الباب الثامن و العشرون بکاء السماء و الأرض علی قتل الحسین ع و یحیی بن زکریا ع

 حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الْمِیثَمِیِّ عَنْ عَلِیٍّ الْأَزْرَقِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَکَمِ النَّخَعِیِّ عَنْ رَجُلٍ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی الرَّحَبَةِ وَ هُوَ یَتْلُو هَذِهِ الآْیَةَ- فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ وَ خَرَجَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ مِنْ بَعْضِ أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالَ أَمَا إِنَّ هَذَا سَیُقْتَلُ وَ تَبْکِی عَلَیْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه و جماعتی از اساتیدم (علی بن الحسین و محمّد بن الحسن) از سعد بن عبد اللَّه، از یعقوب بن یزید، از احمد بن الحسن المیثمی، از علی ارزق، از حسن بن حکم نخعی، از شخصی نقل کرده اند که وی گفت:
در سرزمین رحبه از امیر المؤمنین علیه السّلام شنیدم که این آیه شریفه را تلاوت می فرمودند:
فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ.
در این هنگام حضرت حسین علیه السّلام از یکی از درب های مسجد داخل شد، حضرت فرمودند: بدانید این (یعنی حضرت حسین علیه السّلام) عنقریب کشته خواهد شد و آسمان و زمین بر او می گریند.
حدیث دوّم:
2 حَدَّثَنِی
مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْحَکَمِ بْنِ مِسْکِینٍ عَنْ دَاوُدَ [یَزْدَادَ ]بْنِ عِیسَی الْأَنْصَارِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی لَیْلَی عَنْ إِبْرَاهِیمَ النَّخَعِیِّ قَالَ خَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فَجَلَسَ فِی الْمَسْجِدِ وَ اجْتَمَعَ أَصْحَابُهُ حَوْلَهُ وَ جَاءَ الْحُسَیْنُ ع حَتَّی قَامَ بَیْنَ یَدَیْهِ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی رَأْسِهِ فَقَالَ یَا بُنَیَّ إِنَّ اللَّهَ عبر [عَیَّرَ أَقْوَاماً بِالْقُرْآنِ فَقَالَ- فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ وَ ایْمُ اللَّهِ لَیَقْتُلُنَّکَ بَعْدِی ثُمَّ تَبْکِیکَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسین، از حکم بن مسکین، از داود بن عیسی انصاری، از محمّد بن عبد الرّحمن بن ابی لیلی، از ابراهیم نخعی نقل کرده که وی گفت:
امیر المؤمنین علیه السّلام بیرون آمده و در مسجد نزول اجلال فرموده و اصحاب و یاران دور آن حضرت حلقه زدند در این هنگام حضرت حسین علیه السّلام تشریف آوردند تا رسیدند مقابل امیر المؤمنین علیه السّلام و آنجا ایستادند، امیر المؤمنین علیه السّلام دست مبارک بر سر ایشان نهاده و فرمودند:
پسرم، خداوند متعال اقوام و طوائفی را بوسیله قرآن تقبیح نموده و مورد سرزنش و ملامت قرار داده و حضرت فرموده است:
فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ به خدا قسم حتما پس از من تو را خواهند کشت سپس آسمان و زمین بر تو گریه خواهند نمود.:
ترجمه:
پدرم، از سعد بن عبد اللَّه از محمّد بن حسین بن ابی الخطّاب به اسنادش مثل و نظیر همین حدیث را نقل نموده است.
حدیث سوّم:
3 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ وُهَیْبِ بْنِ حَفْصٍ النَّحَّاسِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْحُسَیْنَ ع بَکَی لِقَتْلِهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ احْمَرَّتَا وَ لَمْ تَبْکِیَا عَلَی أَحَدٍ قَطُّ إِلَّا عَلَی یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ ع وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسین، از وهیب بن حفص نحّاس، از ابو بصیر، از حضرت أبی عبد اللَّه علیه السّلام نقل نموده که آن حضرت فرمودند:
همانا آسمان و زمین برای شهادت حضرت حسین علیه السّلام گریسته و سرخ شدند و بر احدی هرگز نگریسته مگر بر حضرت یحیی بن زکریا و حسین بن علی علیهم السّلام.
و پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسین به اسنادش نظیر همین حدیث را نقل کرده است.
