از اين سخن نورانى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و استدلالشان به آيه مذكور نتيجه مى گيريم : آنچه در رديف وجود نازنين پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)باعث دور ساختن عذاب خداوند مى گردد ، استغفار مردم از گناهان است .
بى جهت نيست كه خداوند بعد از عبارت مذكور بلافاصله مى فرمايد:
( وَ ما كانَ اللهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ). (9)
تا امّت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) استغفار مى كنند خدا آنان را عذاب نمى كند .
يعنى : استغفار مردم از گناهانشان همان نقشى را در دفع بلا و عذاب دارد كه وجود مقدس پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در زمان حياتش براى امّتش داشته است، وجودى كه رسالتش باعث نزول رحمت بر همه اهل عالم بود و خدا درباره اش فرموده است :
( وَ ما اَرْسَلْناكَ، اِلاّ رَحْمَةً لِلْعاَلمينَ ). (10)
ما تو را به سوى مردم نفرستاديم جز براى اين كه وجودت باعث نزول رحمت بر همه عالميان گردد.
از اين جا به جايگاه بلند استغفار در بهبود بخشيدن به زندگى مادّى و معنوى خويش و نزول رحمت خاصّ خداوند بر انسان ، پى مى بريم ، بگونه اى كه يكى از عوامل مهم دور گشتن بلا و بر طرف شدن عذابِ خداوند بعد از وجود مقدّس پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) استغفار مردم شمرده شده است !
پاورقی:
9. سوره انفال ، آيه 33 .
10. سوره انبياء ، سوره 107 .

نوشتن دیدگاه