ادعيه پيش از نماز و بعد از آن

دعاء هنگام برخاستن براى نماز

در ذكر بعض دعاهاى وارده پيش از نماز و بعد از نماز و بعد از آن و آن پنج دعا است :
اوّل از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود هر كه بگويد اين دعا را وقتى كه برمى خيزد براى نماز پيش از آنكه افتتاح نماز كند با محمّد و آل محمّدعليهم السلام خواهد بود:

اَللّهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اُقَدِّمُهُمْ بَيْنَ يَدَىْ صَلَواتى

خدايا بسوى تو رو كنم به محمّد و آلش و آنان را پيش روى نمازهايم قرار دهم و بوسيله ايشان بدرگاه

وَ اَتَقَرَّبُ بِهِمْ اِلَيْكَ فَاجْعَلْنى بِهِمْ وَجيهاً فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبينَ

تو تقرب جويم پس مرا بوسيله ايشان آبرومند در دنيا و آخرت قرار ده و هم از مقربان درگاهت

مَنَنْتَ عَلَىَّ بِمَعْرِفَتِهمْ فَاخْتِمْ لى بِطاعَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ وَ وِلايَتِهِمْ فَاِنَّهَا

تويى كه بر من منت نهادى به شناساييشان پس ختم كن برايم به اطاعت و معرفت و ولايتشان كه براستى

السَّعادَةُ وَ اخْتِمْ لى بِها فَاِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ

سعادت همان است و بدان برايم ختم فرما كه براستى تو بر هر چيز توانايى

پس نماز را بجا مى آورى و چون فارغ شدى مى گوئى :

اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مَعَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فى كُلِّ عافِيَةٍ وَ

خدايا قرار ده مرا با محمّد و آل محمّد در هر عافيت و

بَلاَّءٍ وَاجْعَلْنى مَعَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فى كُلِّ مَثْوىً وَ مُنْقَلَبٍ اَللّ هُمَّ اجْعَلْ

بلايى و قرارم ده با محمّد و آل محمّد در هر جايگاه و بازگشتگاهى خدايا

مَحْياىَ مَحْياهُمْ وَمَماتى مَماتَهُمْ وَاجْعَلْنى مَعَهُمْ فىِ الْمَواطِنِ كُلِّها وَلاتُفَرِّق

زندگيم را زندگى ايشان و مرگم را مرگ ايشان قرار ده و مرا در تمام جاها با ايشان قرار ده و ميان من

بَيْنى وَ بَيْنَهُمْ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ

و ايشان جدايى مينداز كه براستى تو بر هر چيز توانايى * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دعاء پيش از تكبير نماز

دوّم روايت شده از صفوان جمّال كه ديدم حضرت صادق عليه السلام رو به قبله كرد پيش از تكبير و گفت :

اَللّهُمَّ لا تُؤْيِسْنى مِنْ رَوْحِكَ

خدايا مرا از نسيم جانبخش لطفت

وَلاتُقَنِّطْنى مِنْ رَحْمَتِكَ وَلا تُؤْمِنّى مَكْرَكَ فَاِنَّهُ لا يَاْمَنُ مَكْرَاللَّهِ اِلا الْقَوْمُ

محروم مكن و از مهر و رحمتت نااميدم مكن و از مكرت ايمنم مكن زيرا ايمن نشوند از مكر خدا جز مردم

الْخاسِرُونَ

زيانكار

 

دعاء بعد از فارغ از زوال

سوّم از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام مى گفت بعد از آنكه فارغ از زوال مى گشت :

اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ

خدايا به تو تقرب جويم بوسيله جود و كرمت

وَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَيْكَ بِمَلاَّئِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ

و تقرب جويم به تو بوسيله محمّد بنده و رسول تو و تقرب جويم به تو به فرشتگان مقربت

وَ اَنْبِياَّئِكَ الْمُرْسَلينَ وَ بِكَ اللّهُمَّ اَنْتَ الْغَنِىُّ عَنّى وَ بِىَ الْفاقَةُ اِلَيْكَ اَنْتَ

و پيمبران مرسلت و به خودت خدايا تو از من بى نيازى ولى من بدرگاهت نيازمندم تو

الْغَنِىُّ عَنّى وَ اَنَا الْفَقيرُ اِلَيْكَ اَقَلْتَنى عَثْرَتى وَ سَتَرْتَ عَلَىَّ ذُ نُوبى فَاقْضِ

از من بى نيازى ولى من محتاج توام لغزشم را ناديده گرفتى و گناهانم را بر من پوشاندى

الْيَوْمَ حاجَتى وَ لا تُعَذِّبْنى بِقَبيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى بَلْ عَفْوُكَ وَ جُودُكَ يَسَعُنى

