آیا واژۀ "رافضی" اهانت است؟
پاسخ :
رافضی از نظر لغوی به معنای ترک کننده است و اهل تسنن به شیعیان رافضی می‌گویند چون شیعیان ولایت و خلافت غیر اهل بیت (علیهم السلام) را نمی پذیرند.
خدمت امام صادق (علیه السلام) چنین گزارش دادند که امروز نزد ابن ابی لیلی، قاضی کوفه، عمار دُهنی برای شهادت حاضر شد، ولی قاضی شهادتش را نپذیرفت و گفت:
ما تو را می شناسیم، تو رافضی هستی.
عمار از این سخن پریشان شد و لرزه بر اندامش افتاد و اشکش جاری گردید و از جای برخاست.
قاضی که چنین حالی را در او دید گفت:
تو مرد دانشمندی هستی، اگر بدت می آید که به تو رافضی گفته شود، از رفض اظهار تنفر کن تا از برادران ما بشوی.
عمار گفت: ناراحتی من از این نیست، بلکه گریه من، هم برای خودم می‌باشد و هم برای تو.
برای خودم می‌گریم، چون تو برای من، مقامی عالی قائل شدی که من شایسته آن مقام نیستم؛ تو مرا رافضی خواندی، در صورتی که سرور من امام صادق (علیه السلام) چنین فرموده است :
نخستین کسانی که رافضی خوانده شدند، ساحران فرعون بودند. آن ها تا دیدند عصای موسی اژدها گردید، به موسی ایمان آوردند و فرمان فرعون را زیر پا نهادند و برای هر گونه شکنجه ای آماده شدند. فرعون آن ها را رافضی نامید، چون دین فرعون را رفض کردند.
رافضی کسی است که از آن چه خدا از آن بیزار است، دوری کند و هر چه را که خدای بدان امر کرده اطاعت کند.
کجا در این زمان چنین کسی پیدا می شود؟
من از آن جهت بر خویش می گریم که خدا از قلب من آگاه شود که من از این نام خوشم آمد آن گاه مرا مورد عتاب قرار دهد و بگوید:
عمار آیا تو کسی بودی که باطل ها را لگد زدی و طاعت ها را انجام دادی؟
سپس از درجات من بکاهد، اگر بر من آسان بگیرد و یا سزاوار کیفر باشم، اگر بر من جد بگیرد، مگر آن که سروران من به داد من برسند.
اما چرا بر تو می‌گریم؟
چون که گناهی بزرگ مرتکب شدی و مرا به دروغ لقبی دادی. من از عذاب خدای بر تو می ترسم زیرا شریف ترین نام ها را به من دادی ولی به صورت پست ترین نامش در آوردی. پیکرت چگونه می تواند، عذاب این کلمه ات را تحمل کند؟
هنگامی که امام ششم (علیه السلام) از گفته های عمار و دلیری و فداکاری او آگاه شد، فرمود:
اگر عمار گناهانی از آسمان و زمین بزرگ تر داشت بر اثر این حق گویی گناهانش پاک شد و حسناتش نزد پروردگار در افزایش خواهد بود.
منبع : بحارالأنوار - ط دارالاحیاء التراث، جلد 65، صفحه 156
