سوره دخان
ترتيب	بانواي	زمان	حجم	دانلود	پخش
71	هدایت فر	00:07:31	1.72 MB

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
حم (1)
سوگند به اين كتاب روشنگر، (2)
كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كرديم؛ ما همواره انذاركننده بوده‏ايم! (3)
در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبير و جدا مى‏گردد. (4)
(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستاديم! (5)
اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)
(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد! (7)
هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مى‏كند و مى‏ميراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست! (8)
ولى آنها در شكند و (با حقايق) بازى مى‏كنند. (9)
پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد... (10)
كه همه مردم را فرامى‏گيرد؛ اين عذاب دردناكى است! (11)
(مى‏گويند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى‏آوريم. (12)
چگونه: و از كجا متذكر مى‏شوند با اينكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)
سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافته‏اى ديوانه است!» (14)
ما عذاب را كمى برطرف مى‏سازيم، ولى باز به كارهاى خود بازمى‏گرديد! (15)
(ما از آنها انتقام مى‏گيريم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت؛ آرى ما انتقام گيرنده‏ايم! (16)
ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد كه من فرستاده امينى براى شما هستم! (18)
و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براى شما دليل روشنى آورده‏ام! (19)
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اينكه مرا متهم كنيد! (20)
و اگر به من ايمان نمى‏آوريد، از من كناره‏گيرى كنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21)
(آنها هيچ يك از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند! (22)
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مى‏شويد! (23)
(هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق‏شده خواهند بود! (24)
(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمه‏ها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)
و زراعتهاو قصرهاى زيبا و گرانقيمت، (26)
و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند! (27)
اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم! (28)
نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)
ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلت‏بار رهايى بخشيديم؛ (30)
از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)
ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم، (32)
و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم كه آزمايش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)
اينها ( مشركان) مى‏گويند: (34)
«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35)
اگر راست مى‏گوييد پدران ما را (زنده كنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!» (36)
آيا آنان بهترند يا قوم «تبع‏» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كرديم، چرا كه مجرم بودند! (37)
ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى‏هدف) نيافريديم! (38)
ما آن دو را جز بحق نيافريديم؛ ولى بيشتر آنان نمى‏دانند! (39)
روز جدايى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)
روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‏كند، و از هيچ‏سو يارى نمى‏شوند؛ (41)
مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزيز و رحيم است! (42)
مسلما درخت زقوم... (43)
غذاى گنهكاران است، (44)
همانند فلز گداخته در شكمها مى‏جوشد؛ (45)
جوششى همچون آب سوزان! (46)
(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود:) اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد! (47)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد! (48)
(به او گفته مى‏شود:) بچش كه (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى! (49)
اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مى‏كرديد! (50)
(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)
در ميان باغها و چشمه‏ها؛ (52)
آنها لباسهايى از حرير نازك و ضخيم مى‏پوشند و در مقابل يكديگر مى‏نشينند؛ (53)
اينچنين‏اند بهشتيان؛ و آنها را با «حور العين‏» تزويج مى‏كنيم! (54)
آنها در آنجا هر نوع ميوه‏اى را بخواهند در اختيارشان قرارمى‏گيرد، و در نهايت امنيت به سر مى‏برند! (55)
هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنيا چشيده‏اند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏كند؛ (56)
اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است! (57)
ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكر شوند! (58)
(اما اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)