خانواده

از زمينه‏ها و در عين حال از ثمرات عفاف، احساس حيا و شرم از انجام كارهاى زشت است. اميرمؤمنان عليه‏السلام حيا را سبب عفت مى‏نامند: «سببُ العفة الحياء»[1] و در جاى ديگر حيا را ميوه و ثمره عفت معرفى مى‏كند: «الحياءُ ثمرة العفة».[2]
هر قدر اين احساس شرم از زشتى‏ها در انسان بيشتر باشد، عفت او نيز بيشتر خواهد بود: با عفت‏ترين شما باحياترين شماست: «اَعفّكُم أحياكُم»[3]
---------------------------------------------
[1] ـ غرر الحكم: حديث 5527.
[2] ـ همان: حديث 4612.
[3] ـ همان: حديث 2837.