حدیث چهارم:
4 وَ حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَی بْنِ بَابَوَیْهِ وَ غَیْرُهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ لَمْ تَبْکِ عَلَی أَحَدٍ غَیْرِهِمَا قُلْتُ وَ مَا بُکَاؤُهَا قَالَ مَکَثَتْ أَرْبَعِینَ یَوْماً تَطْلُعُ کَشَمْسٍ بِحُمْرَةٍ وَ تَغْرُبُ بِحُمْرَةٍ قُلْتُ فَذَاکَ بُکَاؤُهَا قَالَ نَعَمْ
ترجمه:
علی بن الحسین بن موسی بن بابویه و غیر او، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عبد الجبّار، از حسن بن علی بن فضّال، از حمّاد بن عثمان، از عبد اللَّه بن هلال نقل کرده که وی گفت:
شنیدم حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام می فرمودند:
آسمان بر حضرت حسین بن علی و یحیی بن زکریّا علیهم السّلام گریست و بر احدی غیر این دو گریه نکرد.
عرض کردم: گریه آسمان چیست و چگونه بوده؟
حضرت فرمودند:
چهل روز آسمان درنگ و توقّف نمود، خورشید با رنگی قرمز طلوع نموده و با رنگی سرخ غروب می کرد.
عرضه داشتیم: این گریه آسمان بود؟ حضرت فرمودند: بلی.
حدیث پنجم:
5 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عُمَرَ بْنِ سَهْلٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُسْهِرٍ الْقُرَشِیِّ قَالَ حَدَّثَتْنِی جَدَّتِی أَنَّهَا أَدْرَکَتِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ حِینَ قُتِلَ فَمَکَثْنَا سَنَةً وَ تِسْعَةَ أَشْهُرٍ وَ السَّمَاءُ مِثْلُ الْعَلَقَةِ مِثْلُ الدَّمِ مَا تَرَی الشَّمْسَ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از عبد اللَّه بن احمد، از عمر بن سهل، از علی بن مسهر قرشی نقل کرده که وی گفت:
جدّه من برایم نقل کرد که هنگام شهادت حسین بن علی علیهما السّلام را درک نموده وی گفت:
یک سال و نه ماه پس از این واقعه پیوسته آسمان مانند لخته خونی بود و خورشید اصلا دیده نشد.
حدیث ششم:
6 حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِهِ تَعَالَی فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ قَالَ لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ عَلَی أَحَدٍ مُنْذُ قُتِلَ یَحْیَی بْنُ زَکَرِیَّا حَتَّی قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع فَبَکَتْ عَلَیْهِ
ترجمه:
علی بن الحسین بن موسی، از علی بن ابراهیم بن هاشم، از پدرش، از ابن فضّال، از ابی جمیله، از محمّد بن علی الحلبی، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل نموده که آن حضرت در ذیل آیه شریفه: فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ.
فرمودند:
از زمانی که حضرت یحیی بن زکریا علیهما السّلام کشته شد آسمان بر احدی نگریست تا هنگامی که حضرت حسین علیه السّلام شهید شدند که در این هنگام باز یک بار دیگر آسمان گریست.
حدیث هفتم:
7 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْقُرَشِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ احْمَرَّتِ السَّمَاءُ حِینَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع سَنَةً وَ یَحْیَی بْنُ زَکَرِیَّا وَ حُمْرَتُهَا بُکَاؤُهَا
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز قرشی می گوید:
محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب برایم نقل نمود از صفوان بن یحیی، از داود بن فرقد، از حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام که آن حضرت فرمودند:
هنگامی که حضرت حسین علیه السّلام شهید شدند و یحیی بن زکریا را کشتند آسمان تا یک سال سرخ بود و این سرخی گریستن آسمان به حساب آمده.
حدیث هشتم:
8 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ عَبْدِ الْخَالِقِ بْنِ عَبْدِ رَبِّهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ لَمْ یَکُنْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا وَ یَحْیَی بْنُ زَکَرِیَّا ع لَمْ یَکُنْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا وَ لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ إِلَّا عَلَیْهَا أَرْبَعِینَ صَبَاحاً قَالَ قُلْتُ مَا بُکَاؤُهَا قَالَ کَانَتْ تَطْلُعُ حَمْرَاءَ وَ تَغْرُبُ حَمْرَاءَ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از حسین بن علی بن فضّال، از ابن بکیر، از زراره، از عبد الخالق بن عبد ربّه نقل کرده که وی گفت:
شنیدم که حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام در ذیل آیه شریفه:
لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا.
