محمد بن فرج گويد: امام باقر عليه السلام بمن نوشت: زمانى كه خداى تبارك و تعالى بر خلقش خشم كند، ما را از مجاورت آنها دور كند.
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْفَرَجِ قَالَ:
كَتَبَ إِلَيَّ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ
إِذَا غَضِبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ نَحَّانَا عَنْ جِوَارِهِمْ
الکافي ج۱ ص۳۴۳
بنابراین غيبت امام زمان عليه السلام دليل خشم خداوند متعال بر بندگانش است
اما شاید منظور امام علیه السلام کمی وسیع تر باشد . ما که عمری گدای در خانه اهل بیت علیهم السلام بودیم و روزی خوردیم و روزها گذراندیم ، این روزها عبد آبق شدیم و جوارشان را به ثمن بخس فروخته ایم و فکر می کنیم که بی کس و کاریم .
در حقیقت این ما هستیم که جوار محترمشان را ترک کرده ایم و الا پدر که فرزند چموشش را رها نمی کند
