الباب السابع عشر قول جبرئیل لرسول الله ص إن الحسین تقتله أمتک من بعدک و أراه التربة التی یقتل علیها

 حدیث اوّل :
1 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَی قَالَ حَدَّثَنِی سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی خَلَفٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَی الْحَلَبِیِّ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ جَبْرَئِیلَ ع أَتَی رَسُولَ اللَّهِ ص وَ الْحُسَیْنُ ع یَلْعَبُ بَیْنَ یَدَیْهِ فَأَخْبَرَهُ أَنَّ أُمَّتَهُ سَتَقْتُلُهُ قَالَ فَجَزِعَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ أَ لَا أُرِیکَ التُّرْبَةَ الَّتِی یُقْتَلُ فِیهَا قَالَ فَخَسَفَ مَا بَیْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَی الْمَکَانِ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ع حَتَّی الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ فَأَخَذَ مِنْهَا وَ دُحِیَتْ فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَیْنٍ فَخَرَجَ وَ هُوَ یَقُولُ طُوبَی لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ وَ طُوبَی لِمَنْ یُقْتَلُ حَوْلَکِ قَالَ وَ کَذَلِکَ صَنَعَ صَاحِبُ سُلَیْمَانَ تَکَلَّمَ بِاسْمِ اللَّهِ الْأَعْظَمِ فَخُسِفَ مَا بَیْنَ سَرِیرِ سُلَیْمَانَ وَ بَیْنَ الْعَرْشِ مِنْ سُهُولَةِ الْأَرْضِ وَ حُزُونَتِهَا- حَتَّی الْتَقَتِ الْقِطْعَتَانِ فاجْتَرَّ الْعَرْشَ قَالَ سُلَیْمَانُ یُخَیَّلَ إِلَیَّ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ تَحْتِ سَرِیرِی- قَالَ وَ دُحِیَتْ فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ الْعَیْنِ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه می گوید:
سعد بن عبد اللَّه بن ابی خلف، از احمد بن محمّد بن عیسی، از حسین بن سعید، از نضر بن سوید، از یحیی حلبی، از هارون بن خارجه، از ابی بصیر، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند جبرئیل علیه السّلام نزد پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم آمد در حالی که امام حسین علیه السّلام در مقابل آن حضرت بازی می کرد پس به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم خبر داد که عنقریب امّت شما حسین را خواهند کشند.
امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم از این خبر به جزع و ناله آمدند.
جبرئیل علیه السّلام محضر مبارکش عرضه داشت:
مایل هستید سرزمینی که حسین علیه السّلام در آن کشته می شود به شما نشان دهم؟
امام صادق علیه السّلام می فرماید:
در این هنگام فاصله بین مکان رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم و جایی که حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام در آن کشته شدند فرو رفته بطوری که دو مکان مزبور با هم ملاقات کرده سپس حضرت مقداری از تربت و خاک آن مکان را برداشتند و سریع تر از چشم به هم زدن زمین گسترده شد پس جناب رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم از آن مکان خارج شده در حالی که می فرمودند:
خوشا به تو از خاکی که دارای، خوشا به حال کسی که در اطراف و حوالی تو کشته می شود.
امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
صاحب و وزیر سلیمان نیز چنین کرد یعنی به کمک اسم اعظم باری تعالی در زمین خسف پدید آورد و بین تخت سلیمان علیه السّلام و عرش فرو رفت و تمام پستی و بلندی های آن پائین رفت به طوری که این دو قطع از زمین (جای تخت و عرش) با هم ملاقی شدند پس عرش چنان کشیده شد که تصوّر نمودم از زیر تخت من خارج گشت.
امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
سریع تر از چشم به هم زدن زمین گسترده شد.