می فرمودند:
حسین بن علی علیه السّلام پیش تر همنامی نداشتند و یحیی بن زکریّا علیهما السّلام نیز قبلا همنامی نداشتند.
و آسمان بر احدی نگریست مگر بر این دو که چهل صباح گریه کرد.
راوی می گوید: محضر مبارک امام علیه السّلام عرض کردم: گریه آسمان چه بود؟
حضرت فرمودند: هنگام طلوع و غروب آسمان سرخ بود.
حدیث نهم:
9 وَ حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ وَ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ جَمِیعاً عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَا بَکَتِ السَّمَاءُ عَلَی أَحَدٍ بَعْدَ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا إِلَّا عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَإِنَّهَا بَکَتْ عَلَیْهِ أَرْبَعِینَ یَوْماً
ترجمه:
علی بن الحسین بن موسی، از علی بن ابراهیم و سعد بن عبد اللَّه، جملگی از ابراهیم بن هاشم، از علی بن فضّال، از ابی جمیله، از جابر، از حضرت ابی جعفر علیه السّلام نقل کرده اند که آن حضرت فرمودند:
بعد از حضرت یحیی بن زکریّا علیهما السّلام آسمان بر احدی نگریست مگر بر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام چه آنکه چهل روز آسمان بر آن حضرت گریه می کرد.
حدیث دهم:
10 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْکُوفِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ کُلَیْبِ بْنِ مُعَاوِیَةَ الْأَسَدِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ إِلَّا عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا ع
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز کوفی از محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، از جعفر بن بشیر، از کلیب بن معاویه اسدی، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:
آسمان بر احدی نگریسته است مگر بر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام و یحیی بن زکریا علیهم السّلام.
حدیث یازدهم:
11 وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ نَصْرِ بْنِ مُزَاحِمٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَلَمَةَ [مَسْلَمَةَ ]عَمَّنْ حَدَّثَهُ قَالَ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ تُرَاباً أَحْمَرَ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز کوفی از محمّد بن الحسین بن أبی الخطّاب، از محمّد ابن الحسین، از نصر بن مزاحم، از عمر بن سعد، از محمّد بن سلمه از کسی که برایش نقل نموده، وی گفت:
هنگامی که حسین بن علی علیهما السّلام کشته شدند از آسمان خاک سرخ می بارید.
حدیث دوازدهم:
12 حَدَّثَنِی حَکِیمُ بْنُ دَاوُدَ بْنِ حَکِیمٍ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عِیسَی عَنْ أَسْلَمَ بْنِ الْقَاسِمِ قَالَ أَخْبَرَنَا عُمَرُ بْنُ وَهْبٍ [عَمْرُو بْنُ ثُبَیْتٍ ]عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ إِنَّ السَّمَاءَ لَمْ تَبْکِ مُنْذُ وُضِعَتْ إِلَّا عَلَی یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ ع قُلْتُ أَیَّ شَیْ ءٍ کَانَ بُکَاؤُهَا قَالَ کَانَتْ إِذَا اسْتُقْبِلَتْ بِثَوْبٍ وَقَعَ عَلَی الثَّوْبِ شِبْهُ أَثَرِ الْبَرَاغِیثِ مِنَ الدَّمِ
ترجمه:
حکیم بن داود بن حکیم از سلمة بن خطّاب، از محمّد بن ابی عمیر، از حسین بن عیسی، از اسلم بن قاسم، وی می گوید:
عمر بن وهب به ما خبر داد از پدرش، از علی بن الحسین علیهما السّلام که آن جناب فرمودند:
از زمانی که آسمان تعبیه شده و وضع گردیده تا بحال بر احدی نگریسته مگر بر یحیی بن زکریا و حسین بن علی علیهم السّلام.
عرض کردم: گریه آسمان چه بوده؟
حضرت فرمودند:
وقتی لباسی را در مقابل آن قرار می دادی روی آن اثری شبیه به خون پشه واقع می گشت.
