ابتدا حکم کسیکه امیر المومنین علیه‌السلام را ناسزا گوید به قاعده الزام را از زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از منابع مخالفین خود نقل می‌کنیم؛
رسول الله میفرمایند : هرکس علی را سب کند من را سب کرده است.
متن روایت به نقل حاكم نیشابوری:
«مَنْ سَبَّ عَلِیًّا فَقَدْ سَبَّنِی» (https://t.me/borrhan/33590)
هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحُ الإِسْنَادِ، وَلَمْ یُخَرِّجَاهُ، وَقَدْ رَوَاهُ بُكَیْرُ بْنُ عُثْمَانَ الْبَجَلِیُّ، عَنْ أَبِی إِسْحَاقَ بِزِیَادَةِ أَلْفَاظٍ.
امیرالمومنین علیه‌السلام میفرمایند:
حاکم نیشابوری در المستدرک در تفسیر سوره نحل می‌نویسد :
3365 - أَخْبَرَنَا الشَّيْخُ أَبُو بَكْرِ بْنُ إِسْحَاقَ، أَنْبَأَ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ الْأَزْدِيُّ، ثنا مُعَاوِيَةُ بْنُ عَمْرٍو، ثنا أَبُو إِسْحَاقَ الْفَزَارِيُّ، عَنْ سُفْيَانَ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ كُهَيْلٍ، عَنْ أَبِي صَادِقٍ، قَالَ: قَالَ عَلِيٌّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: " إِنَّكُمْ سَتُعْرَضُونَ عَلَى سَبِّي فَسُبُّونِي، فَإِنْ عُرِضَتْ عَلَيْكُمُ الْبَرَاءَةُ مِنِّي، فَلَا تَبْرَءُوا مِنِّي، فَإِنِّي عَلَى الْإِسْلَامِ، فَلْيَمْدُدْ أَحَدُكُمْ عُنُقَهُ، ثَكِلَتْهُ أُمُّهُ، فَإِنَّهُ لَا دُنْيَا لَهُ وَلَا آخِرَةَ بَعْدَ الْإِسْلَامِ، ثُمَّ تَلَا {إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ} [النحل: 106]
صحیح الإسناد ولم یخرجاه
[التعليق - من تلخيص الذهبي] 3365 – صحيح
حضرت علی علیه السلام فرمود :
در آینده ، شما را وادار می‌کنند که مرا سبّ کنید ، (اگر مجبور بودید) پس سب کنید؛ ولی اگر دستور دادند که از من بیزاری بجویید ، نپذیرید ؛ زیرا من بر اسلام هستم (برائت از من ، برائت از اسلام است)در این صورت گردن خود را (برای بریده شدن) بکشد؛ (اما کسی که از من بیزاری بجوید) پس مادرش به عزایش بنشیند ؛ زیرا او بعد از خارج شدن از اسلام نه دنیا دارد و نه آخرت ، سپس این آیه را خواندند: الا من اکره {نحل : 106}...
المستدرک علی الصحیحین ، ج 2 ، ص 390 ، ح 3365 . (https://lib.efatwa.ir/42119/2/390)
و حال به این فراز تاریخ توجه کنید:
امتناع مردم سیستان از دستور معاویه
یاقوت حموی در معجم البلدان می‌نویسد :
قال الرهنی : وأجل من هذا کله أنه لعن علی بن أبی طالب ، رضی الله عنه ، على منابر الشرق والغرب ولم یلعن على منبرها إلا مرة ، وامتنعوا على بنى أمیة حتى زادوا فی عهدهم أن لا یلعن على منبرهم أحد ... وأی شرف أعظم من امتناعهم من لعن أخی رسول الله ، صلى الله علیه وسلم ، على منبرهم وهو یلعن على منابر الحرمین مکة والمدینة ؟
معجم البلدان ، یاقوت الحموی ، ج3 ، ص191 ، باب سجستان . (https://lib.eshia.ir/40581/3/191)
ترجمه : رهنی گوید : برتر از همه این اوصاف که ذکر شد ، آن است که بنی امیه ، امیرالمؤمنین علیه السلام را در منابر شرق و غرب لعن می کردند ؛ ولی در سیستان یکبار بیشتر نتوانستند. آن‌ها از فرمان بنی امیه سرپیچی کردند حتی در پیمان نامه شان اضافه کردند که هیچ کس را بر منبرشان لعن نکنند
چه افتخاری بالاتر از این که آن‌ها از فرمان ناسزاگویی به برادر رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) بر منبرشان سرپیچی کردند ؛ در حالی که آن حضرت را بر منبرهای مکه و مدینه لعن می‌کردند .
زکریا بن محمد بن محمود قزوینی در آثار البلاد و اخبار العباد می‌نویسد :
قال محمد بن بحر الذهبی[رهنی] : لم تزل سجستان مفردة بمحاسن لم تعرف لغیرها من البلدان، ... وأجل من هذا کله أنهم امتنعوا على بنی أمیة أن یلعنوا علی بن أبی طالب على منبرهم.
آثار البلاد و اخبار العباد ، ج1 ، ص202 ، باب سیستان . (https://lib.efatwa.ir/40522/1/202)
ترجمه : سجستان افتخاراتی دارد که در شهرهای دیگر دیده نشده است و بزرگترین همه آن‌ها این است که در زمان بنی امیه همه مردم آن‌جا از ناسزاگویی به علی بن أبی طالب علیهما السلام در منبرشان امتناع کردند .
پی‌نوشت: سجستان، همان منطقه شمال زاهدان کنونی است که امروزه نیز این مناطق تماما شیعه هستند.
منبع : کانال برهان