عبد الملك می گوید : از امام جعفر صادق علیه السلام راجع به روزه گرفتن در روز تاسوعا و عاشورا در ماه محرم پرسیدم (یعنی آیا می شود این دو روز را روزه گرفت). حضرت فرمودند :
تاسوعا روزى است كه امام حسین علیه السلام و یارانش در كربلا محاصره شدند و اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن مرجانه (همان عبیدالله بن زیاد ملعون) و ابن سعد از كثرت لشكر خود خوشحال شدند و امام حسین (علیه السلام) و یاران او را در آن روز ضعیف شمردند و یقین كردند كه براى حسین علیه السلام یاورى نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را كمك نخواهند كرد. پدرم به فداى آن حسینى كه ضعیف شمرده شد و غریب بود!!
سپس امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند : اما روز عاشورا:
این روزى است كه امام حسین(علیه السلام) دچار مصیبت شد و در میان یاران خود افتاد و اصحاب آن حضرت هم با اجساد برهنه در اطراف آن بزرگوار افتادند. آیا یك چنین روزى را می توان روزه گرفت نه به خداى بیت الحرام یعنى كعبه، این روز ، روز روزه گرفتن نیست. بلكه روز حزن و مصیبت است كه دچار اهل آسمان و زمین و جمیع مؤمنین شده است.
روز عاشورا روز فرح و سرور است براى ابن مرجانه و آل زیاد و اهل شام. خشم خدا بر آنان و فرزندانشان باد عاشورا همان روزى است كه جمیع بقعه‏هاى(سرزمین ها) زمین گریان شدند غیر از سرزمین شام. كسى كه این روز را روزه بگیرد، یا به آن تبرك بجوید خدا او را در حالى با آل زیاد. محشور می كند كه قلبش مسخ شده باشد و مورد خشم و غضب خدا قرار گرفته باشد. كسى كه در این روز چیزى را در منزل خود ذخیره كند خدا نفاقى را دچار قلبش می كند تا آن روزى كه او را ملاقات نماید و بركت را از او و اهل بیت و فرزندانش خواهد گرفت شیطان را با او در همه آنها شریك قرار می دهد.

متن عربی روایت :
الكافی عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ صَوْمِ تَاسُوعَا وَ عَاشُورَاءَ مِنْ شَهْرِ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ تَاسُوعَا یَوْمٌ حُوصِرَ فِیهِ الْحُسَیْنُ وَ أَصْحَابُهُ بِكَرْبَلَاءَ وَ اجْتَمَعَ عَلَیْهِ خَیْلُ أَهْلِ الشَّامِ وَ أَنَاخُوا عَلَیْهِ وَ فَرِحَ ابْنُ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ بِتَوَافُرِ الْخَیْلِ وَ كَثْرَتِهَا وَ اسْتَضْعَفُوا فِیهِ الْحُسَیْنَ ع وَ أَصْحَابَهُ وَ أَیْقَنُوا أَنَّهُ لَا یَأْتِی الْحُسَیْنَ نَاصِرٌ وَ لَا یُمِدُّهُ أَهْلُ الْعِرَاقِ بِأَبِی الْمُسْتَضْعَفَ الْغَرِیبَ ثُمَّ قَالَ وَ أَمَّا یَوْمُ عَاشُورَاءَ فَیَوْمٌ أُصِیبَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ع صَرِیعاً بَیْنَ أَصْحَابِهِ وَ أَصْحَابُهُ حَوْلَهُ صَرْعَى عُرَاةً أَ فَصَوْمٌ یَكُونُ فِی ذَلِكَ الْیَوْمِ كَلَّا وَ رَبِّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ مَا هُوَ یَوْمَ صَوْمٍ وَ مَا هُوَ إِلَّا یَوْمُ حُزْنٍ وَ مُصِیبَةٍ دَخَلَتْ عَلَى أَهْلِ السَّمَاءِ وَ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ یَوْمُ فَرَحٍ وَ سُرُورٍ لِابْنِ مَرْجَانَةَ وَ آلِ زِیَادٍ وَ أَهْلِ الشَّامِ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ ذَلِكَ یَوْمٌ بَكَتْ جَمِیعُ بِقَاعِ الْأَرْضِ خَلَا بُقْعَةِ الشَّامِ فَمَنْ صَامَهُ أَوْ تَبَرَّكَ بِهِ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ آلِ زِیَادٍ مَمْسُوخَ الْقَلْبِ مَسْخُوطاً عَلَیْهِ وَ مَنِ اذَّخَرَ إِلَى مَنْزِلِهِ ذَخِیرَةً أَعْقَبَهُ اللَّهُ تَعَالَى نِفَاقاً فِی قَلْبِهِ إِلَى یَوْمِ یَلْقَاهُ وَ انْتَزَعَ الْبَرَكَةَ عَنْهُ وَ عَنْ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ وُلْدِهِ وَ شَارَكَهُ الشَّیْطَانُ فِی جَمِیعِ ذَلِكَ‏.

بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏45 ؛ ص95

نوشتن دیدگاه