پس در اين روز حاجتم را برآور و معذبم مكن بلكه گذشت و جود تو فرايم گيرد

آنگاه حضرت به سجده مى افتاد و مى گفت :

يا اَهْلَ التَّقْوى وَ يا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ يا بَرُّ يا

اى شايسته پرهيزكارى و اى شايسته آمرزش اى نيكوكار اى

رَحيمُ اَنْتَ اَبَرُّبى مِنْ اَبى وَ اُمّى وَ مِنْ جَميعِ الْخَلايِقِ اِقْلِبْنى بِقَضآءِ حاجَتى

مهربان تو نيك رفتارترى نسبت به من از پدر و مادرم و از همه خلايق بازم گردان با حاجت روا و دعاى

مُجاباً دُعائى مَرْحُوماً صَوْتى قَدْ كَشَفْتَ اَنْواعَ الْبَلاَّءِ عَنّى

مستجاب و آوازى كه مورد مهرت قرار گرفته و انواع بلا را از من دور كرده باشى

 

دعاء پس از اتمام نماز فريضه

چهارم از حضرت امام محمّد تقى عليه السلام منقول است كه چون از نماز فريضه فارغ شدى بگو:

رَضيتُ بِاللَّهِ رَبّاً

خوشنودم به پروردگارى خدا

وَ بِمُحَمَّدٍ نَبِيّاً وَ بِالاِْسْلامِ ديناً وَ بِالْقُرْآنِ كِتاباً وَ بِفُلانٍ وَ فُلانٍ اَئِمَّةً

و به پيامبرى محمد و به دين اسلام و به كتابم كه قرآن است و به فلانى و فلانى امام

اَللّهُمَّ وَلِيُّكَ فُلانٌ [به جاى فلان بگو الْقائِمُ الحُجَّةُ (منه )] فَاحْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ

خدايا نماينده تو فلان را * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * نگهدارى كن از پيش رو و

مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمينِهِ وَ عَنْ شِمالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ وَامْدُدُ لَهُ فى

از پشت سر و از راست و چپ و از بالاى سر و از زير پايش و طولانى كن عمرش را

عُمْرِهِ واجْعَلْهُ الْقآئِمَ بِاَمْرِكَ وَالْمُنْتَصِرَ لِدينِكَ وَ اَرِهِ ما يُحِبُّ وَ ما تَقِرُّ بِهِ

و او را قيام كننده به امرت قرار ده و ياور دينت و بنما به او آنچه را دوست دارد و آنچه ديده اش را روشن كند

عَيْنُهُ فى نَفْسِهِ وَ ذُرّيَّتِهِ وَ فى اَهْلِهِ وَ مالِهِ وَ فى شيعَتِهِ وَ فى عَدُوِّهِ وَ اَرِهِمْ

درباره خودش و در فرزندان و خاندانش و در مال و در شيعيانش و در دشمنانش بنما بدانها از او آنچه را مى ترسند و بنما

مِنْهُ ما يَحْذَرُونَ وَ اَرِهِ فيهِمْ ما يُحِبُّ وَ تَقِرُّبِهِ عَيْنُهُ وَاشْفِ صُدُورَنا وَ

به او در مورد ايشان آنچه را دوست دارد و ديده اش بدو روشن شود و سينه هاى ما و

صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنينَ

سينه هاى مردم با ايمان را شفا ده

و فرمود كه چون حضرت رسول صلى الله عليه و آله فارغ مى شد از نماز مى گفت :

اَللّهُمَّ اغْفِرْلى ما قَدَّمْتُ وَ ما اَخَّرْتُ وَ ما اَسْرَرْتُ وَ ما اَعْلَنْتُ وَ

خدايا بيامرز براى من آنچه از پيش فرستادم و از دنبال و آنچه پنهان كردم و آشكار و

اِسْرافى عَلى نَفْسى وَ ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمُقَدِّمُ وَ الْمُؤَخِّرُ لا اِلهَ

زياده رويهايم بر خود و آنچه را تو بهتر از من مى دانى خدايا تويى پيش انداز و پس انداز معبودى

اِلاّ اَنْتَ بِعِلْمِكَ الْغَيْبَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ اَجْمَعينَ ما عَلِمْتَ الْحَيوةَ خَيْراً

جز تو نيست به دانشت بر غيب و به نيرويت بر خلق همگى و تا زمانى كه بدانى زندگى را براى من بهتر

لى فَاَحْينِى وَ تَوَفَّنى اِذا عَلِمْتَ الوَفاةَ خَيْراً لى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ خَشْيَتَكَ فِى

زنده ام دار و بميرانم هرگاه بدانى مرگ را برايم بهتر از زندگى خدايا من از تو خواهم ترس تو را در

