«أنس بن مالک بن النضر بن ضمضم» ملقّب به «ابو حمزه»، در مدینه به دنیا آمد و جزو انصار و صحابه پیامبر حساب می شود که در سنین کودکی به پیامبر (ص) پیوست و او را در جنگ های بسیاری از جمله جنگ بدر همراهی کرد. او خادم رسول الله بود و به این امر افتخار می کرد.
در بسیاری از منابع آمده است که وی مورد نفرین امام علی علیه السلام قرار گرفت. علت آن در ارشاد چنین ذکر شده: انس بن مالک هم که در روز غدیر حضور داشته و اتفاقاً آن روز هم در میان این عده انصار بود صحبت فرموده، علی علیه السلام را گواهی ننمود. علی علیه السلام به او متوجه شده، فرمود: ای انس تو چرا شهادت ندادی و گفته مرا تصدیق نکردی با این که تو هم مانند دیگران فرموده: پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم را استماع کرده بودی. عرض کرد: یا علی من اکنون پیر شده‌ام و از چنین سخنی که می‌گوئی و از من گواهی می‌طلبی چیزی به یاد ندارم.
و این لکه تا آخر عمر در میان دو چشمانش نمایان بود
علی علیه السلام از سخن آن انس بن مالک متأثر شده او را نفرین کرد. پروردگارا اگر این بیچاره دروغ می‌گوید، وی را به پیسی مبتلا کن که هیچگاه عمامه آن را مستور نکند. طلحه گفته خدا گواه است پس از این، میان دو چشم او را دیدم که لکه پیسی فراگرفته بود
ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه در فصل في ذكر المنحرفين عن علي می نویسد :
ذكر جماعة من شيوخنا البغداديين أن عدة من الصحابة و التابعين و المحدثين كانوا منحرفين عن علي ع قائلين فيه السوء و منهم من كتم مناقبه و أعان أعداءه ميلا مع الدنيا و إيثارا للعاجلة فمنهم أنس بن مالك
ناشد علي ع الناس في رحبة القصر أو قال رحبة الجامع بالكوفة أيكم سمع رسول الله ص يقول من كنت مولاه فعلي مولاه
فقام اثنا عشر رجلا فشهدوا بها و أنس بن مالك في القوم لم يقم
فقال له يا أنس ما يمنعك أن تقوم فتشهد و لقد حضرتها
فقال يا أمير المؤمنين كبرت و نسيت
فقال اللهم إن كان كاذبا فارمه بها بيضاء لا تواريها العمامة
قال طلحة بن عمير فو الله لقد رأيت الوضح به بعد ذلك أبيض بين عينيه .
و روى عثمان بن مطرف أن رجلا سأل أنس بن مالك في آخر عمره عن 1علي بن أبي طالب فقال إني آليت ألا أكتم حديثا سئلت عنه في علي بعد ذاك
شرح نهج البلاغة نویسنده : ابن ابي الحديد جلد : 4 صفحه : 74