سروش غیبم به پرده دل سراید از عشق داستان ‏ها  که جز به مهر علی فروزان نگردد انوار آسمان ‏ها
چو حُسن او ماه دلربایی، چو طلعتش جلوه خدایی  چو قامتش سرو با صفایی ندیده چشمی به بوستان‏ ها به مُلک جان شاه کشور است او، به شهر علم نبی در است او  به گنج حق، پاک گوهر است، خراج یک جلوه ‏اش جهان ‏ها خلیفة اللّه‏ اعظم است او، معلم روح آدم است او  امیر پاکان عالم است او، امام مطلقْ بر انس و جان‏ها تو ظلّ خورشید لایزالی، تو ذات بی‏ مثل را مثالی  تو ساقی جرعه وصالی به باغ رضوانْ به بوستان‏ ها تو بسمل دفتر خدایی، به کشتی شرع ناخدایی  شهنشه تاج انمایی، ثنای حسن تو بر زبان‏ ها تو پرده‏ دار ظهور ذاتی، تو آیینه جلوه صفاتی  تو کشتی نوح را نجاتی، فراتر از گردش زمان‏ها «الهی»ام بنده تا شاهم به کوی عشقت فتادهْ راهم  که بخشد ار غرقه محبتت ز آتشم امان‏ها
محی ‏الدین مهدی الهی قمشه ‏ای
--------------------------------
ماهنامه گلبرگ 54

نوشتن دیدگاه