آیا در دوره غیبت کبری ملاقات با امام زمان (علیه السلام) ممکن است، و چه افرادی و تحت چه شرایطی می توانند حضرت را ملاقات کنند؟
با توجّه به روایاتی که در مورد ملاقات با امام زمان (علیه السلام) وارد شده است، نظر علما بر این است که در دوره غیبت کبری ملاقات با امام زمان (علیه السلام) ممکن است، و حکایت های زیادی که در زمینه دیدار با امام زمان (علیه السلام) در کتاب ها نقل شده که مؤید امکان ملاقات با حضرت است.
دیدار و رویارویی با حضرت، به سه صورت ممکن است پیش آید:
۱. دیدار حضرت با عنوان غیر واقعی ایشان، به طوری که کاملاً برای دیدار کننده، ناشناس باشند.
۲. دیدار حضرت با عنوان حقیقی ایشان، بدون این که این امر را ملاقات کننده متوجّه شود؛ مگر پس از پایان دیدار.
۳. دیدار حضرت با عنوان حقیقی ایشان، و به صورت اختیاری در حالی که دیدار کننده نیز در اثنای ملاقات، متوجّه این امر باشد، این گونه دیدار بسیار کم نقل شده است، مانند ملاقات سید بن طاووس و یا علاّمه بحرالعلوم.
آری هر شیعه پاک سرشتی می تواند آن حضرت را ملاقات کند، ولی باید توفیق، رفیقش شود، از گناهان و موارد شبهه دار و مشکوک پرهیز کرده، و درون خویش را از آلودگی های روحی پاک کند، و از طرفی به ایمان و یقین و صفات پسندیده، انجام واجبات و مستحبّات، نظیر استمرار بر نماز شب، زیارت عاشورا، زیارت جامعه، دعای عهد، دعای فرج، دعای ندبه، زیارت آل یس و...، و ذکر حق تعالی جان خود را آراسته کرده، و در رفع نیازمندی های مردم و اصلاح جامعه کوشا باشد، تا نور ولایت در دل او بتابد، و توفیق دیدار حضرت نصیبش گردد.
مشتاق دیدار امام زمان (علیه السلام) علاوه بر این که در خود، زمینه ملاقات با حضرت را ایجاد می کند، باید به نکاتی چند توجّه داشته باشد:
الف. دیدار حضرت، یک اصل اساسی و ضروری نیست؛ یعنی این گونه نیست که اگر شخصی، توفیق دیدار حضرت را پیدا نکرد، مورد عنایت آن حضرت نیست، یا از پیروان صادق و شیعیان راستین آن حضرت محسوب نمی شود؛ زیرا حتّی در زمان حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمّه (علیه السلام) هم شیعیان راستینی بودند که حتّی برای یک بار توفیق دیدار نیافتند.
آن چه در دوران غیبت، اصل اساسی برای یک شیعه است، انتظار صادقانه، ایجاد زمینه برای ظهور حضرت، و عمل به تکالیف دینی است. در روایت است که:
«هرکس با انتظار قائم (علیه السلام) از دنیا رود، همچون کسی است که در خیمه امام زمان (علیه السلام) و در خدمت او باشد». (1)
ب. دل خود را با نور محبّت و ولایت ایشان، آشنا سازد، و برای اطاعت از خداوند، به شدّت تلاش کند، و در راه تحقّق این هدف، گام بردارد.
ج. انگیزه های مادی و دنیاگرایانه را ترک کند.
د. از افراط و تفریط و اقداماتی که ضرر قطعی برای روح و جسم او دارد، پرهیز کند.
ه. از عزلت و کناره گیری و بی توجّهی به مسؤولیت های اجتماعی دوری گزیند.
و. از تماس گرفتن با افرادی که در لباس های گوناگون، این ابزار مقدّس را دست مایه اهداف دنیایی خویش قرار می دهند، دوری گزیند، و از تأخیر فیض دیدار، به خاطر مصلحت هایی خاص و الهی، نا امید نگردد.

پاورقی :
 (1) بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۲۵.

نوشتن دیدگاه