مدینه در کجا گم کرده ماهت اختر خود را
چرا از اشک شستی دامن غم پرور خود را

مدینه، رهنمائی کن به سادات بَنی الّزهرا
که در خاک تو گم کردند قبر مادر خود را

مدینه، هیچ بانوئی کنار خانه اش تنها
نبیند بین دشمن دست بسته شوهر خود را

مدینه، یاد کن از آن غروب درد آلودت
که بیمار علی زد ناله های آخر خود را

مدینه، کاش در اشک علی گم می شدی آن شب
که پنهان کرد زیر گل، گُل نیلوفر خود را

مدینه، روز محشر پیش پیغمبر گواهی ده
علی شب در کفن پیچید جسم همسر خود را

استاد حاج غلامرضا سازگار