آنچه از جنگ ها و درگیری ها بین صحابه اتفاق افتاده است، و بر صفحات تاریخ نوشته و بر زبان راست گویان جاری است، دلالت دارد بر این که بعضی از صحابه از مسیر حق خارج شده و دچار ظلم و فسق شده اند. آنچه باعث این ظلم و فسق شده، کینه، عناد، حسادت، خصومت، دنیاخواهی، حب ریاست و تمایل به هوای نفس و لذات شهوانی است، چرا که هر صحابه ای معصوم نیست و این طور نیست که هرکسی رسول خدا(ص) را ببینید فردی نیکوکار باشد

حال اینکه علما به دلیل حسن ظنشان به اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و سلم برای اعمال ایشان توجیهاتی ذکر کرده اند و برای در امان ماندن عقاید مسلمانان از گمراهی و بدبینی در حق بزرگان اصحاب از مهاجرین و انصار و مبشرین به بهشت ، قائل به عصمت ایشان از گناهانی که موجب گمراهی و فسق انها می شود ، شده اند

ولی ظلمهای شنیع و اشکاری که بعد از انها بر اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و اله روا شد ، مجالی برای مخفی کردن  و سرپوش گذاشتن بر اشتباه نظرات ایشان نمی گذارد . ظلمهایی که جانداران و جمادات و هر انچه که در زمین و اسمان است بر ان گریه می کنند . ظلمهایی که کوه ها را نابود و صخره ها را می شکافد . و آمد و شد روزگار اعمال سوء و زشتشان را فراموش نمی کند . پس لعنت خداوند بر کسانی که ان ظلمها را انجام دادند و بر کسانی که بر ان جنایات رضایت داشتند و عذاب شدید و ابدی اخرت بر انها باد   

أن ما وقع بين الصحابة من المحاربات و المشاجرات على الوجه المسطور في كتب التواريخ و المذكور على ألسنة الثقات يدل بظاهره على أن بعضهم قد حاد عن طريق الحق و بلغ حد الظلم و الفسق و كان الباعث له الحقد و العناد و الحسد و اللداد و طلب الملك و الرئاسة و الميل إلى اللذات و الشهوات إذ ليس كل صحابي معصوما و لا كل من لقي النبي (صلى اللّه عليه و سلّم) بالخير موسوما إلا أن العلماء لحسن ظنهم بأصحاب رسول اللّه (صلى اللّه عليه و سلّم) ذكروا لها محامل و تأويلات بها تليق و ذهبوا إلى أنهم محفوظون عما يوجب التضليل و التفسيق صونا لعقائد المسلمين عن الزيغ و الضلالة في حق كبار الصحابة، سيما المهاجرين منهم و الأنصار و المبشرين بالثواب في دار القرار

و أما ما جرى بعدهم من الظلم على أهل بيت النبي (صلى اللّه عليه و سلّم) فمن الظهور بحيث لا مجال للإخفاء و من الشناعة بحيث لا اشتباه على الآراء إذ تكاد تشهد به الجماد و العجماء و يبكي له من في الأرض و السماء، و تنهد منه الجبال و تنشق الصخور و يبقى سوء عمله على كر الشهور و مر الدهور فلعنة اللّه على من باشر أو رضي أو سعى و لعذاب الآخرة أشد و أبقى.

شرح المقاصد , التفتازاني ج 5 ص 310