حدیث دوّم:
2 وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ الْعَطَّارِ عَنْ أَبِی جَمِیلَةَ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ أَبِی أُسَامَةَ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ نَعَی جَبْرَئِیلُ ع الْحُسَیْنَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ ص فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَةَ فَدَخَلَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ ع وَ جَبْرَئِیلُ عِنْدَهُ فَقَالَ إِنَّ هَذَا تَقْتُلُهُ أُمَّتُکَ- فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَرِنِی مِنَ التُّرْبَةِ الَّتِی یُسْفَکُ فِیهَا دَمُهُ فَتَنَاوَلَ جَبْرَئِیلُ ع قَبْضَةً مِنْ تِلْکَ التُّرْبَةِ فَإِذَا هِیَ تُرْبَةٌ حَمْرَاءُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن عبد الحمید عطّار، از ابی جمیلة مفضّل بن صالح، از ابی اسامه زید شحّام، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل نموده که حضرت فرمودند:
جبرئیل علیه السّلام در خانه ام سلمه خبر شهادت حضرت امام حسین علیه السّلام را به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم داد و شرح آن چنین است:
حضرت امام حسین علیه السّلام در خانه ام سلمه بر پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم وارد شد در حالی که جبرئیل علیه السّلام در محضر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم بود، جبرئیل عرضه داشت:
امّت شما این (امام حسین علیه السّلام) را خواهند کشت.
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند:
از آن خاکی که خون او در آن می ریزد مقداری را به من نشان بده.
جبرئیل علیه السّلام یک مشت از آن را برداشت و وقتی به آن حضرت خواست نشان دهد خاک قرمز گردید.
حدیث سوّم:
3 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَی عَنْ سَعْدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عِیسَی وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ وَ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ زَادَ فِیهِ فَلَمْ تَزَلْ عِنْدَ أُمِّ سَلَمَةَ حَتَّی مَاتَتْ رَحِمَهَا اللَّهُ
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد از علی بن اسماعیل بن عیسی و محمّد بن الحسین بن ابی الخطاب و ابراهیم بن هاشم، از عثمان بن عیسی، از سماعة بن مهران، از مولانا ابی عبد اللَّه علیه السّلام حدیثی مثل حدیث گذشته را نقل کرده منتهی در آن این فقره را افزوده:
این تربت پیوسته نزد ام سلمه بود تا از دنیا رفت رحمة اللَّه علیها.
حدیث چهارم:
4 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِیدِ الْخَزَّازِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِکِ بْنِ أَعْیَنَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص کَانَ فِی بَیْتِ أُمِّ سَلَمَةَ وَ عِنْدَهُ جَبْرَئِیلُ ع فَدَخَلَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ ع فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِیلُ إِنَّ أُمَّتَکَ تَقْتُلُ ابْنَکَ هَذَا أَ لَا أُرِیکَ مِنْ تُرْبَةِ الْأَرْضِ الَّتِی یُقْتَلُ فِیهَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص نَعَمْ فَأَهْوَی جَبْرَئِیلُ ع بِیَدِهِ وَ قَبَضَ قَبْضَةً مِنْهَا فَأَرَاهَا النَّبِیَّ ص
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه و او از محمّد بن ولید خزّاز و او از حمّاد بن عثمان و او از عبد الملک بن اعین نقل کرده که گفت:
از امام صادق علیه السّلام شنیدم که می فرمودند:
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم در خانه ام سلمه بودند و جبرئیل علیه السّلام در محضر آن حضرت حضور داشت پس حضرت حسین علیه السّلام داخل شد، جبرئیل علیه السّلام عرضه داشت:
امّت شما فرزندت حسین را خواهند کشت، آیا از خاک زمینی که او را روی آن می کشند به شما مقداری را نشان بدهم.
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: بلی.
پس جبرئیل دستش را دراز نمود و مشتی از آن خاک را برداشت و سپس به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم نشانش داد.
