سوره قیامت
ترتيب	بانواي	زمان	حجم	دانلود	پخش
40	هدایت فر	00:03:35	848 KB

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
سوگند به روز قيامت، (1)
و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)! (2)
آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟! (3)
آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم! (4)
(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (5)
(از اين رو) مى‏پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (6)
(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد، (7)
و ماه بى‏نور گردد، (8)
و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند، (9)
آن روز انسان مى‏گويد: «راه فرار كجاست؟!» (10)
هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11)
آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛ (12)
و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند! (13)
بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)
هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد! (15)
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حركت مده، (16)
چرا كه جمع‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)
پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن! (18)
سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست! (19)
چنين نيست كه شما مى‏پنداريد (و دلايل معاد را كافى نمى‏دانيد)؛ بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بى‏قيد و شرط را)! (20)
و آخرت را رها مى‏كنيد! (21)
(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (22)
و به پروردگارش مى‏نگرد! (23)
و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است، (24)
زيرا مى‏داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‏شكند! (25)
چنين نيست (كه انسان مى‏پندارد! او ايمان نمى‏آورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد، (26)
و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)
و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند، (28)
و ساق پاها (از سختى جان‏دادن) به هم بپيچد! (29)
(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)
(در آن روز گفته مى‏شود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند، (31)
بلكه تكذيب كرد و روى‏گردان شد، (32)
سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏داشت! (33)
(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است، شايسته‏تر! (34)
سپس عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است، شايسته‏تر! (35)
آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36)
آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود؟! (37)
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، (38)
و از او دو زوج مرد و زن آفريد! (39)
آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (40)