مقابل حرم کعبه ایستاد، زنی  به تن ز شمر و حیا و وقار، پیرهنی
گشود دست دعا سوی آسمان و گریست  شکفت غنچه صفت لب، به زیر لب سخنی
که یارب از کرم، آسان‏ نمای مشکل من  که بار دارم و آزرده جان و خسته تنی
ندا به فاطمه بنت اسد رسید ز حق  قدم به خانه من نِه، که میهمان منی
در آن مکان مقدس قدم نهاد و بزاد  گرفت دست خدا را به دست، شیرزنی
خدا، نهاد علی، نام خانه‏ زادش را  که روح نامتناهی دمید بر بدنی
پیمبر آمد و زد بوسه بر لب و دهنش  که آفرینِ خدا بر چنین لب و دهنی
--------------------------------
ماهنامه گلبرگ 54

نوشتن دیدگاه