الباب السابع و العشرون بکاء الملائکة علی الحسین بن علی ع 

حدیث اوّل:
1 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ [الْحُسَیْنِ ]بْنِ سَعِیدٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا لَکُمْ لَا تَأْتُونَهُ یَعْنِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ یَبْکُونَ [یَبْکُونَهُ ]عِنْدَ قَبْرِهِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه و جماعتی از اساتیدم از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از حسین بن سعید، از حمّاد بن عیسی، از ربعی بن عبد اللَّه، از فضیل بن یسار، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده اند که آن حضرت فرمودند:
شما را چه می شود که به آنجا نمی روید (یعنی به قبر حضرت حسین علیه السّلام) چه آنکه چهار هزار فرشته تا روز قیامت بر سر قبر آن جناب حاضر بوده و بر آن حضرت می گریند.
حدیث دوّم:
2 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُوسَی بْنِ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْکَلْبِیِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ هَبَطُوا یُرِیدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ ع لَمْ یُؤْذَنْ لَهُمْ فِی الْقِتَالِ فَرَجَعُوا فِی الِاسْتِئْذَانِ فَهَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ رَئِیسُهُمْ مَلَکٌ یُقَالُ لَهُ الْمَنْصُورُ
ترجمه:
و محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن حسین بن أبی الخطّاب، از موسی بن سعدان، از عبد اللَّه بن القاسم، از عمر بن أبان الکلبی، از أبان بن تغلب نقل کرده که گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
چهار هزار فرشته به زمین فرود آمدند و خواستند همراه حضرت امام حسین علیه السّلام به قتال بپردازند ولی آن جناب به ایشان اذن ندادند، پس بار دیگر که به زمین فرود آمده برای اذن گرفتن آن حضرت شهید شده بودند لذا ایشان بر سر قبر آن حضرت به حالتی ژولیده و گرفته باقی مانده و تا روز قیامت می گریند، رئیس ایشان فرشته ای است که به او منصور می گویند.
حدیث سوّم:
3 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ رِبْعِیٍّ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَا لَکُمْ لَا تَأْتُونَهُ یَعْنِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَإِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ یَبْکُونَ عِنْدَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه:
و پدرم رحمة اللَّه علیه و جماعتی از اساتیدم، از سعد بن عبد اللَّه، از علی بن اسماعیل، از حمّاد بن عیسی، از ربعی، از فضیل بن یسار نقل کرده اند که وی گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام فرمودند:
شما را چه می شود که به آنجا نمی روید (یعنی به قبر حضرت حسین علیه السّلام) چه آنکه چهار هزار فرشته تا روز قیامت بر سر قبر آن جناب حاضر بوده و بر آن حضرت می گریند.
حدیث چهارم:
4 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ أَبِی إِسْمَاعِیلَ السَّرَّاجِ عَنْ یَحْیَی بْنِ مَعْمَرٍ الْعَطَّارِ [الْقَطَّانِ ]عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ [السَّاعَةِ ]
ترجمه:
و محمّد بن جعفر رزّاز از محمّد بن حسین از محمّد بن اسماعیل، از أبی اسماعیل سرّاج، از یحیی بن معمّر عطّار، از أبی بصیر، از حضرت أبی جعفر علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
چهار هزار فرشته ژولیده و گرفته تا قیامت بر آن حضرت گریه می کنند.
حدیث پنجم:
5 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ جَمِیعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَکَّلَ اللَّهُ تَعَالَی بِالْحُسَیْنِ ع سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ کُلَّ یَوْمٍ شُعْثاً غُبْراً مُنْذُ یَوْمٍ قُتِلَ إِلَی مَا شَاءَ اللَّهُ یَعْنِی بِذَلِکَ قِیَامَ الْقَائِمِ ع
ترجمه:
و پدرم علیه الرحمة و علی بن الحسین، جملگی از سعد بن عبد اللَّه، از احمد ابن محمّد بن عیسی، از علی بن الحکم، از علی بن أبی حمزه، از أبی بصیر، از حضرت أبی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده اند که آن جناب فرمودند:
از روزی که حضرت حسین بن علی علیهما السّلام شهید شده اند تا زمانی که خدا بخواهد یعنی تا قیام قائم علیه السّلام خداوند هفتاد هزار فرشته را مبعوث فرموده که با حالی ژولیده و گرفته هر روز بر حضرتش صلوات فرستاده و طلب رحمت می کنند.
