يک نمونه از کسانى که در راه کسب معارف آسمانى وتزکيه ى نفس ونيل به کمالات روحى، مورد لطف کريمانه وراهنمائى ودستگيرى حضرت حجت عليه السلام قرار گرفتند، آية الله، مرحوم ميرزا محمد مهدى اصفهانى است. وى پس از روگرداندن از بافته هاى بشرى در قالب مسلک هاى عرفانى وفلسفى، به امام عصر عليه السلام متوسل گرديد واز آن حضرت، شفاى دل ونور باطن طلبيد. در نتيجه ى اين توسل وراه جوئى، مورد عنايت آن بزرگوار واقع شد ودرهاى معارف ربانى وحقايق معنوى به قلبش گشوده شد. چه آنکه هر گمشده ى راه جوئى که در جستجوى معارف اصيل وحقايق نورانى، سرگردان بماند وبه امام زمان عليه السلام تمسک جويد واز او استمداد نمايد وراه حقيقت طلب کند، به سرچشمه ى زلال علوم اهلبيت عليهم السلام هدايت مى شود واز گمراهى ها وافکار فريبنده ى بشرى که به عنوان تصوف وفلسفه وعرفان عرضه شده نجات مى يابد واز چشمه سار ملکوتى قرآن وعترت، سيراب مى گردد.
سرگذشت اين پاکمرد راه جسته وبه امام زمان پيوسته، در کتاب (فرازهائى از تجليات امام عصر عليه السلام) چنين آمده است:
(عالم ربانى وفقيه بزرگوار محمد مهدى بن اسمعيل اصفهانى غروى از مشاهير علماى عظام ومربيان روحانى مشهد مقدس بوده اند. تحصيلات مقدماتى را در اصفهان طى نموده وسپس به عتبات عاليات مشرف مى شوند ودر آنجا به راهنمائى وتوصيه ى مرحوم حاج آقا رحيم ارباب تحت سرپرستى علمى وروحانى مرحوم آية الله العظمى سيد اسمعيل صدر قرار مى گيرند.
در آنجا علاوه بر تحصيلات فقه واصول با مبانى معنوى وعوالم روحانى آن بزرگوار آشنا شده واز معنويات واخلاقيات وسير وسلوک هاى شرعى ايشان بهره ها برمى گيرند. پس از آن به نجف اشرف آمده در درس آخوند ملا کاظم خراسانى شرکت نموده ودر ضمن اشتغال به تحصيل فقه واصول با مرحوم آية الله آقا سيد احمد کربلائى ومرحوم آقا شيخ محمد بهارى که دو شاگرد ممتاز مرحوم آخوند ملا حسينقلى همدانى بوده اند همنشينى ودوستى کامل پيدا نموده ودر وادى سير شرعى روحانى وسلوک ايمانى اين جمع وارد شده وکم کم مدارجى را طى مى کند.
سپس به خدمت آية الله العظمى نائينى آمده مشغول تحصيل فقه واصول سامره وشيخ مى شود وکليه مطالب شيخ انصارى را که مرحوم آية الله العظمى ميرزا حسن شيرازى تنظيم وتهذيب نموده بودند وبه توسط سيد استاد محمد فشارکى به ميرزاى نائينى واصل شده بود، تمامى آنها را در مدت چهار پنج سال به معيت مرحوم آية الله سيد جمال گلپايگانى وبعضى ديگر از محصلين آن تاريخ در خدمت مرحوم ميرزاى نائينى ثبت وضبط نموده ودر نتيجه به همه ى مبانى فقهى واصولى سامره اى ها ونجفى ها احاطه ى کامل حاصل فرموده ودر عين حال مراحل سير نفسى را هم به پايه ى تجريد وخلع بدن رسانيده واز اقيانوس معارف صاحب علم جمعى توشه ها برمى گيرد.