السِّرِّ وَ الْعَلانِيَةِ وَ كَلِمَةَ الْحَقِّ فِى الْغَضَبِ وَ الرِّضا وَالْقَصْدَ فِى الْفَقْرِ وَالْغِنا وَ

پنهانى و آشكار و گفتار حق را در خشم و خوشنودى و ميانه روى را در ندارى و دارايى و

اَسْئَلُكَ نَعيماً لايَنْفَدُ وَ قُرَّةَ عَيْنٍ لاتَنْقَطِعُ وَ اَسْئَلُكَ الرِّضا بِالْقَضآءِ وَ بَرَكَةَ

از تو خواهم نعمتى تمام نشدنى و روشنى چشمى قطع نشدنى و از تو خواهم راضى بودن به قضا و قدر و مبارك بودن

الْمَوْتِ بَعْدَ الْعَيْشِ وَ بَرْدَ الْعَيْشِ بَعْدَ الْمَوْتِ وَ لَذَّةَ الْمَنْظَرِ اِلى وَجْهِكَ وَ

مرگ را پس از زندگى و گوارايى زندگى پس از مرگ را و لذت ديدار رويت را و

شَوْقاً اِلى رُؤْيَتِكَ وَ لِقآئِكَ مِنْ غَيْرِ ضَرّآءَ مُضِرَّةٍ وَلافِتْنَةٍ مُضِلَّةٍ اَللّهُمَّ زَيِّنّا

شوق ديدار و لقايت را بدون سختى زيانبخش و نه فتنه گمراه كننده خدايا زينت ده

بِزينَةِ الاْيمانِ وَاجْعَلْنا هُداةٍ مُهْتَدينَ اَللّهُمَّ اهْدِنا فيمَنْ هَدَيْتَ اَللّهُمَّ اِنّى

ما را به زيور ايمان و قرارمان ده راهنمايانى راه يافته خدايا راهنماييمان كن در زمره آنانكه هدايت كردى خدايا از

اَسْئَلُكَ عَزيمَةَ الرَّشادِ وَالثَّباتَ فِى الاَْمْرِ وَ الرُّشْدَ وَاَسْئَلُكَ شُكْرَ نِعْمَتِكَ وَ

تو خواهم تصميم رهجويى و پايدارى در كار (دين ) و رشد و از تو خواهم سپاسگزارى نعمتت و

حُسْنَ عافِيَتِكَ وَ اَداءَ حَقِّكَ وَاَسْئَلُكَ يا رَبِّ قَلْباً سَليماً وَ لِساناً صادِقاً

حسن عافيتت و اداء حقت را و از تو خواهم پروردگارا دلى سالم و زبانى راستگو

وَاَسْتَغْفِرُكَ لِما تَعْلَمُ وَ اَسْئَلُكَ خَيْرَ ما تَعْلَمُ وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ ما تَعْلَمُ فَاِنَّكَ

و آمرزش خواهم از تو از آنچه مى دانى و از تو خواهم خير آنچه را دانى و پناه مى برم به تو از شر آنچه مى دانى زيرا تو

تَعْلَمُ وَلانَعْلَمُ وَ اَنْتَ عَلاّمُ الْغُيُوبِ

مى دانى و ما نمى دانيم و تويى داناى هر غيب

 

دعاء نزد هر نماز فريضه جهت محفوظ ماندن خود و خانه ومال و فرزندانش

پنجم از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه هر كس اين كلمات را بگويد نزد هر نماز فريضه محفوظ ماند خودش و خانه اش و مالش و اولادش

اُجيرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ اَهْلى وَ دارى وَ كُلَّ ما هُوَ مِنّى بِاللَّهِ

پناه دهم خودم و مال و فرزند و خاندان و خانه ام و هرچه دارم به خداى يكتاى

الْواحِدِ الاَْحَدِ الصَّمَدِ الَّذى لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ وَ اُجيرُ

يگانه بى نيازى كه فرزند ندارد و فرزند كسى نيست و نيست برايش همتايى هيچكس و پناه دهم

نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ كُلَّ ما هُوَ مِنّى بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ

خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به پروردگار سپيده دم از شر آنچه آفريده

تا آخر سوره

وَ اُجيرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ كُلَّ ما هُوَ مِنّى بِرَبِّ النّاسِ

و پناه دهم خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به پروردگار مردم

تا آخر سوره
 

وَ اُجيرُ نَفْسى وَ مالى وَ وَلَدى وَ كُلَّ ما هُوَ مِنّى بِاللَّهِ لا اِلهَ اِلا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ

و پناه دهم خودم و مال و فرزند و هرچه از من است به خدايى كه معبودى جز او نيست زنده و پاينده اى

لا تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَلانَوْمٌ تا آخر آية الكرسى

كه نگيردش چرت و نه خوابى