حدیث پنجم:
5 حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِیُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ بَیْنَمَا الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِذْ أَتَاهُ جَبْرَئِیلُ ع فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ أَ تُحِبُّهُ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ أَمَا إِنَّ أُمَّتَکَ سَتَقْتُلُهُ قَالَ فَحَزِنَ رَسُولُ اللَّهِ ص حُزْناً شَدِیداً فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِیلُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ تُرِیدُ [أَ یَسُرُّکَ ]أَنْ أُرِیَکَ التُّرْبَةَ الَّتِی یُقْتَلُ فِیهَا فَقَالَ نَعَمْ فَخَسَفَ مَا بَیْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَی کَرْبَلَاءَ حَتَّی الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ هَکَذَا ثُمَّ جَمَعَ بَیْنَ السَّبَّابَتَیْنِ ثُمَّ تَنَاوَلَ بِجَنَاحِهِ مِنَ التُّرْبَةِ وَ نَاوَلَهَا رَسُولَ اللَّهِ ص ثُمَّ رَجَعَتْ أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَیْنٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص طُوبَی لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ وَ طُوبَی لِمَنْ یُقْتَلُ فِیکِ
ترجمه:
محمّد بن جعفر قریشی رزّاز از محمّد بن حسین، از محمّد بن سنان، از هارون بن خارجه، از ابی بصیر، از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده، وی می گوید:
شنیدم از حضرت امام صادق علیه السّلام که می فرمودند:
هنگامی که حضرت حسین بن علی علیهم السّلام نزد رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم بودند جبرئیل بر رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم داخل گشت و عرضه داشت:
ای محمّد صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم آیا وی را دوست می داری.
حضرت فرمودند: بلی.
عرض کرد: این حتمی است که امّت شما عنقریب او را خواهند کشت.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم شدیدا محزون و غمگین شدند.
پس جبرئیل علیه السّلام عرضه داشت: یا رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم آیا می خواهی تربت و خاکی که وی روی آن کشته می شود را ببینی؟
حضرت فرمودند: بلی.
پس فاصله بین مجلس رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم و کربلا فرو رفت به طوری که این قطعه با هم متصل شد به این نحو (سپس امام صادق علیه السّلام برای تصویر کردن اتصال دو قطعه زمین دو انگشت سبابه دست ها را به هم متّصل فرمودند).
پس از آن جبرئیل با بالش مقداری از تربت کربلا را برداشت و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم آن را از وی گرفتند سپس جبرئیل به کمتر از چشم به هم زدن برگشت.
و بعد از آن رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند:
چه خوش تربتی هستی و چه خوش کسی است که در تو کشته می شود.
حدیث ششم:
6 حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِی خَدِیجَةَ سَالِمِ بْنِ مُکَرَّمٍ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا وَلَدَتْ فَاطِمَةُ الْحُسَیْنَ ع جَاءَ جَبْرَئِیلُ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ لَهُ إِنَّ أُمَّتَکَ تَقْتُلُ الْحُسَیْنَ ع مِنْ بَعْدِکَ ثُمَّ قَالَ أَ لَا أُرِیکَ مِنْ تُرْبَتِهِ فَضَرَبَ بِجَنَاحِهِ فَأَخْرَجَ مِنْ تُرْبَةِ کَرْبَلَاءَ وَ أَرَاهَا إِیَّاهُ ثُمَّ قَالَ هَذِهِ التُّرْبَةُ الَّتِی یُقْتَلُ عَلَیْهَا
ترجمه:
پدرم علیه الرحمه از سعد بن عبد اللَّه و او از احمد بن محمّد بن عیسی و او از حسن بن علی وشاء و او از احمد بن عائذ و او از ابی خدیجة بن مکرم جمّال و او از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
زمانی که حضرت حسین علیه السّلام از فاطمه سلام اللَّه علیها متولّد شد جبرئیل علیه السّلام محضر مبارک رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم مشرّف شد و عرض
کرد:
امّت شما حسین علیه السّلام را بعد از شما می کشند سپس اظهار داشت:
آیا تربت او را به شما نشان دهم؟! پس بال زد و مقداری از خاک کربلا را برداشت و آن را به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم نشان داده سپس گفت:
این تربتی است که حسین علیه السّلام روی آن کشته می شود.
