چند مورد از حرمت غیبت، استثناء شده است و اینها مواردی است که دارای مصلحت شرعی است و روایات به چند مورد از آنها تصریح کرده است:
اول - فاسقی که آشکارا معصیت می کند.
دوم - تظلم و اظهار ظلم مظلوم (و غیبت کردن) پشت سر کسی که به او ظلم کرده، برای احقاق حق خود.
سوم - نصیحت و خیرخواهی کسی که در ازدواج با شریک شدن، مورد مشورت قرار گرفته، جایز است، تا حقیقت روشن شود و مشورت کننده، بدون آگاهی در دام نیافتد.
چه بسیارند افرد با وقار، که هنگام مشورت از خیرخواهی خودداری و کوتاهی می کنند، در حالی که اسلام در چنین مواردی غیبت را جایز دانسته است. این گونه افراد در جاهای حرام، غیبت را جایز می دانند، ولی در این نوع موارد، که اسلام اجازه داده است، اظهار حقیقت را حرام می دانند. گویا که اینان مأمورند با دستورات و اوامر دین مخالفت ورزند. پناه بر خدا از انحراف.

نوشتن دیدگاه