی شأنیتی برای حَکَمیت نداشتند , اصلا خلافت متعلق به حضرت امیر بود طبق قانون خودشان و معاویه خروج و قیام کرده بود و از بیعت سر باز زده بود, فتنه ها و مکرها و بی دینی های معاویه و عمروعاص هم به کنار/اختلافات بین دو دولت شام و عراق ادامه داشت پس مشخص است اتفاق امت در خلافت معاویه نبوده است/ عجیب است که خروج جملیان و اهل صفین بر حضرت علی (علیه السلام) را خروج بر خلیفه بر حق نمی‌دانند و قیام امام حسین (علیه السلام) در مقابل انسان پَستی چون یزید را خروج بر خلیفه و عامل اختلاف معرفی میکنند! حال صرف نظر از پَستی یزید و عدم مشروعیت خلافت وی از سوی شیعیان باید به این سوال جواب داد که آیا خلافت وی با معیارهای اهل سنت سازگار بوده است؟/معیار اهل سنت بر مشروعیت خلافت خلفا این است که اهل حِل و عقد خلافت وی را پذیرفته باشند، ولی می‌بینیم علاوه بر امام حسین (علیه السلام) صحابه دیگری که مورد احترام اهل سنت هستند از بیعت با یزید سرپیچی میکنند و حتی عبدالله بن زبیر هم زمان با یزید اعلام خلافت میکند.[1]/در ماجرای آتش بس(هدنه)که تعبیر به صلح شده است در زمان امام حسن مجتبی علیه السلام بنا بر مفاد صلح نامه ی امام حسن (علیه السلام) با معاویه، معاویه باید پس از خود حکومت را به حسن بن علی (علیهماالسلام) واگذار میکرد[2] و اگر ایشان نبودند به امام حسین علیه السلام واگذار میشد و بنابر نقلی به شورا گذاشته میشد و انتخاب یزید به عنوان جانشین، بر خلاف مفاد آن معاهده بود/حتی وقتی معاویه به مدینه رفته و زمینه را برای خلافت یزید آماده میکرد، عبدالله بن جعفر و عبدالله بن زبیر، نقش امام حسین (علیه‌السلام) را به وی متذکر شدند[3] و عبدالله بن عمر نیز گفت اگر بنا بود خلافت موروثی باشد، من باید خلیفه می‌شدم، نه تو.[4]کسانی که با این استدلال حکومت یزید را مشروع میدانند، آیا حاضرند عبدالله بن زبیر را تخطئه کنند و وی را به دلیل عدم بیعت با یزید و حتی خروج علیه یزید مهدورالدم بدانند یا هم چنان وی را جزء صحابه پیامبرصلی‌الله‌علیه وآله و سلم و عادل و شامل اصحابی کالنجوم می دانند؟از همان زمان مطرح شدن ولیعهدی یزید، افراد زیادی با این امر مخالف بودند از جمله امام حسن مجتبی علیه السلام، سعد بن ابی الوقاص و عایشه و هر سه را معاویه مسموم کرد تا راه را برای خلافت یزید باز کند. پس از به خلافت رسیدن وی نیز، افرادی از جمله عبدالله بن عمر و عبدالله بن زیبر نیز مخالف بودند اما خطر آنان به اندازه خطر امام حسین علیه السلام نبود. و با وجود امام حسین علیه السلام و موقعیتی که داشتند آنان خود به خود بعد از امام قرار می گرفتند. عجیب است که در مقابل اعمال عبدالله بن زبیر سکوت میکنند اما امام حسین علیه‌السلام را مقصر می‌پندارند! چطور میشود یزیدی که علاوه بر به شهادت رساندن امام حسین (علیه السلام)، کشتار بی رحمانه مردم مدینه[5] وحلال کردن مال و جان و ناموس مسلمانان به مدت سه روز بر لشگریانش در مدینه و آتش زدن خانه خدا[6][7] را در پرونده سیاه خود دارد مشروع باشد و امام حسین (علیه السلام) که بر علیه چنین جنایتکاری قیام کرده است مقصر باشد؟ --------------------------------------------------------------------------------- [1]. اخبارالطوال/ترجمه،ص:310 [2]. امامت و سياست/ترجمه،ص:188 [3]. همان،ص:195 [4]. همان:ص196 [5]. همان،ص:224 [6]. امامت و سياست/ترجمه،ص:224/ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۴، قسم۲، ص۳۸ـ۳۹. الاحمد بن اسحاق یعقوبی ، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۰ـ۲۵۱. مسعودی، مروج، ج۳، ص۲۶۷. [7]. کامل ابن اثير ج 4 ص 123.
|
- جزئیات
- آیه ی مهمی در سوره ی تحریم که اشاره به همسران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در مقابل ایشان دارد برخی این آیه را در باره تصمیم به ترور پیامبر توسط همسران ایشان دانسته اند/حتما تا حالا سوره ی تحریم را خوانده اید , خدای متعال در این سوره حرف از سری از اسرار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم زده است که وقتی با یکی از همسرانشان مطرح کرده است آو آن سرّ را افشا کرد و به همسر دیگر پیامبر آن سرّ را گفت و بر ملا شد این سرّ , در منابع اهل سنت و شیعه آمده است (صحیح بخاری جلد 2 و جلد 4) که آن همسران پیامبر حفصه و عایشه بودند/نتیجه این است که خدای متعال پیامبرش را از افشاء سرّ باخبر میکند و بعد از آن تحدید میکند همسران پیامبر را که اگر بخواهید در مقابل پیامبر بایستید و اگر بخواهید توطئه در مقابل پیامبر داشته باشید و بر اساس نظر بعضی از افراد و روایات(تفسی قمی و البرهان)اگر بخواهید پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را ترور بکنید ,خدای متعال و جبرئیل و صالح المؤمنین(مجمع البیان) که امیرالمؤمنین علی علیه السلام است یاور پیامبر خواهند بود/چه سرّی هست که اینقدر اهمیت دارد که وقتی آن را بر ملا میکنند خدای متعال در قرآن به آن اشاره میکند و به پیامبرش اطلاع میدهد و پیامبر با انها برخورد میکند/چرا بعد از افشاء این سرّ آنها به فکر مقابله و توطئه در مقابل پیامبر می افتند؟حتما مسأله ی مهمی است چرا که در منابع آمده است ,مسأله خلافت بعد از پیامبر در این سرّ مطرح شده است(تفسیر قمی)و در منابع دیگری آمده که مسأله ی ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است , چرا که اگر قرار بود مقصود از خلافت شخص دیگری باشد حتما و حتما موجب خوشنودی اینها باید میشد و نیازی به توطئه بر علیه پیامبر نبود...
|
