روزى زشهر روشن خورشيد        بوى بهار عشق ميآيد
از جاده هاى روشن اميد              ميراث دار عشق ميآيد
مردى که داغ کربلا دارد                در سينه اش از بوى گل غوغاست
او وارث خون شهيدان است          او امتداد سرخ عاشورا است
سوز عطش درجان اوجارى است   از تشنه کاميها خبر دارد
او قائم فجر قيامت هاست           داغ شقايق برجگر دارد
از چشم هايش ميتوان فهميد       راز گل سرخ شقايق را
دلواپسيهاى مداوم را                   داغ پرستوهاى عاشق را
با توسنى رهوار ميآيد                  مردى معطر، آسمانى، پاک
مردى فراتر از همه عالم               مردى فراتر از همه افلاک!
از آسمان کعبه ميتابد                  با خود بهارى تازه ميآرد
دارم به راه سبز ديدارش               چشمى که مشتاقانه ميبارد
در انتظار مژده وصل اند                دلهاى آتش خيز توفانى
در آرزوى روز ديدارند                    جانهاى سرشارِ پريشانى
او مژده فجر سحر دارد                 با انقلاب سرخ صحرايى
آرى قسم بر عشق ميآيد!            آن يادگارسبز زهرايى (ع)
از خشم او بيداد ميلرزد               از قهر او بيداد ميميرد
او انتقام خون گلها را                  با ذوالفقار عدل ميگيرد
اى کاش! فردايى که ميآيد           با هر چه زيبايى قرين باشد
روز ظهور حضرت مهدى (ع)         پيغام دار آخرين باشد

نوشتن دیدگاه