آيه (4) و(5)
ƒ(وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ)
ترجمه :[1]

تفسير :
]علت تكرار آيه[
بعضى گفتند: تكرار براى تأكيد است[2]  مثل اينكه مى‌گويى: حقاً حقاً يا لبيك لبيك
لا شريك لك لبيك يا بُعداً بُعداً لمن يكفر و امثال اين‌ها، بعضى گفتند: اول براى حال است و ثانى براى استقبال[3] .
 
اقول : فرق است بين صفت فعل و صفت فاعل. مى‌گويى: زيد فاسق نيست، فسق از او صادر نمى‌شود. متكبر نيست، تكبر نمى‌كند و هكذا. و جمله اول صفت فعل است : (لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) كه عبادت صفت فعل است. جمله دوم صفت فاعل است: (وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ) و اين براى استحكام امر است، چنانچه در امثله كه ذكر شد همين مفاد را دارد و اين يك نوع فصاحت است، و همين كلام در جمله بعد است :
 
ƒوَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ)
 
ترجمه :[4]
 
تفسير :

[1] .  پس اگر شكيبايى نمايند جايشان در آتش است. سوره فصّلت: آيه 24.
[2] .  در حقيقت، دين نزد خدا همان اسلام است. سوره آل عمران: آيه 19.
[3] .  و هر كه جز اسلام، دينى ديگر جويد، هرگز از وى پذيرفته نشود، و وى در آخرت از زيانكاراناست. همان: آيه 85.
[4] .  سوره مباركه نصر در ترتيب فعلى قرآن مجيد صد و دهمين سوره و به ترتيب نزول، بنا بر روايتابن عباس، يكصد و چهاردهمين و آخرين سوره‌اى است كه بعد از سوره توبه نازل شد و بعد از آنديگر سوره‌اى نازل نگرديد. نزول اين سوره بعد از صلح حُدَيْبِيّه و قبل از فتح مكه بود. برخىمى‌گويند بعد از اين سوره آيات ديگرى نيز نازل شد. مرحوم طبرسى در تفسير سوره دهر كهسوره‌هاى مدنى را شمرده، بعد از سوره نصر، دوازده سوره را نام برده كه بعد از سوره نصر نازلشده‌اند. همچنين برخى از مفسرين معتقدند كه سوره فتح بعد از سوره نصر نازل شده است بنابراينمى‌توان گفت سوره نصر آخرين سوره‌اى است كه به طور كامل نازل شد و بعد از آن ديگر سورهكاملى نازل نگرديد و اگر هم آياتى نازل شد، ادامه آيات سوره‌هاى ديگر بود. اين سوره مدنى است و داراى 3 آيه، 16 كلمه و 77 حرف است. از نظر حجم جزء قصارِالْمُفصلات و يكى از سه سوره كوتاه قرآن است كه از نظر تقسيم سوره‌ها، جزء سوره‌هاى زمانيهمحسوب مى‌شود. (به سوره‌هايى كه با كلمه «إذا» آغاز مى‌شوند، زمانيه مى‌گويند).نام اين سوره برگرفته از اولين آيه آن است. نام ديگر آن «توديع» است (توديع يعنىخداحافظى كردن)؛ چرا كه در آن خبر ضمنى از رحلت پيامبر 9 است. در حديثى آمده استهنگامى كه اين سوره نازل شد و پيغمبر اكرم 9 آن را بر ياران خود تلاوت كرد، همگى خوشحالشدند، ولى عباس عموى پيامبر 9كه آن را شنيد، گريه كرد. پيغمبر9 فرمود: اى عمو، چراگريه مى‌كنى؟ عرض كرد: گمان مى‌كنم خبر رحلت شما در اين سوره داده شده است. رسولخدا 9 فرمود: مطلب همان گونه است كه تو مى‌گويى. در اينكه از كجاى اين سوره چنين مطلبىاستفاده مى‌شود، در ميان مفسران اختلاف است.در اين سوره خداى متعال رسول گرامى‌اش را وعده فتح و يارى مى‌دهد، و خبر مى‌دهد كه بهزودى آن جناب مشاهده مى‌كند كه مردم گروه گروه داخل اسلام مى‌شوند. لذا به آن حضرتدستور مى‌دهد كه به شكرانه اين يارى و فتح خدايى، خدا را تسبيح كند و حمد گويد و استغفارنمايد.

نوشتن دیدگاه