فردی به نام ربیعه بن کعب می گوید: روزی پیامبر اسلام به من فرمورند: تو هفت سال به من خدمت کردی. از من حاجتی نمی خواهی؟ عرض کردم: به من مهلتی بدهید تا کمی فکر کنم و حاجتم را از شما بخواهم.
فردا صبح آن روز وارد بر حضرت شدم. حضرت فرمود: حاجتت را بگو! گفتم:از شما می خواهم به همراه شما وارد بهشت شوم!
حضرت فرمودند: چه کسی به تو این را یاد داد؟ گفتم:هیچ کس! خودم فکر کردم و این تقاضا را مطرح کردم. با خود گفتم اگر مال بخواهم مال تمام می شود. اگر طول عمر و اولاد بخواهم عاقبت مرگ سراغشان می آید.
دیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تاملی کردند و فرمودند: از خدا می خواهم تو را به همراه من وارد بهشت کند. پس مرا با کثرت سجده یاری کن.
نقل از بحارالانوار ، ج 22 ، ص 39

نكات مهمی كه از این داستان قابل استفاده است :
اولا: کسی که خدمت به حجت عصر (پیامبر یا امام معصوم) کند می تواند از آن حجت الهی بخواهد که برایش دعا کند و مطمئنا دعای معصوم رد نمی شود.
ثانیا: در دعا نظرمان بلند باشد و به کم قانع نباشیم. تا می شود سراغ آخرت برویم. البته هم دنیای حلال بخواهیم و هم آخرت آباد. بهترین حالت آخرت بودن با امام است.
ثالثا: گاهی برای بعضی تصمیمات مهم وقت بگذاریم و فورا تصمیم نگیریم مثل ربیعه که مهلت خواست.
رابعا: دقت کنیم عبادت که بارزترین مظهرش سجده و نماز است ما را با امام معصوم در بهشت همراه خواهد کرد.
حجت الاسلام صالح خواه

نوشتن دیدگاه