آيه (10)      
ƒوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

ترجمه :
10. ويل در آن روز از براى تكذيب‌كنندگان است[1] .
 
 
تفسير :
]كذب يكى از گناهان كبيره[
كذب از گناهان بسيار بزرگ است كه فرمودند: «الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَرَابِ»[2] ،





 

لكن حرمتِ كذب، اقتضايى است، مثل ظلم نيست كه حرمتش ذاتى باشد، بسا


به واسطه جهاتى جايز، بلكه واجب مى‌شود، مثل كذب براى نجات مسلم و مومن


از دست ظالم و كافر، و براى دفع شر اشرار و كفار و تكذيب كفار و ضالّين


و اشباه اين‌ها. اگر چه صدق كذب بر آن‌ها مشكل است، چون در مفهوم كذب اينكه خلاف واقع باشد، و تكذيب كفار و اشباه آن‌ها عين واقع و حقيقت صدق است، چنانچه تصديق آن‌ها عين كذب و بر خلاف واقع است، و اشد انحاى تكذيب انبيا


و ائمه هدا و قرآن و احكام الهى و معاد است كه خداوند تفسير مى‌فرمايد مكذبين را
به تكذيب معاد كه مى‌فرمايد :

[1] .  ترجمه ديگر: واى بر تكذيب‌كنندگان در آن هنگام.
[2] . دروغ از شراب بدتر است. كافى: ج2، ص339، ح3؛ وسائل الشيعة: ج12، ص244، ح 3و بحار الأنوار: ج69، ص237، ح3.

نوشتن دیدگاه