30     «أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ»

ترجمه:
30. يا اينكه مى‏گويند شاعر است. انتظار مى‏كشيم كه حوادث روزگار او را هلاك
و از بين ببرد[1].
تفسير:
«أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ» كه اين كلمات قرآن را پيش خود به هم بافته و نسبت به خدا
مى‏دهد و افترا مى‏زند، لذا خداوند مى‏فرمايد: «وَ ما عَلَّمْناهُ الشِّعْرَ وَ ما يَنْبَغِى لَهُ إِنْ هُوَ إِلاّ
ذِكْرٌ وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ»[2].
«نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ» ما اين چهار صباح را خوددارى مى‏كنيم. حوادث
روزگار و پيش آمدهاى دهرى، او را از بين مى‏برد و نام او و قرآن او از صفحؤ روزگار
برداشته مى‏شود.

[1] .  ترجمه ديگر: يا مى‏گويند: شاعرى است كه انتظار مرگش را مى‏بريم و چشم به راه بَدِ زمانه
براوييم.
 
[2] .  و ما به او شعر نياموختيم و در خور وى نيست. اين سخن جز اندرز و قرآنى روشن نيست.سوره يس: آيؤ 69.

نوشتن دیدگاه