حدیث سیزدهم:
13 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُوسَی بْنِ الْفَضْلِ عَنْ حَنَانٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مَا تَقُولُ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّهُ بَلَغَنَا عَنْ بَعْضِهِمْ أَنَّهَا تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً- قَالَ لَا تَعْجَبْ [مَا أَصَابَ مَا یَقُولُ ]بِالْقَوْلِ هَذَا کُلِّهِ وَ لَکِنْ زُرْهُ وَ لَا تَجْفُهُ فَإِنَّهُ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ وَ سَیِّدُ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ شَبِیهُ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ عَلَیْهِمَا بَکَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ حَدَّثَنِی أَبِی وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ عَبْدِ الصَّمَدِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ سَوَاءً حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَی وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه و علی بن الحسین از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن عیسی، از موسی بن فضل از حنان نقل کرد که وی گفت:
محضر مبارک امام صادق علیه السّلام عرض کردم: چه می فرمائید راجع به زیارت قبر حضرت ابی عبد اللَّه الحسین علیه السّلام زیرا از بعضی شما نقل شده که زیارت آن حضرت معادل یک حج و یک عمره می باشد؟ حضرت فرمودند:
چه قدر ضعیف است این حدیث، زیارت آن حضرت معادل کلّ این ثواب نیست ولی در عین حال شما آن حضرت را زیارت کرده و به او جفاء نکنید زیرا آن جناب سید شهداء و سید جوانان اهل بهشت و شبیه یحیی بن زکریا است و بر این دو آسمان و زمین گریسته اند.
ترجمه:
پدرم و محمّد بن الحسن بن ولید، از محمّد بن الحسن الصفّار، از عبد الصمد ابن محمّد، از حنان بن سدیر، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام مثل همین حدیث را نقل کرده اند:
پدرم رحمة اللَّه علیه و جماعتی از اساتیدم از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از محمّد بن اسماعیل بن بزیع از حنان بن سدیر از حضرت أبی عبد اللَّه علیه السّلام نظیر این حدیث را نقل کرده اند.
حدیث چهاردهم:
14 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ غَیْرِ وَاحِدٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ مَعْقِلٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ قَاتِلُ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَلَدَ زِنًا وَ قَاتِلُ الْحُسَیْنِ ع وَلَدَ زِناً وَ لَمْ تَبْکِ السَّمَاءُ عَلَی أَحَدٍ إِلَّا عَلَیْهِمَا قَالَ قُلْتُ وَ کَیْفَ تَبْکِی قَالَ تَطْلُعُ الشَّمْسُ فِی حُمْرَةٍ وَ تَغِیبُ فِی حُمْرَةٍ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
و با همین اسناد مذکور از احمد بن محمّد بن عیسی، از جماعتی، از جعفر بن بشیر، از حمّاد، از عامر بن معقل، از حسن بن زیاد، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
قاتل یحیی بن زکریا و حسین بن علی علیهم السّلام زنا زاده بوده و آسمان بر احدی نگریست مگر بر این دو.
راوی می گوید: عرض کردم: چگونه آسمان گریست؟
حضرت فرمودند:
طلوع خورشید و غروبش در سرخی بود.
محمّد بن جعفر قرشی، از محمّد بن الحسین، از جعفر بن بشیر به اسنادش مثل همین حدیث را نقل نموده است.
حدیث پانزدهم:
15 وَ حَدَّثَنِی أَبِی وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ رَحِمَهُمَا اللَّهُ جَمِیعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ لَمْ تَبْکِ عَلَی أَحَدٍ غَیْرِهِمَا قُلْتُ وَ مَا بُکَاؤُهَا قَالَ مَکَثُوا أَرْبَعِینَ یَوْماً تَطْلُعُ الشَّمْسُ بِحُمْرَةٍ وَ تَغْرُبُ بِحُمْرَةٍ قُلْتُ فَذَاکَ بُکَاؤُهَا قَالَ نَعَمْ
ترجمه:
پدرم و علی بن الحسین رحمة اللَّه علیهما جملگی از سعد بن عبد اللَّه، از احمد ابن محمّد بن عیسی، از حسن بن علی الوشّاء، از حمّاد بن عثمان، از عبد اللَّه بن هلال، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب می فرمودند:
آسمان بر حسین بن علی و یحیی بن زکریا علیهم السّلام گریسته و بر احدی غیر این دو گریه نکرده است.
عرض کردم: چگونه آسمان گریسته است؟
حضرت فرمودند:
تا چهل روز طلوع و غروبش در سرخی بود.
عرض کردم: گریه آسمان این گونه بوده است؟
حضرت فرمودند: بلی.
