معرفى سوره[1]
فضيلت سوره
الكلامُ في فَضلِها: از ابن بابويه مسنداً از حسين[2]  بن ابى العلاء[3]  از حضرت
 
صادق فرمود: «مَنْ قَرَأَ (وَ الْعَصْرِ) في نَوافِلِهِ بَعَثَهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مُشْرِقاً وَجْهُهُ، ضاحِكاً سِنُّهُ ، قَرِيراً عَيْنُهُ، حَتّى يَدْخُلَ الْجَنَّةَ»[4] .
 
و از حضرت رسول 9 روايت شده فرمود: حَسَناتٍ، وَ خُتِمَ لَهُ بِخَيرٍ، وَ كانَ مِنْ أصحَابِ الْحَقِّ»[5] .
 
و خواص ديگرى هم از براى اين سوره نقل كرده‌اند.
*    *    *

[1] .  مجمع البيان: ج10، ص815؛ البحر المحيط: ج8، ص507 وتفسيرابى السعود: ج9، ص197.
[2] .  ر.ك: احكام القرآن«ابن العربى»: ج4، ص447 و مجمع البيان: ج10، ص815.
[3] .  مختصرى از زندگى نامه وى ، در همين تفسير: ج 1، ص85 ، پاورقى (1) گذشت.
[4] .  احمد بن هارون قاضى و در بعضى نسخ فامى و در بعضى نسخه‌ها احمد بن قارون ، از مشايخصدوق است. شيخ طوسى در رجال خود او را احمد بن هارون فامى معرفى نموده، و وى رادر زمره كسانى آورده كه از هيچ كدام از ائمّه روايت نقل نكرده است . مجلسى در بحارالأنواراو را از اساتيد شيخ صدوق معرفى كرده است. در منابع رجالى ترجمه مفصلى درباره وىذكر نشده است. ر.ك: رجال طوسى: ص413؛ بحارالأنوار: ج1، ص59 و معجم رجال الحديث :ج2، ص202، ح759.
[5] .  جعفر بن محمد بن مسرور در جامع الرواة گفته شده كه مجهول الحال است، لكن شيخ صدوق اورا از مشيخه خود به حساب آورده و به او رحمت فرستاده است. صاحب طرائف گفته كه احتمالاً اوابن قولويه باشد زيرا نام قولويه، مسرور بوده است. ر.ك: جامع الرواة: ج2، ص531 و طرائف المقال: ج1، ص163.

نوشتن دیدگاه