حدیث هفتم:
7 حَدَّثَنِی أَبِی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ الزَّعْفَرَانِیِّ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَمْرٍو الْأَسْلَمِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی عَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَنْبَسَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ الْمَلَکُ الَّذِی جَاءَ إِلَی مُحَمَّدٍ ص یُخْبِرُهُ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ ع کَانَ جَبْرَئِیلَ ع الرُّوحَ الْأَمِینَ مَنْشُورَ الْأَجْنِحَةِ بَاکِیاً صَارِخاً قَدْ حَمَلَ مِنْ تُرْبَةِ الْحُسَیْنِ ع وَ هِیَ تَفُوحُ کَالْمِسْکِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ تُفْلِحُ أُمَّتِی تَقْتُلُ فَرْخِی أَوْ قَالَ فَرْخَ ابْنَتِی فَقَالَ جَبْرَئِیلُ یَضْرِبُهَا اللَّهُ بِالاخْتِلَافِ فَتَخْتَلِفُ قُلُوبُهُمْ
ترجمه:
پدرم از حسین بن علی زعفرانی نقل نمود که وی گفت:
محمّد بن عمرو اسلمی برایم نقل کرده که عمرو بن عبد اللَّه بن عنبسه، از محمّد بن عبد اللَّه بن عمرو از پدرش، از ابن عبّاس نقل نمود که وی گفت:
فرشته ای که محضر مبارک رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم مشرّف شد و به آن جناب از شهادت حضرت امام حسین علیه السّلام خبر داد جبرئیل روح الامین بود در حالی که بال هایش را باز کرده و می گریست و فریاد می نمود مقداری از تربت حضرت سید الشّهداء علیه السّلام را که همچون مشک بویش منتشر بود با خود حمل می کرد.
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند:
آیا امّتی که جوجه من را می کشند رستگار خواهند شد؟
یا فرمودند:
آیا امتی که جوجه دختر من را می کشند رستگار می گردند؟
جبرئیل عرض کرد:
خداوند متعال آنها را از هم پراکنده نموده و سپس دل هایشان نیز با هم نبوده و همواره بینشان اختلاف می باشد.
حدیث هشتم:
8 حَدَّثَنِی النَّاقِدُ أَبُو الْحُسَیْنِ أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْغَنَوِیِّ عَنْ سُلَیْمَانَ قَالَ وَ هَلْ بَقِیَ فِی السَّمَاوَاتِ مَلَکٌ لَمْ یَنْزِلْ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ ص یُعَزِّیهِ بِوَلَدِهِ الْحُسَیْنِ ع وَ یُخْبِرُهُ بِثَوَابِ اللَّهِ إِیَّاهُ وَ یَحْمِلُ إِلَیْهِ تُرْبَتَهُ مَصْرُوعاً عَلَیْهَا مَذْبُوحاً مَقْتُولًا جَرِیحاً طَرْیحاً مَخْذُولًا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُمَّ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ اقْتُلْ مَنْ قَتَلَهُ وَ اذْبَحْ مَنْ ذَبَحَهُ وَ لَا تُمَتِّعْهُ بِمَا طَلَبَ قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ فَوَ اللَّهِ لَقَدْ عُوجِلَ الْمَلْعُونُ یَزِیدُ وَ لَمْ یَتَمَتَّعْ بَعْدَ قَتْلِهِ بِمَا طَلَبَ-
قَالَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ وَ لَقَدْ أُخِذَ مناقصة [مُغَافَصَةً ]بَاتَ سَکْرَانَ وَ أَصْبَحَ مَیِّتاً مُتَغَیِّراً کَأَنَّهُ مَطْلِیٌّ بِقَارٍ أُخِذَ عَلَی أَسَفٍ وَ مَا بَقِیَ أَحَدٌ مِمَّنْ تَابَعَهُ عَلَی قَتْلِهِ أَوْ کَانَ فِی مُحَارَبَتِهِ إِلَّا أَصَابَهُ جُنُونٌ أَوْ جُذَامٌ أَوْ بَرَصٌ وَ صَارَ ذَلِکَ وِرَاثَةً فِی نَسْلِهِمْ
ترجمه:
ناقد ابو الحسین احمد بن عبد اللَّه بن علی می گوید:
جعفر بن سلیمان، از پدرش و او از عبد الرحمن غنوی و او از سلیمان نقل کرده که وی گفت:
آیا در آسمان ها فرشته ای ماند که به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم نازل نشود و به آن جناب راجع به شهادت فرزندش حضرت امام حسین علیه السّلام تسلیت نگوید و از ثواب دادن حقتعالی به او وی را با خبر نکند و از تربت آن شهید در حالی که آن جناب به روی آن با سر بریده و کشته شده و با بدنی پر از جراحت و بدون یار و یاور افتاده به نزد رسول خدا حمل ننماید؟
رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند:
بار خدایا کسانی که او را یاری نکردند یاری مکن و آنان که او را کشتند بکش و آنها که او را سر بریدند سرشان را ببر و از آنچه طالب هستند بهره مند مساز.