حدیث شانزدهم:
16 وَ عَنْهُمَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِیِّ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَکَمِ النَّخَعِیِّ عَنْ کَثِیرِ بْنِ شِهَابٍ الْحَارِثِیِّ قَالَ بَیْنَمَا نَحْنُ جُلُوسٌ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی الرَّحَبَةِ إِذْ طَلَعَ الْحُسَیْنُ ع عَلَیْهِ فَضَحِکَ عَلِیٌّ ع ضَحِکاً حَتَّی بَدَتْ نَوَاجِذُهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اللَّهَ ذَکَرَ قَوْماً وَ قَالَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَیَقْتُلُنَّ هَذَا وَ لَتَبْکِیَنَّ عَلَیْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ
ترجمه:
از پدرم و علی بن الحسین از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد، از برقی (محمّد بن خالد)، از عبد العظیم بن عبد اللَّه الحسنی، از حسن بن الحکم النخعی، از کثیر بن شهاب حارثی، وی گفت:
هنگامی که محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السّلام در رحبه نشسته بودیم، در این وقت حضرت حسین علیه السّلام بر آن جناب وارد گشت، امیر المؤمنین چنان خندیدند که دندان های عقل آن جناب ظاهر گردید سپس فرمودند:
خداوند متعال در قرآن کریم قومی را یاد کرده و می فرماید:
فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ قسم به کسی که حبّه را شکافت و بنده را آفرید این (یعنی حضرت حسین علیه السّلام) را البته خواهند کشت و قطعا آسمان و زمین بر او می گریند.
حدیث هفدهم:
17 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِیِّ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِی سَلَمَةَ قَالَ قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع مَا بَکَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا عَلَی یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ الْحُسَیْنِ ع
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد، از برقی، از عبد العظیم، از حسن، از ابی سلمه نقل کرده که گفت:
حضرت جعفر بن محمّد علیهما السّلام فرمودند:
آسمان و زمین بر احدی نگریسته مگر بر یحیی بن زکریّا و حسین بن علی علیهما السّلام.
حدیث هجدهم:
18 حَدَّثَنِی أَبِی وَ أَخِی رَحِمَهُمَا اللَّهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی جَمِیعاً عَنِ الْعَمْرَکِیِّ بْنِ عَلِیٍّ الْبُوفَکِیِّ قَالَ حَدَّثَنَا یَحْیَی وَ کَانَ فِی خِدْمَةِ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی ع عَنْ عَلِیٍّ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ فِی طَرِیقِ الْمَدِینَةِ وَ نَحْنُ نُرِیدُ المکة [مَکَّةَ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا لِی أَرَاکَ کَئِیباً حَزِیناً مُنْکَسِراً فَقَالَ لَوْ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ لَشَغَلَکَ عَنْ مَسْأَلَتِی قُلْتُ فَمَا الَّذِی تَسْمَعُ قَالَ ابْتِهَالَ الْمَلَائِکَةِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَی قَتَلَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَتَلَةِ الْحُسَیْنِ ع وَ نَوْحَ الْجِنِّ وَ بُکَاءَ الْمَلَائِکَةِ الَّذِینَ حَوْلَهُ وَ شِدَّةَ جَزَعِهِمْ فَمَنْ یَتَهَنَّأُ مَعَ هَذَا بِطَعَامٍ أَوْ بِشَرَابٍ أَوْ نَوْمٍ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه:
پدر و برادرم رحمة اللَّه علیهما، از احمد بن ادریس و محمّد بن یحیی، جملگی از عمرکی بن علی بوفکی نقل کرده که وی گفت:
یحیی که در خدمت حضرت ابی جعفر ثانی علیه السّلام بود از علی و او از صفوان جمّال و او از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرد که وی گفت:
در راه مدینه بودیم ولی قصدمان مکّه بود بهر صورت در راه مدینه از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام سؤال کرده و محضر مبارکش عرض کردم:
ای پسر رسول خدا (ص): شما را چه می شود که غمگین و ناراحت و شکسته حال می بینم؟
حضرت فرمودند:
اگر می شنیدی آنچه را که من می شنوم دیگر از من چنین سؤالی نمی کردی.