حدیث ششم:
6 وَ عَنْ سَعْدٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ عَنْ مُبَارَکٍ الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه:
پدرم علیه الرحمة و علی بن الحسین جملگی از سعد، از ابراهیم بن هاشم، از ابن فضال از ثعلبه، از مبارک عطّار، از محمّد بن قیس نقل کرده که وی گفت:
حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام به من فرمودند:
چهار هزار فرشته ژولیده و گرفته نزد قبر حضرت حسین علیه السّلام بوده که تا روز قیامت بر آن جناب می گریند.
حدیث هفتم:
7 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ جَمِیعاً عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ هَارُونَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ [شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
ترجمه:
پدرم علیه الرحمه و محمّد بن الحسن و علیّ بن الحسین، جملگی از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از حسین بن سعید، از قاسم بن محمّد، از اسحاق بن ابراهیم، از هارون، از حضرت أبی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
خداوند منّان چهار هزار فرشته بر قبر حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام موکّل نموده که همگی ژولیده و گرفته بوده و تا روز قیامت گریه می کنند.
حدیث هشتم:
8 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ حَرِیزٍ عَنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَحَدِهِمَا قَالَ إِنَّ عَلَی قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ- شُعْثٌ غُبْرٌ [شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ یَحْرُسُونَهُ
ترجمه:
محمّد بن الحسن، از محمّد بن حسن الصفّار، از محمّد بن حسین بن أبی الخطّاب علیهما السّلام از صفوان بن یحیی، از حریز، از فضیل بن یسار، از امام باقر یا امام صادق علیهما السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
چهار هزار فرشته ژولیده و غمگین و گرفته بر قبر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام موکّل بوده که تا روز قیامت گریه می کنند.
محمّد بن مسلم می گوید: این چهار هزار فرشته قبر را حراست و نگهبانی می نمایند.
حدیث نهم:
9 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَی عَنْ رِبْعِیٍّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِالْمَدِینَةِ أَیْنَ قُبُورُ الشُّهَدَاءِ فَقَالَ أَ لَیْسَ أَفْضَلُ الشُّهَدَاءِ عِنْدَکُمْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّ حَوْلَهُ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ [شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ مَعْرُوفٍ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از عبّاس بن معروف، از حمّاد بن عیسی، از ربعی نقل کرده که وی گفت:
در مدینه محضر امام صادق علیه السّلام بودم به ایشان عرض کردم:
قبور شهداء در کجا است؟
حضرت فرمودند:
مگر افضل و برترین شهداء نزد شما نیست؟! قسم به آن کسی که جانم در دست او است اطراف قبر آن حضرت چهار هزار فرشته که جملگی ژولیده و غمگین و گرفته هستند بوده و تا روز قیامت بر آن جناب می گریند.
و محمّد بن الحسن، از محمّد بن حسن الصفّار، از عبّاس بن معروف نظیر این حدیث را نقل کرده.