پس از آنکه خدمت به حضرت ولى عصر عليه السلام مشرف مى شوند واز معارف الهى سيراب مى گردند حدود سال 1345 هجرى قمرى به مجاورت مشهد مقدس آمده وبه تدريس وتعليم وتربيت طلاب ومدرسين حوزه ى مشهد مى پردازند وپيوند ولايت بسيارى از اهل علم را با شجره ى ملکوتى حضرت ولى عصر ارواحنا فداه مستحکم نموده آنان را به ثمرات ولايت بارور مى نمايند تا اينکه به سال 1365 هجرى قمرى به دعاى خويش به استقبال لقاى الهى شتافته ونداى غيبى را لبيک مى گويند واز دنيا رحلت مى فرمايند. مرقد شريفشان در وسط دارالضيافه ى آستانه ى مبارکه ى رضويه مى باشد.
بسيارى از دانشمندان شيعه که امروزه نگهبانان مرزهاى تشيع اند، در محضر آن بزرگوار درس ها گرفته وپندها آموخته اند. اين تب وتابى که امروزه در زاد روز امام عصر عليه السلام مى بينيم، گوشه اى از شراره هاى محبتى است که ايشان به پيشگاه امام عصر عليه السلام مى ورزيده واينک جلوه هائى از آن آشکار گشته است.
آن بزرگوار در آن هنگامى که به تحصيل مشغول بوده وسينه ى خويش را از علوم اسلامى مى انباشته در برخورد با روشها ومشربهاى گوناگون از جمله مکاتب فلسفى ومشربهاى عرفانى به حيرت ونوسان کشيده مى شود واضطراب عجيبى بر روحش سايه مى افکند.
پريشانى وآزردگى حاصل از بلا تکليفى، انقلابى فکرى در او ايجاد مى کند که نمى داند چه بکند وبه کجا برود وبه کدام سير از سيرهاى علمى ومعنوى آن زمان رو کند؟!
سرانجام براى نجات از اين دغدغه ى خاطر به حضرت ولى عصر ارواحنا فداه متوسل مى شود وچاره مشکل را از آن حضرت مى طلبد.
حضرتش نيز تفضل مى کنند ودر کنار قبر هود وصالح در وادى السلام نجف تشريف فرما شده بر او تجلى مى فرمايند وراه را به او مى نمايانند). او که در آنجا با قلبى شکسته وديده اى گريان ديدار را آرزو مى نمود سرانجام به مقصود خود نائل مى آيد وشرفياب محضر پرفيضش مى شود ودرمان درد خويش را مى يابد.
بدينگونه که وقتى در بيدارى به خدمت حضرت مى رسد، بر سينه ى آن حضرت نوارى را به رنگ سبز به عرض 20 سانت وبه طول قريب 60 سانت مى بيند که عبارتى به رنگ سپيد، به گونه ى نور بر آن چنين نقش شده است:
(طلب المعارف من غير طريقنا اهل البيت مساوق لانکارنا وقد اقامنى الله وانا حجة بن الحسن).
(که کلمه ى حجة بن الحسن قدرى درهم وبه شکل امضاء نقش يافته بود).
يعنى: جستجوى معارف جز از راه ما خاندان پيامبر صلى الله عليه وآله مثل انکار نمودن ما است وخداوند، امروز مرا برپا داشته ومن حجت خدا، پسر حضرت عسکرى عليه السلام هستم.
وبعد از آن، حضرت غائب مى شوند.
اين پيام گهربار حضرتش، مرهمى بر قلب سوزان او مى گردد وراه حق، روشن وآشکار برايش نموده شده وبه دنبال اين توسل وعنايت، مرحوم ميرزا به چشمه ى جوشانى از معارف الهى وشخصيتى فرزانه هدايت مى شود که نامش را هرگز نبرد واز او تنها به (صاحب علم جمعى) تعبير نمود.
درس گهربار امام، مشعل وچراغ راه زندگى او مى گردد که خلاصه اگر ما را قبول داريد بايد معارف را از ما بگيريد ودر همه ى زمينه ها يعنى خداشناسى ونفس شناسى وروح شناسى وآخرت شناسى وبلکه آفاق شناسى از ما تبعيت کنيد.
بعدها به منظور زنده نمودن معارف اهل البيت، عازم ايران مى شود ودرس هائى را که آميزه اى از قرآن وعلوم عترت بود، براى دانشوران مطرح مى فرمايد).

نوشتن دیدگاه