این بار نیز مسلمانان در پرتو فداكارى امیرمؤمنان به پیروزى چشمگیرى دست یافتند و از این جهت امام (علیه السلام) را فاتح خیبر مى نامند. وقتى با گروهى از سربازان كه پشت سر وى گام بر مى داشتند به نزدیكى دژ رسید، پرچم اسلام را بر زمین نصب كرد. در این هنگام دلاوران دژ همگى بیرون ریختند.حارث برادر مَرحَب، نعره زنان به سوى حضرت على شتافت.نعره او آنچنان بود كه سربازانى كه پشت سر حضرت على (علیه السلام) قرار داشتند بى اختیار به عقب رفتند و حارث به مانند شیرى خشمگین بر حضرت على تاخت، ولى لحظاتى نگذشت كه جسد بى جان او بر خاك افتاد.
مرگ برادر، مرحب را سخت متأثّر ساخت و براى گرفتن انتقام، در حالى كه غرق در سلاح بود و زرهى فولادین بر تن و كلاهى از سنگ بر سر داشت و كلاه خُود را روى آن قرار داده بود به میدان حضرت على (علیه السلام) آمد.هر دو قهرمان شروع به رجز خوانى كردند. ضربات شمشیر و نیزه هاى دو قهرمان اسلام و یهود وحشت عجیبى در دل ناظران افكنده بود. ناگهان شمشیر برّنده و كوبنده قهرمان اسلام بر فرق مرحب فرود آمد و او را به خاك افكند. دلاوران یهود كه پشت سرِ مرحب ایستاده بودند پا به فرار گذاشتند و گروهى كه قصد مقاومت داشتند با حضرت على (علیه السلام) تن به تن جنگ كردند و همگى با ذلّت تمام جان سپردند.
نوبت آن رسید كه امام (علیه السلام) وارد دژ شود. بسته شدن در مانع از ورود امام و سربازان او شد، ولى امام (علیه السلام) با قدرتِ الهى دروازه خیبر را از جا كند و راه را براى ورود سربازان هموار ساخت و به این طریق آخرین لانه فساد و كانون خطر را درهم كوبید و مسلمانان را از شرّ این عناصر پلید و خطرناك، كه پیوسته دشمنى با اسلام و مسلمانان را به دل داشتند(و دارند)، آسوده ساخت.(1)

پی نوشت:
1 . محدّثان و سیره نویسان خصوصیات فتح خیبر و نحوه ورود امام (علیه السلام) به قلعه و دیگر حوادث این فصل از تاریخ اسلام را به نحو گسترده اى بیان كرده اند. علاقه مندان مى توانند به كتابهاى سیره پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) مراجعه فرمایند. 

نوشتن دیدگاه