عبد الرحمن می گوید:
به خدا قسم یزید ملعون مهلت نیافت و پس از کشتن آن جناب آنچه را که طالب بود نیافت و از آن بهره مند نشد، شب با حالتی مست و خارج از حال طبیعی خوابید و صبح کرد در حالی که مرده ای بود متغیر گویا او را قیر اندود کرده اند، با حالتی غمگین و حسرت و حزن مرد و احدی از آنان که در کشتن سید الشهداء سلام اللَّه علیه از او تبعیّت کرده یا در محاربه و جنگ با آن سرور مقابل شدند باقی نماندند مگر آنکه یا مبتلا به دیوانگی و یا جذام و یا برص گردیدند و این امراض در نسل ایشان به ارث باقی ماند خداوند همه آنها را لعن و از رحمت واسعه اش دور نماید.
حدیث نهم:
9 حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الْکَرِیمِ بْنِ نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الْکَرِیمِ بْنِ عَمْرٍو عَنِ الْمُعَلَّی بْنِ خُنَیْسٍ قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَصْبَحَ صَبَاحاً فَرَأَتْهُ فَاطِمَةُ بَاکِیاً حَزِیناً فَقَالَتْ مَا لَکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَبَی أَنْ یُخْبِرَهَا فَقَالَتْ لَا آکُلُ وَ لَا أَشْرَبُ حَتَّی تُخْبِرَنِی فَقَالَ إِنَّ جَبْرَئِیلَ ع أَتَانِی بِالتُّرْبَةِ الَّتِی یُقْتَلُ عَلَیْهَا غُلَامٌ لَمْ یُحْمَلْ بِهِ بَعْدُ وَ لَمْ تَکُنْ تَحْمِلُ بِالْحُسَیْنِ ع وَ هَذِهِ تُرْبَتُهُ حَدَّثَنِی عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَمِیرَةَ الْأَسْلَمِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی عَمْرُو بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَنْبَسَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ مِثْلَ حَدِیثِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الزَّعْفَرَانِیِّ سَوَاءً حَدَّثَنِی عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ قَالَ حَدَّثَنِی جَعْفَرُ بْنُ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْغَنَوِیِّ عَنْ سُلَیْمَانَ وَ ذَکَرَ مِثْلَ حَدِیثِ أَبِی الْحُسَیْنِ النَّاقِدِ سَوَاءً
ترجمه:
پدرم رحمة اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از احمد بن محمّد، از احمد بن محمّد بن ابی نصر، از عبد الکریم بن عمرو، از معلی بن خنیس نقل کرده که وی گفت:
در صبح روزی حضرت فاطمه علیها السّلام رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم را گریان و محزون دیده پس عرضه داشت: ای رسول خدا شما را چه می شود؟
پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم از خبر دادن به ایشان امتناع نمودند.
حضرت فاطمه علیها السّلام عرض کرد: نه غذا خورده و نه آب می آشامم تا به من خبر دهید.
پیامبر اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: جبرئیل خاکی را برایم آورده که بر روی آن جوانی که هنوز مادرش به او باردار نشده کشته خواهد شد و این همان تربت و خاک است (این واقعه زمانی بود که هنوز حضرت فاطمه علیها السّلام به حسین علیه السّلام باردار نشده بودند).
عبید اللَّه بن فضل بن محمّد بن هلال می گوید:
محمّد بن عمیره اسلمی برایم نقل نمود، وی گفت: عمرو بن عبد اللَّه بن عنبسه، از محمّد بن عبد اللَّه بن عمرو، از پدرش و او از ابن عباس نقل کرده که وی حدیث را نظیر حدیث ابی عبد اللَّه زعفرانی (حدیث هفتم همین باب) نقل نموده:
و عبید اللَّه بن فضل برایم نقل نمود، وی گفت: جعفر بن سلیمان، از پدرش، از عبد الرّحمن غنوی، از سلیمان نقل کرد که وی حدیث را نظیر حدیث ابی الحسین الناقد (حدیث هشتم) حکایت نمود.

نوشتن دیدگاه