در زمان تحقق نور بقیت الله(ع)است که اصلِ اصلِ انسانیت ظهور می‌کند و حضرت به عنوان مظهر شخصیت و حقیقت انسان به میدان می‌آیند، در آن زمان است كه اسم اعظم تجلی کامل خواهد کرد، اسمی كه انسان حقیقی با ظهور آن محقق می‌شود. عالم محل ظهور اسم اعظم می گردد. در آن حال دیگر از این حرف‌ها و از این نقص‌ها خبری نیست. همه‌چیز ظرفیت لازمِ خود را پیدا می‌کند. امام زمان(ع)كه تشریف می‌آورند یك كلمه می‌گویند و در آن یک کلمه همه‌ی آن‌هایی که متوجه نور بقیت الله بودند مطلوب خود را می‌یابند و می‌بینید چگونه تمنّای آن‌ها همین حضرت بقیت الله بود. می‌گویید: آقا! ما بسیار زحمت كشیدیم! سال‌ها، نماز شب خواندیم! منِ یهودی! منِ مسیحی! زحمت‌ها كشیدم! صد بار تورات خواندم! هزار بار انجیل خواندم! دنبال یك بقیت‌الله بودم! فدای شما بشوم! تو اصل تورات و انجیل و قرآن هستی. مردمی كه بقیت‌الله فهم‌اند، آن‌چنان حضرت را می‌پذیرند كه تمنّایی بالاتر از او را تصور هم نمی‌کنند.
همه‌ی حرف بنده آن است که آیا مقام بقیت اللّهیِ جانتان را پیدا كرده‌اید تا منتظر بقیت الله ‌الاعظم(عج) باشید؟ عده‌ای دارند آن مقام را پیدا می‌كنند، یهودی و نصرانی و مسلمان هم ندارد. از تمام ملل عده‌ای به دنبال بَقیّت‌الله‌اند و می‌خواهند از همه‌ی مظاهر دجّال آزاد شوند و می‌دانند این فقط با بقیت الله(ع)ممکن است و در راستای ظهور حضرت است که همه‌ی ارزش‌های دروغین خنثی می‌شود و بقیت‌الله شناسان اعلام می‌کنند که آن حضرت همان مطلوب اصلی ماست! هیچ فکر و فرهنگ دیگری نمی‌تواند این‌چنین راه نجات را بنمایاند، مردم گمشده‌شان را پیدا می‌كنند و همه و همه می‌بینند عجب! این آدم پسر هیچ‌یك ازمردم زمانه‌ی ما نیست. مادرش هیچ‌كدام از مادرانی كه فعلاً در عالم هستند نیست. شما حساب كنید الآن هركس زیر این آسمان بیاید، بگوید من بقیت الله هستم، نه منطقش، منطق بقیت اللّهی است، نه نسلش. بنده الان نعوذ بالله ادعا كنم، می‌گویند برو بابا! ترا كه بابایت را می‌شناسیم! یعنی تمام افراد جهان اگر بخواهند مدعی بقیت الله ‌الاعظم باشند رسوا می‌شوند، غیر از وجود مقدس حضرت بقیت الله(عج)، این از نظر نسل. از نظر رسم هم، چیزی می‌گویدكه هیچ كس نمی‌گوید. شما یك كمی از آن حالت را در دوران هشت‌ساله‌ی دفاع مقدس تجربه کردید و دل به آن سپردید، چون جنس آن احوالات با بقیه‌ی احوالات فرق می‌کرد. در جبهه‌های دفاع مقدس روح بقیت اللّهی حاكم بود و انسان‌ها از زمان فانی به زمان باقی وارد شده بودند. باید عنایت داشت که:
فرهنگ امام مهدی(ع)بیش از آن‌كه یك قدرت‌نمائی بزرگ باشد، یك حرف بزرگ است كه بشر با تمام وجود، آن ‌را از درون خود می‌شناسد و می‌طلبد، هرچند عده‌ای مستكبر كه روح بقیت اللّهی خود را دفن کردند به مقابله با آن فرهنگ می‌پردازند و طبیعی است که امام در مقابله با چنین حجاب‌هایی هیچ رحمی به خود راه ندهد زیرا او یك آرزوی بزرگ است كه بشریت سال‌های سال آن ‌را می‌طلبیده.

نوشتن دیدگاه