در اين راستا، يكى از وظايف شيعيان، در ارتباط با گناهان و كردار ناپسندشان اين است كه از مولاى خويش عذر خواهى كنند و از درگاه با جلالش بخواهند كه براى آنان استغفار كرده و از خداوند برايشان عفو و بخشش بخواهد، تا زودتر به آمرزش خداى خويش دست يابند.
ترديدى نيست كه دعاى آن ذات مقدّس مستجاب و در خواست حضرتش در پيشگاه خداوند، پذيرفته است.
از اين رو قرآن راه دست يافتن به آمرزش و پذيرفته شدن توبه را براى مسلمانانى كه در عصر رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مى زيستند، در اين مى بيند كه بعد از توبه و استغفار، محضر آن حضرت برسند، و از آن بزرگوار بخواهند كه براى آنان استغفار كند :
( وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُوكَ، فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحيماً ). (10)
اگر اينان زمانى كه به نَفْس هاى خويش ستم كردند، نزد تو آيند، از خدا آمرزش طلبند، و رسول ( خدا ) نيز براى آنان استغفار كند خداوند را پذيراى توبه و مهربان مى يابند .
اين تعبير در آيه شريفه : ( لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحيماً) « خدا را پذيراى توبه ( خويش ) و مهربان مى يابند » حكايت از اين دارد كه، اگر كسى خدمت حجّت خدا (عليه السلام) برسد و از او بخواهد كه برايش استغفار كند و او هم به خواستش پاسخ مثبت دهد، قطعاً توبه اش پذيرفته است و زودتر به آمرزش خداوند دست خواهد يافت.
پاورقی:
10. سوره نساء، آيه 64.

نوشتن دیدگاه