حدیث دهم:
10 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ أَبِی إِسْمَاعِیلَ السَّرَّاجِ عَنْ یَحْیَی بْنِ مَعْمَرٍ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ الْحُسَیْنَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَلَا یَأْتِیهِ أَحَدٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا یَمْرَضُ أَحَدٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا یَمُوتُ أَحَدٌ إِلَّا شَهِدُوهُ وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز می گوید:
محمّد بن حسین بن ابی الخطّاب برایم نقل نمود از محمّد بن اسماعیل بن بزیع و او از اسماعیل سرّاج و او از یحیی بن معمّر عطّار و او از أبی بصیر و او از حضرت ابو جعفر علیه السّلام نقل کرد که آن حضرت فرمودند:
چهار هزار فرشته که جملگی ژولیده و غمگین و گرفته هستند برای حضرت امام حسین علیه السّلام تا روز قیامت می گریند. پس احدی از مردم به زیارت آن حضرت نمی آیند مگر آنکه این فرشتگان به استقبالش آمده و احدی از مردم مریض و بیمار نشده مگر که ایشان به عیادتش رفته و کسی از مردم نیست که بمیرد مگر آنکه این فرشتگان بالای سرش حاضر می شوند.
و پدرم علیه الرحمه از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن حسین به اسنادش نظیر همین حدیث را نقل نموده است.
حدیث یازدهم:
11 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ وَکَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ [شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلَی زَوَالِ الشَّمْسِ فَإِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ هَبَطَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ وَ صَعِدَ أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَکٍ فَلَمْ یَزَلْ یَبْکُونَهُ حَتَّی یَطْلُعَ الْفَجْرُ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه:
پدرم علیه الرحمه از سعد بن عبد اللَّه، از حسن بن علی بن عبد اللَّه بن مغیره از عبّاس بن عامر، از ابان، از ابو حمزة ثمالی از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:
خداوند متعال چهار هزار فرشته را بر قبر حضرت حسین بن علی علیه السّلام موکّل قرار داده که جملگی ژولیده و غمگین و گرفته بوده و از طلوع صبح تا زوال آفتاب (وقت ظهر) بر آن جناب می گریند و وقتی ظهر می شود چهار هزار فرشته دیگر به زمین فرود آمده و این چهار هزار نفر به آسمان می روند و فرشتگان به زمین آمده پیوسته می گریند تا صبح طلوع کند ....
حدیث دوازدهم:
12 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَخِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِی الْقَاسِمِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ هَارُونَ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ إِنَّ الْحُسَیْنَ ع لَمَّا أُصِیبَ بَکَتْهُ حَتَّی الْبِلَادُ- فَوَکَّلَ اللَّهُ بِهِ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه و محمّد بن عبد اللَّه، از عبد اللَّه بن جعفر حمیری، از ابراهیم بن مهزیار، از برادرش علی بن مهزیار، از ابو القاسم، از قاسم بن محمّد، از اسحاق بن ابراهیم، از هارون نقل کرده که وی گفت: شخصی از حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام سؤال نمود و من نیز آنجا حاضر بودم.
وی عرضه داشت: برای کسی که قبر حضرت حسین بن علی علیهما السّلام را زیارت کند چه ثوابی است؟
حضرت فرمودند:
زمانی که حضرت حسین علیه السّلام به بلا و مصیبت گرفتار شد تمام موجودات حتّی بلاد و شهرها بر آن حضرت گریستند، پس خداوند منّان چهار هزار فرشته بر او موکّل ساخت که جملگی ژولیده و غمگین و گرفته بوده و تا روز قیامت بر آن جناب گریه می کنند .....
