ضريس كناس گويد:شنيدم امام باقر عليه السّلام در محضر جمعى از اصحابش مى‌فرمود:در شگفتم از مردمى كه پيرو ما هستند و ما را پيشواى خود مى‌دانند و مى‌گويند اطاعت ما از آنها واجب است مانند اطاعت پيامبر با وجود اين دليل،خود را مى‌شكنند و از خود ضعف نشان مى‌دهند و خود را محكوم مى‌سازند و حق ما را كاهش مى‌دهند،و آن حق‌شناسى را كه خدا برهان روشن حق معرفت ما و تسليم به امر ما را بدو عطا فرموده خراب كنند آيا مى‌پذيريد كه خداى تبارك و تعالى طاعت اولياء خود را بر بندگانش واجب كند و سپس اخبار آسمان و زمين را به آنها نرساند و مايه و پايۀ علم امورى كه از آنها سؤال مى‌شود به روى آنها ببندد و از آنها ببرد،در صورتى كه قوام دين آنها همين است.
حمران عرض كرد:قربانت گردم،شما مى‌دانيد كه چه واقع شد در قيام على بن ابى طالب و حسن و حسين و خروج و نهضت آنها براى دين خدا عز و جل،و چه به آنها رسيد از كشتار سركشان و پيروز شدنشان به آن امامان معصوم تا شهيد شدند و مغلوب گشتند.
امام باقر عليه السّلام فرمود:اى حمران،خداى تبارك و تعالى آن مصيبت را براى آنها مقدر كرده بود و حكم را با قيد اختيار خودشان صادر و مورد اجراء و عمل قرار داده بود،و سپس آنرا اجراء كرد با سابقۀ علم آنها به آن از طرف رسول خدا«ص).على و حسن و حسين عليه السّلام قيام كردند و هر كدام از ما كه خموشى گزيد از روى علم و بصيرت بود،اى حمران اگر در موقع گرفتارى و يورش سركشان به آنان از خداوند
درخواست مى‌كردند كه شر آنها را از سر خود كوتاه كنند و اصرار مى‌نمودند كه از آنها دفع بلا كند و آن سركشان را نابود سازد و ملكشان را زائل كند هرآينه آنها را اجابت مى‌كرد و از آنها دفاع مى‌نمود و در اين‌صورت سر رسيدن مدت سركشان و زوال سلطنت آنها زودتر از بريدن يك گلوبند كه پاره شود و از هم بپاشد انجام مى‌شد.
اى حمران،اين بلاها كه به آنان رسيد به‌خاطر گناهى نبود كه مرتكب شده باشند و به حساب شكنجه گناهى نبود كه مخالفت خدا كرده باشند بلكه براى رسيدن به منزلت و كرامتى بود از طرف خدا كه خدا خواسته بود
عَنْ ضُرَيْسٍ اَلْكُنَاسِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ:
وَ عِنْدَهُ أُنَاسٌ مِنْ أَصْحَابِهِ عَجِبْتُ مِنْ قَوْمٍ يَتَوَلَّوْنَا وَ يَجْعَلُونَا أَئِمَّةً وَ يَصِفُونَ أَنَّ طَاعَتَنَا مُفْتَرَضَةٌ عَلَيْهِمْ كَطَاعَةِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ثُمَّ يَكْسِرُونَ حُجَّتَهُمْ وَ يَخْصِمُونَ أَنْفُسَهُمْ بِضَعْفِ قُلُوبِهِمْ فَيَنْقُصُونَا حَقَّنَا وَ يَعِيبُونَ ذَلِكَ عَلَى مَنْ أَعْطَاهُ اَللَّهُ بُرْهَانَ حَقِّ مَعْرِفَتِنَا وَ اَلتَّسْلِيمَ لِأَمْرِنَا أَ تَرَوْنَ أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اِفْتَرَضَ طَاعَةَ أَوْلِيَائِهِ عَلَى عِبَادِهِ ثُمَّ يُخْفِي عَنْهُمْ أَخْبَارَ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ يَقْطَعُ عَنْهُمْ مَوَادَّ اَلْعِلْمِ فِيمَا يَرِدُ عَلَيْهِمْ مِمَّا فِيهِ قِوَامُ دِينِهِمْ
فَقَالَ لَهُ حُمْرَانُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أَ رَأَيْتَ مَا كَانَ مِنْ أَمْرِ قِيَامِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ وَ خُرُوجِهِمْ وَ قِيَامِهِمْ بِدِينِ اَللَّهِ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ مَا أُصِيبُوا مِنْ قَتْلِ اَلطَّوَاغِيتِ إِيَّاهُمْ وَ اَلظَّفَرِ بِهِمْ حَتَّى قُتِلُوا وَ غُلِبُوا
فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا حُمْرَانُ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَدْ كَانَ قَدَّرَ ذَلِكَ عَلَيْهِمْ وَ قَضَاهُ وَ أَمْضَاهُ وَ حَتَمَهُ عَلَى سَبِيلِ اَلاِخْتِيَارِ ثُمَّ أَجْرَاهُ فَبِتَقَدُّمِ عِلْمٍ إِلَيْهِمْ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَامَ عَلِيٌّ وَ اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ وَ بِعِلْمٍ صَمَتَ مَنْ صَمَتَ مِنَّا
وَ لَوْ أَنَّهُمْ يَا حُمْرَانُ حَيْثُ نَزَلَ بِهِمْ مَا نَزَلَ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِظْهَارِ اَلطَّوَاغِيتِ عَلَيْهِمْ سَأَلُوا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَدْفَعَ عَنْهُمْ ذَلِكَ وَ أَلَحُّوا عَلَيْهِ فِي طَلَبِ إِزَالَةِ مُلْكِ اَلطَّوَاغِيتِ وَ ذَهَابِ مُلْكِهِمْ إِذاً لَأَجَابَهُمْ وَ دَفَعَ ذَلِكَ عَنْهُمْ ثُمَّ كَانَ اِنْقِضَاءُ مُدَّةِ اَلطَّوَاغِيتِ وَ ذَهَابُ مُلْكِهِمْ أَسْرَعَ مِنْ سِلْكٍ مَنْظُومٍ اِنْقَطَعَ فَتَبَدَّدَ وَ مَا كَانَ ذَلِكَ اَلَّذِي أَصَابَهُمْ يَا حُمْرَانُ لِذَنْبٍ اِقْتَرَفُوهُ وَ لاَ لِعُقُوبَةِ مَعْصِيَةٍ خَالَفُوا اَللَّهَ فِيهَا وَ لَكِنْ لِمَنَازِلَ وَ كَرَامَةٍ مِنَ اَللَّهِ أَرَادَ أَنْ يَبْلُغُوهَا فَلاَ تَذْهَبَنَّ بِكَ اَلْمَذَاهِبُ فِيهِمْ .
الکافي ج۱ ص۲۶۱
