الباب الثانی و التسعون أن طین قبر الحسین ع شفاء و أمان 

حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی أَبِی وَ جَمَاعَةٌ ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ رَجُلٍ قَالَ بَعَثَ إِلَیَّ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا ع مِنْ خُرَاسَانَ ثِیَابَ رِزَمٍ وَ کَانَ بَیْنَ ذَلِکَ طِینٌ فَقُلْتُ لِلرَّسُولِ مَا هَذَا قَالَ طِینُ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مَا کَانَ یُوَجِّهُ شَیْئاً مِنَ الثِّیَابِ وَ لَا غَیْرِهِ إِلَّا وَ یَجْعَلُ فِیهِ الطِّینَ وَ کَانَ یَقُولُ هُوَ أَمَانٌ بِإِذْنِ اللَّهِ
ترجمه:
پدرم و جماعتی رحمة اللَّه علیهم، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عیسی از شخصی نقل کرده اند که وی گفت: حضرت ابو الحسن الرضا علیه السّلام از خراسان بقچه ای برایم فرستادند که در بین آن تربتی بود، به آورنده بقچه گفتم این تربت چیست؟
گفت: تربت قبر حضرت امام حسین علیه السّلام است، حضرت ابو الحسن الرضا علیه السّلام جامه یا غیر آن را وقتی به جایی می فرستند حتما همراه آن تربت سیّد الشهداء علیه السّلام را قرار داده و می فرمایند: این تربت به اذن خدا امان و موجب حفظ مال می باشد.
حدیث دوّم:
2 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَی بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ حَنِّکُوا أَوْلَادَکُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّهُ أَمَانٌ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز از محمّد بن الحسین بن ابی الخطّاب، از موسی بن سعدان، از عبد اللَّه بن القاسم، از حسین بن ابی العلاء، وی می گوید:
از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
فرزندانتان را با تربت حسین علیه السّلام تحنیک کنید (یعنی تربت را به سقف دهانشان بمالید) زیرا تربت موجب امان و حفظ آنها است.
حدیث سوّم
3 حَدَّثَنِی أَبِی ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَیُّوبَ بْنِ نُوحٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْیَسَعِ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ قَالَ آخُذُ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ یَکُونُ عِنْدِی أَطْلُبُ بَرَکَتَهُ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِکَ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از ایوب بن نوح، از عبد اللَّه بن مغیره نقل کرده که وی گفت: ابو السیع برای ما، حدیثی نقل کرد و گفت:
شخصی از حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام سؤال کرد و من می شنیدم، وی پرسید: آیا از تربت قبر امام حسین علیه السّلام بردارم و با آن طلب برکت کنم؟
حضرت فرمودند: هیچ باکی نیست.
حدیث چهارم:
4 وَ عَنْهُ عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مُوسَی الْوَرَّاقِ عَنْ یُونُسَ عَنْ عِیسَی بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَمَّتِهِ قُلْتُ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ فِی طِینِ الْحَائِرِ الَّذِی فِیهِ الْحُسَیْنُ ع شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ
ترجمه:
از پدرم، از سعد، از احمد بن محمّد بن عیسی از عبّاس بن موسی ورّاق، از یونس، از عیسی بن سلیمان از محمّد بن زیاد، از عمّه اش منقول است که وی گفت:
از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
تربت حائری که حضرت امام حسین علیه السّلام در آن هستند شفاء از هر دردی بوده و امان است از هر خوف و هراسی.
حدیث پنجم
5 وَ حَدَّثَنِی أَبِی ره عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنِ الْعَمْرَکِیِّ بْنِ عَلِیٍّ الْبُوفَکِیِّ عَنْ یَحْیَی وَ کَانَ فِی خِدْمَةِ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی عَنْ عِیسَی بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَارِدٍ عَنْ عَمَّتِهِ قَالَتْ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ فِی طِینِ الْحَائِرِ الَّذِی فِیهِ الْحُسَیْنُ ع شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از احمد بن ادریس، و محمّد بن یحیی، از عمرکی بن علی بوفکی، از یحیی که در خدمت ابی جعفر ثانی بود، از عیسی بن سلیمان، از محمّد بن مارد، از عمّه اش روی گفت:
از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
بطور قطع و حتم در تربت حائری که در آن حضرت امام حسین علیه السّلام می باشد شفاء است از هر دردی و امان است از هر خوف و هراسی.
حدیث ششم
6 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنِ الْخَیْبَرِیِّ عَنْ أَبِی وَلَّادٍ عَنْ أَبِی بَکْرٍ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَوْ أَنَّ مَرِیضاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ یَعْرِفُ حَقَّ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أُخِذَ لَهُ مِنْ طِینِ قَبْرِهِ عَلَی رَأْسِ مِیلٍ کَانَ لَهُ دَوَاءً وَ شِفَاءً
ترجمه:
محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسین، از محمّد بن اسماعیل، از خیبری، از ابی ولّاد، از ابی بکر حضرمی، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:
اگر مریضی از اهل ایمان که به حق حضرت ابی عبد اللَّه الحسین علیه السّلام عارف و آگاه بوده و با حرمت و ولایتش آشنا است.
از تربت قبر حضرتش به مقدار سر میل (میل کحّالی یا میل جرّاحی) بردارد و همان برایش دواء و شفاء می باشد.

نوشتن دیدگاه