حدیث سیزدهم:
13 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ صَبَّاحٍ الْحَذَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ زُورُوا الْحُسَیْنَ ع وَ لَوْ کُلَّ سَنَةٍ فَإِنَّ کُلَّ مَنْ أَتَاهُ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَیْرَ جَاحِدٍ لَمْ یَکُنْ لَهُ عِوَضٌ غَیْرَ الْجَنَّةِ وَ رُزِقَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ آتَاهُ اللَّهُ بِفَرَجٍ عَاجِلٍ إِنَّ اللَّهَ وَکَّلَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ ع أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَکٍ کُلُّهُمْ یَبْکُونَهُ وَ یُشَیِّعُونَ مَنْ زَارَهُ إِلَی أَهْلِهِ فَإِنْ مَرِضَ عَادُوهُ وَ إِنْ مَاتَ شَهِدُوا جَنَازَتَهُ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ وَ التَّرَحُّمِ عَلَیْهِ حَدَّثَنِی حَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسین، از حسن بن محبوب، از صباح حذّاء، از محمّد بن مروان، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل نموده، وی گفت:
شنیدم که آن حضرت می فرمودند:
حسین علیه السّلام را زیارت کنید اگر چه در هر سال باشد زیرا کسانی که او را در حالی که به حقّش عارف بوده و آن را انکار ندارند زیارت کنند عوض و پاداشی ندارند مگر بهشت و روزی آنها واسع و فراخ بوده و خداوند منّان در دنیا فرج نصیبشان می کند، حق تبارک و تعالی چهار هزار فرشته را موکّل قبر حسین بن علی علیهما السّلام فرموده که تمام بر او می گریند و زائرین حضرت را مشایعت کرده تا به اهل خود برسند و اگر مریض شوند آنها را عیادت کرده و هنگامی که از دنیا روند بر سر جنازه آنها حاضر شده و بر ایشان طلب آمرزش و رحمت می نمایند.
حسن بن عبد اللَّه بن محمّد بن عیسی، از پدرش، از حسن بن محبوب به اسنادش نظیر همین روایت را نقل نموده است.
حدیث چهاردهم:
14 وَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ أَبِیهِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ وَکَّلَ اللَّهُ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع سَبْعِینَ أَلْفَ [مَلَکٍ ملکا شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ یُصَلُّونَ عِنْدَهُ الصَّلَاةُ الْوَاحِدَةُ مِنْ صَلَاتِهِمْ [مِنْ صَلَاةِ أَحَدِهِمْ ]تَعْدِلُ أَلْفَ صَلَاةٍ مِنْ صَلَاةِ الآْدَمِیِّینَ یَکُونُ ثَوَابُ صَلَاتِهِمْ وَ أَجْرُ ذَلِکَ لِمَنْ زَارَ قَبْرَهُ
ترجمه:
پدرم از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد بن عیسی، از پدرش، از سیف بن عمیره، از بکر بن محمّد، از حضرت ابی عبد اللَّه علیهما السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
خداوند متعال هفتاد هزار فرشته را بر قبر حضرت حسین بن علی علیه السّلام موکّل ساخته که تمام ژولیده و غمگین و گرفته بوده و تا روز قیامت بر آن حضرت گریسته و نزد قبر آن جناب نماز می گذارند یک نماز ایشان معادل هزار نماز انسان ها می باشد و جالب اینکه ثواب نماز آنها برای کسی است که قبر آن حضرت را زیارت کند.
حدیث پانزدهم:
15 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ عَنْ مَالِکٍ الْجُهَنِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ وَکَّلَ بِالْحُسَیْنِ ع مَلَکاً فِی أَرْبَعَةِ آلَافِ مَلَکٍ یَبْکُونَهُ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِزُوَّارِهِ وَ یَدْعُونَ اللَّهَ لَهُمْ
ترجمه:
محمّد بن جعفر رزّاز، از محمّد بن حسین بن ابی الخطّاب، از صفوان بن یحیی، از حنان بن سدیر، از مالک جهنیّ از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:
خداوند متعال فرشته ای را در میان چهار هزار فرشته دیگر بر حسین علیه السّلام موکّل قرار داد، این فرشتگان جملگی بر آن حضرت گریسته و برای زائرین آن جناب طلب آمرزش کرده و دعاء می نمایند.
