هفت. در صحيح البخارى و صحيح مسلم و مسند ابن حنبل و الطبقات الكبرا‌ى ابن سعد و أنساب الأشراف بَلاذُرى، حديثى آمده است كه ما، آن را از صحيح البخارى ، به نقل از عايشه مى‌آوريم:
زمانى كه بيمارى پيامبر خدا، شدّت يافته بود، بلال، طبق معمول، حضرت را از وقت نماز، آگاه كرد. پيامبر (ص) فرمود: «به ابو بكر امر كنيد تا با مردم، نماز بگزارد» .
من گفتم: اى پيامبر خدا! ابو بكر، مردى رقيق [القلب] و دل‌نازك است و اگر به جاى شما در نماز بِايستد، نمى‌تواند وظايف امامت را انجام دهد. اگر براى اين كار، به عمر امر كنيد، بهتر است.
حضرت فرمود: «شما، همانند زنان اطراف يوسف هستيد. 1به ابو بكر، امر كنيد تا با مردم، نماز بگزارد» . 2
هشت. در صحيح البخارى و صحيح مسلم و مسند أبي عوانة و الطبقات الكبرى و السيرة النبويّهى ابن هشام و أنساب الأشراف بلاذرى و. . . ، حديثى آمده كه ما، آن را از صحيح البخارى ، به نقل از عايشه روايت مى‌كنيم كه گفته است: هنگامى كه رنج و درد پيامبر خدا، شدّت يافت، رسيدن وقت نماز، به حضرت، يادآورى شد. ايشان فرمود: «به ابو بكر، امر كنيد تا با مردم، نماز بگزارد» .
عايشه گفت: ابو بكر، مردى دل‌نازك است و اگر نماز بگزارد، گريه بر او غلبه مى‌كند.
حضرت فرمود: «به او امر كنيد تا نماز بگزارد» .
عايشه مى‌گويد: دوباره، اين سخن را تكرار كردم. حضرت فرمود:
«به ابو بكر، امر كنيد تا با مردم، نماز بگزارد. شما همانند زنان اطراف يوسف هستيد» . 3
عايشه مى‌گويد: بسيار مراجعه كردنم به پيامبر خدا، براى اين بود كه ايشان، به ابو بكر براى نماز خواندن [با مردم،] امر نكند. علّتش هم اين بود كه باور نداشتم مردم، كسى را كه بعد از پيامبر (ص) جانشين او مى‌شود، دوست بدارند! و مى‌ديدم هر كسى كه جانشين او گردد، مردم، او را شوم و نحس مى‌دانند. لذا خواستم تا نظر پيامبر خدا از ابو بكر برگردد. 4
1) . چون زنان اطراف يوسف (ع) دسيسه‌ها و نقشه‌هاى شومى را براى او تدارك ديدند و سرانجام، باعث زندانى شدن او شدند، به همين جهت، پيامبر (ص) عايشه و حفصه را به زنان اطراف يوسف (ع) ، تشبيه كرده است.
2) . صحيح البخارى، ج1، ص92(كتاب الصلاة، باب «الرجل يأتمّ بالإمام و يأتمّ النّاس بالمأموم») ؛ صحيح مسلم، ج2، ص23؛ مسند ابن حنبل، ج6، ص210 و 224؛ الطبقات الكبرى، ج3، ص179(چاپ بيروت) و ج3، بخش اوّل، ص127(چاپ ليدن) ؛ أنساب الأشراف، ج1، ص557؛ فتح البارى، ج2، ص346.
3) . صحيح البخارى، ج1، ص88؛ صحيح مسلم، ج2، ص22؛ مسند (سنن) أبى عوانة، ج2، ص114. شايان ذكر است كه اين كتاب، بر خلاف مصطلحات رايج در علم حديث، «مسند» ناميده شده است؛ چرا كه مسند، به كتابى گفته مى‌شود كه احاديث آن، بر حسب روايت كنندگان از صحابه، مرتّب شده باشد و به اين نوع تأليف كه ابواب آن بر حسب موضوعات، ترتيب يافته، مانند: باب الطهارة، باب الصلاة و. . . «سنن» مى‌گويند) ؛ الطبقات الكبرى، ج2، ص217(چاپ بيروت) و ج2، بخش دوم، ص18(چاپ ليدن) ؛ السيرة النبوية، ابن هشام، ج4، ص330؛ أنساب الأشراف، ج1، ص560؛ فتح البارى، ج2، ص306؛ تاريخ الإسلام، ذهبى، ج1، ص555.
4) . اين افزوده، در روايات دوم صحيح البخارى (ج3، ص63) ، از ابو عمر و ابو موسى و ابن عبّاس و عايشه، نقل شده است. همچنين در الطبقات الكبرى (ج 2، ص219) ، أنساب الأشراف (ج1، ص560) و تاريخ ابن كثير (ج5، ص233) نيز آمده است. 

نوشتن دیدگاه