پرسش :
آیا واقعیت دارد که برخی از صحابه که خلفای اهل سنت هم جز آنها هستند تصمیم گرفتند که پیامبر را در سرزمین و جنگ تبوک بکشند؟ اگر واقعیت دارد چرا تا کنون کسی چیزی به ما نگفته است ؟

پاسخ :  
مساله سوء قصد به جان پیامبر گرامی و ترور نافرجام ایشان از مسلمات تاریخ اسلامی است که قرآن هم با تعبیر « هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا» « تصمیم (به كار خطرناكى) گرفتند كه به آن نرسیدند» (توبه 74) از آن یاد می کنند.

مورخان می نویسند ؛
« پیامبر نزدیك ده روز  در تبوك اقامت كرد و پس از آن راه مدینه را در پیش گرفت. تنی چند ازمنافقان  تصمیم گرفتند كه شتر پیامبر را از فراز گردنه ‏اى كه در میان راه مدینه و شام قرار داشت، رم داده و حضرت را در دل درّه بیفكنند. وقتى سپاه اسلام به نخستین نقطه گردنه رسید، پیامبر فرمود: هر كس مایل است، مسیر خود را از وسط بیابان قرار دهد، زیرا بیابان وسیع است. ولى خود پیامبر، در حالى كه «حذیفه» شتر او را مى‏ راند و «عمار» مهار آن را مى‏ كشید، از گردنه بالا رفت. هنوز پیامبر مقدار زیادى از گردنه بالا نرفته بود كه به پشت سر خود نگاه كرد. در نیمه شب مهتابى، سوارانى را دید كه از پشت سر او را تعقیب مى‏ كردند و براى این‏كه شناخته نشوند، صورت خود را پوشانیده و آهسته آهسته مشغول سخن گفتن بودند. پیامبر عصبانى شد، نهیبى بر آن‏ها زد و به «حذیفه» دستور داد با عصاى خود شتران آنان را برگرداند.
نهیب رسول خدا رعب شدیدى در دلشان افكند و فهمیدند كه پیامبر از نقشه آنان آگاه شده، فورا از راهى كه آمده بودند، بازگشتند و به سپاهیان پیوستند.
حذیفه مى‏ گوید: من آن‏ها را از نشانه ‏هاى شترانشان شناخته و به پیامبر گفتم من آن‏ها را به شما معرفى مى‏ كنم، تا آنان را به سزاى خویش برسانى. پیامبر با لحن عطوفت ‏آمیزى به من دستور داد كه از افشاى راز آنان خوددارى كنم. شاید آن‏ها راه توبه را در پیش گیرند و نیز فرمود كه اگر من آن‏ها را مجازات نمایم، بیگانگان مى‏ گویند محمد پس از آن‏كه به اوج قدرت رسید، شمشیر بر گردن یارانش نهاد» ( المغازی واحدی ج3 ص1042 - سیره حلبی ج3 ص162 - بحار الانوار ج21 ص247 )

شیخ صدوق از حذیفه نقل می کند که می گفت ؛
« كسانى كه  قصد داشتند شتر پیامبر را به هنگام بازگشت او از تبوك رم دهند  چهارده نفر بودند: ابو الشرور، و ابو الدواهى، و ابو المعازف و پدرش، و طلحه، و سعد بن ابى وقاص، و ابو عبیده، و ابو الاعور، و مغیره، و سالم مولى ابى حذیفه، و خالد بن ولید، و عمرو بن عاص، و ابو موسى اشعرى، و عبد الرّحمان بن عوف، آنان همان كسانى هستند كه خداوند در باره آنان چنین نازل فرمود: «و آنان آهنگ چیزى را كردند كه به آن نرسیدند.» ( الخصال ج2 ص499 )

علامه مجلسی می نویسد ؛
« منظور از ابو الشرور وابو الدواهی و ابو المعازف ، ابوبکر و عمر و عثمان هستند ».(بحار الانوار ج21 ص223)

ابن حزم از علمای برجسته اهل سنت هم نقل می کند ؛
ابوبكر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن أبی وقاص ؛ قصد كشتن پیامبر را داشتند و می خواستند آن حضرت را از گردنه ای در تبوك به پایین پرتاب كنند.» ( المحلی ج11 ص224 )

منبع : پرسمان اعتقادی

نوشتن دیدگاه