حدیث شانزدهم:
16 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا الْهَیْثَمُ بْنُ وَاقِدٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِکِ بْنِ مُقَرِّنٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا زُرْتُمْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَالْزَمُوا الصَّمْتَ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ وَ إِنَّ مَلَائِکَةَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ مِنَ الْحَفَظَةِ- تَحْضُرُ الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ بِالْحَائِرِ فَتُصَافِحُهُمْ فَلَا یُجِیبُونَهَا مِنْ شِدَّةِ الْبُکَاءِ فَیَنْتَظِرُونَهُمْ حَتَّی تَزُولَ الشَّمْسُ وَ حَتَّی یُنَوِّرَ الْفَجْرُ ثُمَّ یُکَلِّمُونَهُمْ وَ یَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ مِنْ أَمْرِ السَّمَاءِ فَأَمَّا مَا بَیْنَ هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ- فَإِنَّهُمْ لَا یَنْطِقُونَ وَ لا یَفْتُرُونَ عَنِ الْبُکَاءِ وَ الدُّعَاءِ وَ لَا یَشْغَلُونَهُمْ فِی هَذَیْنِ الْوَقْتَیْنِ عَنْ أَصْحَابِهِمْ فَإِنَّمَا شُغُلُهُمْ بِکُمْ إِذَا نَطَقْتُمْ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَا الَّذِی یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ وَ أَیُّهُمْ یَسْأَلُ صَاحِبَهُ الْحَفَظَةُ أَوْ أَهْلُ الْحَائِرِ قَالَ أَهْلُ الْحَائِرِ یَسْأَلُونَ الْحَفَظَةَ لِأَنَّ أَهْلَ الْحَائِرِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ لَا یَبْرَحُونَ وَ الْحَفَظَةُ تَنْزِلُ وَ تَصْعَدُ قُلْتُ فَمَا تَرَی یَسْأَلُونَهُمْ عَنْهُ قَالَ إِنَّهُمْ یَمُرُّونَ إِذَا عَرَجُوا بِإِسْمَاعِیلَ صَاحِبِ الْهَوَاءِ فَرُبَّمَا وَافَقُوا النَّبِیَّ ص وَ عِنْدَهُ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ الْأَئِمَّةُ مَنْ مَضَی مِنْهُمْ- فَیَسْأَلُونَهُمْ عَنْ أَشْیَاءَ وَ مَنْ حَضَرَ مِنْکُمُ الْحَائِرَ وَ یَقُولُونَ بَشِّرُوهُمْ بِدُعَائِکُمْ فَتَقُولُ الْحَفَظَةُ کَیْفَ نُبَشِّرُهُمْ وَ هُمْ لَا یَسْمَعُونَ کَلَامَنَا فَیَقُولُونَ لَهُمْ بَارِکُوا عَلَیْهِمْ وَ ادْعُوا لَهُمْ عَنَّا فَهِیَ الْبِشَارَةُ مِنَّا فَإِذَا انْصَرَفُوا فَحِفُّوهُمْ بِأَجْنِحَتِکُمْ حَتَّی یُحِسُّوا مَکَانَکُمْ وَ إِنَّا نَسْتَوْدِعُهُمُ الَّذِی لَا تَضِیعُ وَدَائِعُهُ وَ لَوْ یَعْلَمُونَ مَا فِی زِیَارَتِهِ مِنَ الْخَیْرِ وَ یَعْلَمُ ذَلِکَ النَّاسُ لَاقْتَتَلُوا عَلَی زِیَارَتِهِ بِالسُّیُوفِ وَ لَبَاعُوا أَمْوَالَهُمْ فِی إِتْیَانِهِ وَ إِنَّ فَاطِمَةَ ع إِذَا نَظَرَتْ إِلَیْهِمْ وَ مَعَهَا أَلْفُ نَبِیٍّ وَ أَلْفُ صِدِّیقٍ وَ أَلْفُ شَهِیدٍ وَ مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ أَلْفُ أَلْفٍ یُسْعِدُونَهَا عَلَی الْبُکَاءِ وَ إِنَّهَا لَتَشْهَقُ شَهْقَةً فَلَا یَبْقَی