عرض کردم: چه چیز می شنوید؟ حضرت فرمودند: تضرّع ملائکه به درگاه الهی و نفرینشان نسبت به کشندگان امیر المؤمنین و حضرت حسین بن علی علیهما السّلام و نیز نوحه و زاری جن و گریستن فرشتگانی که در اطراف قبر آن حضرت هستند بنا بر این کیست که با شنیدن چنین صداهائی غذا و شراب یا خواب بر او گوارا باشد؟
حدیث نوزدهم:
19 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِیِّ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ الْعَلَوِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَکَمِ النَّخَعِیِّ عَنْ کَثِیرِ بْنِ شِهَابٍ الْحَارِثِیِّ قَالَ بَیْنَمَا نَحْنُ جُلُوسٌ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع بِالرَّحَبَةِ إِذْ طَلَعَ الْحُسَیْنُ ع قَالَ فَضَحِکَ عَلِیٌّ ع حَتَّی بَدَتْ نَوَاجِذُهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اللَّهَ ذَکَرَ قَوْماً فَقَالَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَیَقْتُلُنَّ هَذَا وَ لَتَبْکِیَنَّ عَلَیْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه و عبد اللَّه بن جعفر حمیری، از احمد ابن محمّد بن عیسی، از محمّد بن خالد برقی از عبد العظیم بن عبد اللَّه الحسینی العلوی، از حسن بن حکم النخعی از کثیر بن شهاب حارثی نقل کرده که وی گفت: در رحبه محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السّلام نشسته بودیم در این هنگام حضرت حسین علیه السّلام ظاهر شدند، پس امیر المؤمنین علیه السّلام چنان خندیدند که دندان های عقلشان پیدا شد سپس فرمودند:
خداوند متعال در قرآن کریمش قومی را یاد کرده و فرموده:
فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ.
قسم به کسی که حبّه را شکافته و بنده را آفریده البته این (حضرت حسین علیه السّلام) را خواهند کشت. و آسمان و زمین بر او می گردید.
حدیث بیستم:
20 وَ عَنْهُ عَنْ نَصْرِ بْنِ مُزَاحِمٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو مَعْشَرٍ عَنِ الزُّهْرِیِّ قَالَ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ قَالَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ وَ حَدَّثَنِی أَبُو مَعْشَرٍ عَنِ الزُّهْرِیِّ قَالَ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع لَمْ یَبْقَ فِی بَیْتِ الْمَقْدِسِ حَصَاةٌ إِلَّا وُجِدَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِیطٍ
ترجمه:
پدرم علیه الرحمة، از سعد بن عبد اللَّه، از نصر بن مزاحم، از عمر بن سعد نقل کرده که وی گفت:
ابو معشر از زهری نقل نمود که وی گفت:
هنگامی که حضرت حسین بن علی علیهما السّلام شهید شدند آسمان خون بارید.
و عمر بن سعد گفت:
ابو معشر، از زهری برایم نقل نمود که وقتی حسین بن علی علیهما السّلام شهید شد در بیت المقدس سنگریزه ای باقی نماند مگر وقتی آن را بر می داشتیم خون تازه زیرش بود.
حدیث بیست و یکم:
21 حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَیُّوبَ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ کَانَ الَّذِی قَتَلَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع وَلَدَ زِناً وَ الَّذِی قَتَلَ یَحْیَی بْنَ زَکَرِیَّا وَلَدَ زِنًا وَ قَدْ قَالَ احْمَرَّتِ السَّمَاءُ حِینَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ سَنَةً ثُمَّ قَالَ بَکَتِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ عَلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلَی یَحْیَی بْنِ زَکَرِیَّا وَ حُمْرَتُهَا بُکَاؤُهَا
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از محمّد بن الحسن بن مهزیار، از پدرش، از علی بن مهزیار، از حسن بن سعید، از فضالة بن ایوب، از داود بن فرقد نقل کرده که وی گفت:
از حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام شنیدم که فرمود:
کشنده حضرت حسین بن علی علیهما السّلام زنازاده بود و آن کس که یحیی بن زکریّا را نیز کشت ولد زنا بود، سپس حضرت فرمودند:
هنگامی که حسین بن علی علیهما السّلام کشته شد تا یک سال آسمان سرخ بود، پس از آن فرمودند:
آسمان و زمین بر حسین بن علی علیهما السّلام و یحیی بن زکریا علیهما السّلام گریست و همین سرخی آن گریه وی می باشد.

نوشتن دیدگاه