1- امام باقر (ع) فرمود: مرد هرگز به کفر مرد دیگر گواهی نمی دهد، (بگوید تو کافری یا ای کافر) جز این که به یکی از آن دو برگردد، اگر بر کفر کافری گواهی دهد راست گفته است، و اگر کفر را به مؤمنی نسبت دهد به خود وی بازمی گردد بنابراین از طعنه زدن به مؤمنان بپرهیزید.
2- ابو حمزه گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود: هر گاه مردی به برادر مؤمنش بگوید اف (وای بر تو) از پیوند (دینی) با او خارج می شود، و چون به او بگوید تو دشمن منی یکی از آنها کافر شوند، و خداوند از مؤمنی که نسبت به برادر مؤمنش نیّت بد در دل دارد هیچ عملی را نمی پذیرد.
3- امام باقر (ع) فرمود: هر کس رو در روی مؤمن به او طعن زند (او را بد نام کند) با بدترین مرگ ها خواهد مرد و سزاوار است که به خیر و سعادت بازنگردد.
4- امام صادق (ع) فرمود: خداوند مؤمنان را از پرتو عظمت و شکوه و بزرگواری خویش آفریده، و هر که آنان را طعنه زند و یا عقیده شان را مردود شمرد بی شکّ خدا را ردّ کرده و چنین شخص از فضل الهی بی بهره می باشد و این کار یکی از دام های شیطان است.
5- امام صادق (ع) فرمود: که پیغمبر (ص) فرموده است: خدای عزّوجل مؤمن را از عظمت جلال و قدرت خویش آفریده، بنابراین هر که مؤمنی را طعن زند و یا سخن او را مردود شمرد، بی شک خدا را ردّ کرده است.

نوشتن دیدگاه