فِی السَّمَاوَاتِ مَلَکٌ إِلَّا بَکَی رَحْمَةً لِصَوْتِهَا وَ مَا تَسْکُنُ حَتَّی یَأْتِیَهَا النَّبِیُّ ص [أَبُوهَا ]فَیَقُولُ یَا بُنَیَّةِ قَدْ أَبْکَیْتِ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ وَ شَغَلْتِهِمْ عَنِ التَّسْبِیحِ وَ التَّقْدِیسِ فَکُفِّی حَتَّی یُقَدِّسُوا فَ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ وَ إِنَّهَا لَتَنْظُرُ إِلَی مَنْ حَضَرَ مِنْکُمْ فَتَسْأَلُ اللَّهَ لَهُمْ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَ لَا تَزْهَدُوا فِی إِتْیَانِهِ فَإِنَّ الْخَیْرَ فِی إِتْیَانِهِ أَکْثَرُ مِنْ أَنْ یُحْصَی
ترجمه:
محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیری، از پدرش، از علیّ بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصریّ، از عبد اللَّه بن عبد الرّحمن اصم نقل کرده که وی گفت:
هیثم بن واقد، از عبد الملک بن مقرّن از امام صادق علیه السّلام برای ما نقل کرد که آن حضرت فرمودند:
وقتی به زیارت حضرت ابا عبد اللَّه علیه السّلام رفتید در آنجا سکوت اختیار کرده و کلامی نگوئید مگر سخن نیک و خیر، زیرا فرشتگان شب و روز که از نگهبانان و حافظین هستند نزد فرشتگانی که در حائر حسینی می باشند آمده و با ایشان مصافحه کرده ولی ایشان از شدّت گریه و ناراحتی که دارند جواب آنها را نداده بناچار آنها صبر می کنند تا ظهر فردا برسد و صبح طلوع نماید سپس آنان با ایشان سخن گفته و راجع به امور آسمانی سؤالاتی را مطرح می نمایند ولی بین این دو وقت (صبح و ظهر) ابدا صحبت نکرده و از گریستن و دعاء نمودن کوتاهی نمی کنند و در این دو وقت آن فرشتگان نیز ایشان را از یارانشان منصرف و مشغول نمی کنند تنها وقتی شما سخن گفته و تکلم می نمائید ایشان مشغول و منصرف می گردند.
راوی می گوید: محضر امام علیه السّلام عرض کردم:
فدایت شوم، چه چیزی را سؤال می کنند و کدامیک از دیگری می پرسد آیا فرشتگان نگهبان و حافظ از فرشتگان حائر سؤال می کنند یا بالعکس؟ حضرت فرمودند:
فرشتگان اهل حائر از حافظین و نگهبانان می پرسند، زیرا فرشتگان حائر از آنجا دور نشده و به جایی دیگر نمی روند ولی حافظین، و نگهبانان به زمین نزول کرده و از آن به آسمان صعود می کنند.
عرض کردم: نظر شما راجع به سؤال آنها چه بوده و می فرمائید از چه چیز سؤال می کنند؟ حضرت فرمودند: حافظین وقتی به آسمان عروج می کنند عبورشان به اسماعیل یعنی صاحب هواء می افتد و بسا با نبی اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم ملاقات کرده در حالی که نزد آن جناب حضرات فاطمه و حسن و حسین و ائمه علیهم السّلام (مقصود حضرات ائمّه ماضی بوده نه امام حاضر علیه السّلام) حضور دارند پس فرشتگان از ایشان راجع به اشیائی چند و در باره آنان که از شما در حائر حاضر می شوند سؤالاتی می کنند؟ حضرات معصومین علیهم السّلام در پاسخ سؤالاتشان می فرمایند:
زائرین را بشارت دهید و به دعائی که برای ایشان می نمائید مژده دهید.
