أمّا الكلام فى فضلها: اخبار بسيار در فضايل اين سورؤ مباركه رسيده. از ابن
بابَوَيْه[1] مسنداً از ابى بصير[2] از حضرت صادق عليه‏السلام فرمود:
«مَنْ قَرَأ فِي كُلِّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ الْواقِعَةَ أحَبَّهُ اللّه‏ُ وَأحَبَّه إلى النّاسِ أجمَعِينَ، وَلَمَ يَرَ فِي الدُنيا
بُؤَاً وَ لاَ فَقراً وَلا فَاقَةً، وَلاَ آفَةً مِن آفاتِ الدُنيا، وَكانَ مِنْ رُفَقاءِ أمِيرِ المُؤِنِينَ، وَ هَذِهِ السُورَةِ
لِأَمِيرِالْمُؤِنِينِ خَاصَّهً لَمْ يُشْرِكْهُ فِيهَا أحَدٌ»[3].
و نيز مسنداً از محمد بن حمزه[4] از آن حضرت فرمود:
«مَنْ اشتَاقَ إلى الْجَنَّةِ وَإلى صِفَتِها فَلْيَقرَأ الْواقِعَةَ»[5].
و از حضرت باقر عليه‏السلام روايت كرده فرمود:

«مَنْ قَرَأ الْواقِعَةَ كُلَّ لَيلَةٍ قَبلَ أن يَنامَ لَقِيَ اللّه‏َ عَزَّ وَ جَلَّ وَ وَجْهُهُ كالْقَمَرِ ليلَةَ الْبَدْرِ»[6].
و از حضرت صادق عليه‏السلام روايت شده فرمود:
«إنَّ فِيها مِنَ الْمَنافِعِ مَالاَ يُحْصَى، فَمِن ذلِكَ: إِذا قُرِئَتْ عَلَى الْمَيِّتِ غَفَرَ اللّه‏ُ لَهُ، و إذا
قُرِئَتْ عَلَى مَن قَرُبَ أجَلُهُ عِندَ مَوتِهِ سَهَّلَ اللّه‏ُ لَهُ خُرُوجَ رُوحِهِ بِإذنِ اللّه‏ِ تَعَالَى»[7].
و غير اين‏ها از اخبار مرويه از حضرت رسالت صلى‏الله‏عليه‏و‏آله.
*    *    *

[1] .  مختصرى از زندگى‏نامه وى، در همين تفسير: ج1، ص85، پاورقى 1 گذشت.
 
[2] .  مختصرى از زندگى‏نامه وى، در همين تفسير: ج1، ص268، پاورقى 2 گذشت.
 
[3] .  كسى كه در هر شب جمعه سوره واقعه را بخواند، خداوند او را دوست خواهد داشت؛ محبت او را
در دل همه مردم مى‏افكند، هيچ‏گاه در دنيا گرفتار فلاكت، فقر، ندارى و آفتى از آفات دنيا نمى‏شود و از دوستان اميرالمؤمنين عليه‏السلام خواهد بود. اين سوره مخصوص اميرالمؤمنين عليه‏السلام است و هيچ كس با او در آن شريك نيست. ثواب الأعمال: ص146 و تفسير البرهان: ج7، ص404، ح1.
 
[4] .  محمد بن حمزة بن ابيض كوفى خثعمى، شيخ او را از اصحاب امام صادق عليه‏السلام شمرده است. شرح
حال مفصلى از ايشان در كتب رجالى ذكر نشده است. ر.ك: رجال طوسى: ص281.
 
[5] .  كسى كه مشتاق بهشت و اوصاف بهشت است، بايد سوره واقعه را بخواند. ثواب الأعمال: ص146
و تفسير البرهان: ج7، ص404، ح2.
 
[6] .  كسى كه هر شب قبل از خواب سوره واقعه را بخواند، خداى عزوجل را در حالى ملاقات مى‏كند
كه صورت او مانند ماه شب چهارده است. ثواب الأعمال: ص146 و تفسير البرهان: ج7، ص404، ح3.
 
[7] .  در اين سوره منافعى است كه قابل شمارش نيست. كه از آن جمله اينكه اگر نزد شخص مرده
خوانده شود. خداوند او را مى‏آمرزد و اگر نزد كسى كه مرگش نزديك است خوانده شود، خداوند خارج شدن روح را براى او آسان مى‏كند به اذن خداوند. تفسير البرهان: ج7، ص405، ح6.

نوشتن دیدگاه