فرشتگان حافظ عرض می کنند: چگونه به ایشان بشارت دهیم در حالی که صدای ما را نمی شنوند؟ حضرات معصومین علیهم السّلام به ایشان می فرمایند:
برای ایشان دعاء کنید که برکات حقتعالی بر ایشان مداوم باشد و نیز از جانب ما ایشان را دعاء نمایند و این خود بشارتی است از ما به ایشان و وقتی از زیارت برگشتند با بال هایتان ایشان را نوازش کنید، بطوری که شما را حسّ و درک نمایند و ما ایشان را به امانت نزد شما می سپاریم و امید است که این ودائع ضایع و تباه نشوند.
و اگر خیر و برکتی که در زیارت آن جناب است مردم می دانستند قطعا و به طور حتم در نائل شدن به زیارت آن حضرت با شمشیر با یک دیگر به مقاتله پرداخته و مال های خود را فروخته و به زیارت آن جناب می رفتند.
و حضرت فاطمه علیها السّلام هر گاه به ایشان (زائرین) نظر نمایند در حالی که با وی هزار پیغمبر و هزار صدّیق و هزار شهید از کروبین می باشند هزار هزار (یک میلیون) نفر آن حضرت را بر گریستن یاری و همراهی می کنند و آن حضرت چنان فریاد می زنند که هیچ فرشته ای در آسمان ها باقی نمی ماند مگر آنکه از صدای ایشان بگریه می افتد، و آن حضرت آرام نمی گیرند تا وقتی که پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم به نزد ایشان آمده و می فرمایند:
دخترم، اهل آسمان ها را به گریه انداختی و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالی بازداشتی، پس خودداری کن تا ایشان به تقدیس حقّ بپردازند چه آنکه امر و فرمان خدا بر همه چیز نافذ و روان می باشد.
سپس امام علیه السّلام فرمودند:
حضرت فاطمه علیها السّلام به کسانی که از شما به زیارت سیّد الشّهداء روند نظر فرموده و از خداوند منّان برای ایشان هر خیر و خوبی را مسألت می نمایند، مبادا در رفتن، به زیارت آن جناب بی رغبت باشید چه آنکه خیری که در زیارت آن حضرت است بیشتر از آنست که بتوان احصاء و شمارش نمود.
حدیث هفدهم:
17 وَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عُبَیْدَةَ الْبَزَّازُ عَنْ حَرِیزٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع
قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا أَقَلَّ بَقَاءَکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ أَقْرَبَ آجَالَکُمْ بَعْضَهَا مِنْ بَعْضٍ مَعَ حَاجَةِ هَذَا الْخَلْقِ إِلَیْکُمْ فَقَالَ إِنَّ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنَّا صَحِیفَةً فِیهَا مَا یَحْتَاجُ إِلَیْهِ أَنْ یَعْمَلَ بِهِ فِی مُدَّتِهِ فَإِذَا انْقَضَی مَا فِیهَا مِمَّا أُمِرَ بِهِ عَرَفَ أَنَّ أَجَلَهُ قَدْ حَضَرَ وَ أَتَاهُ النَّبِیُّ ص یَنْعَی إِلَیْهِ نَفْسَهُ وَ أَخْبَرَهُ بِمَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّ الْحُسَیْنَ ع قَرَأَ صَحِیفَتَهُ الَّتِی أُعْطِیَهَا وَ فُسِّرَ لَهُ مَا یَأْتِی وَ مَا یَبْقَی وَ بَقِیَ مِنْهَا أَشْیَاءُ لَمْ تَنْقَضِ فَخَرَجَ إِلَی الْقِتَالِ فَکَانَتْ تِلْکَ الْأُمُورَ الَّتِی بَقِیَتْ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ سَأَلَتِ اللَّهَ فِی نُصْرَتِهِ- فَأَذِنَ لَهُمْ فَمَکَثَتْ تَسْتَعِدُّ لِلْقِتَالِ وَ تَأَهَّبْتُ لِذَلِکَ حَتَّی قُتِلَ فَنَزَلَتِ الْمَلَائِکَةُ وَ قَدِ انْقَطَعَتْ مُدَّتُهُ وَ قُتِلَ ع فَقَالَتِ الْمَلَائِکَةُ یَا رَبِّ أَذِنْتَ لَنَا بِالانْحِدَارِ فِی نُصْرَتِهِ فَانْحَدَرْنَا وَ قَدْ قَبَضْتَهُ فَأَوْحَی اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی إِلَیْهِمْ أَنْ الْزَمُوا قُبَّتَهُ [قَبْرَهُ ]حَتَّی تَرَوْنَهُ [تَرَوْهُ وَ قَدْ خَرَجَ فَانْصُرُوهُ وَ ابْکُوا عَلَیْهِ وَ عَلَی مَا فَاتَکُمْ مِنْ نُصْرَتِهِ وَ أَنَّکُمْ خُصِّصْتُمْ بِنُصْرَتِهِ وَ الْبُکَاءِ عَلَیْهِ فَبَکَتِ الْمَلَائِکَةُ حَزَناً وَ جَزَعاً عَلَی مَا فَاتَهُمْ مِنْ نُصْرَةِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا خَرَجَ ع یَکُونُونَ أَنْصَارَهُ
ترجمه:
محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حمیری از پدرش، از علی بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصری، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم نقل کرده که وی گفت:
ابو عبیده بزّاز از حریز برای ما نقل کرد که وی به حضرت ابو عبد اللَّه علیه السّلام عرض نمود:
فدایت شوم چقدر ماندن شما اهل بیت در این دار فانی کم بوده و چقدر اجل شما نزدیک است با اینکه تمام این خلائق به شما احتیاج دارند! حضرت فرمودند:
هر کدام از ما صحیفه ای داریم که در طول مدّت عمر به آنچه نیازمندیم عمل کنیم در آن ثبت و ضبط شده است پس هر گاه آنچه در صحیفه نوشته شده منقضی گشت معلوم می شود اجل صاحب صحیفه فرا رسیده و در این هنگام پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم نزد وی آمده و خبر ارتحالش را اعلام نموده و از آنچه برای او نزد خداست خبر می دهند و حضرت امام حسین علیه السّلام نیز صحیفه ای را که داده شده بودند قرائت فرموده و برای آن جناب اموری که باقی مانده منقضی نمی گردید تفسیر گردیده بود لذا آنچه می باید واقع شود واقع گردید و باقی ماندن اشیائی که بوقوع نپیوست لذا حضرتش به قتال شتافت پس آن اموری که باقی مانده بودند این بود که فرشتگان از حقتعالی طلب نصرت آن حضرت را کردند و به ایشان اذن یاری داده شد پس ایشان درنگ نموده و خود را آماده برای قتال و کارزار کردند تا آن حضرت به شهادت رسیدند و پس از این واقعه فرشتگان به زمین فرود آمدند یعنی پس از انقطاع مدّت عمر آن حضرت و به شهادت رسیدن آن جناب و وقتی ملائکه این واقعه را دیدند به درگاه الهی عرض کردند:
خداوندا به ما اذن هبوط و فرود آمدن به زمین را دادی و اجازه نصرت و یاری آن حضرت را اعطاء فرمودی پس وقتی ما به زمین آمدیم که حضرتش را قبض روح کرده ای؟ خداوند متعال به ایشان وحی نمود که ملازم قبر آن حضرت بوده تا آن جناب را ببینید و وقتی آن حضرت از قبر خارج گشت نصرتش نمائید و نیز بر او و بر آنچه از شما نسبت به یاری آن حضرت فوت گردیده گریه کنید و تنها شما گروه فرشتگان هستید که مختص به این خصیصه گردیده اید که آن جناب را یاری کرده و بر مصیبتش گریه نمائید، پس فرشتگان بخاطر آنچه از دستشان رفته بود و نتوانسته بودند به آن حضرت کمک کنند محزون گشته و از روی جزع و حزن بر آن جناب به گریه در آمدند و هنگامی که حضرت سیّد الشّهداء از قبر خارج گردیدند این فرشتگان انصار و یارانش می باشند.

نوشتن دیدگاه