سوره عنكبوت

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداى بخشاينده مهربان

الَّمَّ * اَحَسِبَ النّاسُ اَنْ يُتْرَكُوآ اَنْ يَقُولوُا امَنّا وَهُمْ لا يُفْتَنُونَ *

الف ، لام ، ميم * آيا اين مردم پنداشته اند كه به (صرف ) اينكه گويند ايمان آورديم رها شوند و آزمايش نشوند

وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ

(در صورتى كه ) آزموديم كسانى را كه پيش از ايشان بودند تا معلوم كند خدا كسانى را كه راست گفتند و معلوم كند

الْكاذِبينَ * اَمْ حَسِبَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ اَنْ يَسْبِقُونا سآءَ ما

دروغگويان را * و يا چنين پنداشتند كسانى كه كار بد انجام دهند كه بر ما پيشى گيرند (از كيفر ما بگريزند) چه بد

يَحْكُمُونَ * مَنْ كانَ يَرْجُوا لِقآءَ اللَّهِ فَاِنَّ اَجَلَ اللَّهِ لاَتٍ وَهُوَ السَّميعُ

قضاوت مى كنند* هر كه اميد ديدار خدا دارد (بداند كه ) حتماً وعده خدا آمدنى است و او شنوا و

الْعَليمُ * وَمَنْ جاهَدَ فَاِنَّما يُجاهِدُ لِنَفْسِهِ اِنَّ اللَّهَ لَغَنِىُّ عَنِ الْعالَمينَ

دانا است * و هر كه جهد و كوشش كند براى خود مى كوشد كه براستى خداوند از جهانيان بى نياز است

* وَالَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ

* و آنانكه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دهند ما نيز بديها (و گناهانشان را) محو كنيم

وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ اَحْسَنَ الَّذى كانُوا يَعْمَلُونَ * وَوَصَّيْنَا الاِْنْسانَ

و به بهتر از آنچه انجام داده اند پاداششان دهيم * و ما انسان را

بِوالِدَيْهِ حُسْنا وَاِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بى ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا

درباره پدر و مادرش به نيكى سفارش كرده ايم و اگر (آن دو) كوشيدند تا شريك من سازى چيزى را كه بدان علم ندارى

تُطِعْهُما اِلَىَّ مَرْجِعُكُمْ فَاُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ * وَالَّذينَ امَنُوا

(و مشرك شوى ) اطاعتشان مكن كه بازگشت شما بسوى من است و من آگاهتان مى كنم بدانچه عمل مى كرده ايد* و آنانكه ايمان آورده

وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِى الصّالِحينَ * وَمِنَ النّاسِ مَنْ

و كارهاى شايسته انجام داده اند آنها را در گروه شايستگان مى بريم * و برخى از مردم

يَقُولُ امَنّا بِاللَّهِ فَاِذآ اُوذِىَ فِى اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ وَلَئِنْ

گويند ما به خدا ايمان داريم و چون در راه خدا آزارى به ايشان رسد آزار مردم را چون عذاب خدا گيرد

جآءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ اِنّا كُنّا مَعَكُمْ اَوَلَيْسَ اللَّهُ بِاَعْلَمَ بِما فى

و اگر يارى و نصرتى از جانب پروردگارت برسد آنان گويند ما هم با شما بوديم آيا خدا داناتر نيست به آنچه

صُدُورِ الْعالَمينَ وَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ امَنُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْمُنافِقينَ *

در سينه هاى (مردم ) جهانيان است و براستى خدا معلوم مى كند كسانى را كه ايمان دارند و معلوم مى دارد منافقان را

وَقالَ الَّذينَ كَفَرُوا لِلَّذينَ امَنُوا اتَّبِعُوا سَبيلَنا وَلْنَحْمِلْ خَطاياكُمْ

و گويند كسانى كه كافر نشدند به كسانى كه ايمان آورده اند پيروى كنيد از راه ما و مانيز بار خطاهاى شما را

وَما هُمْ بِحامِلينَ مِنْ خَطاياهُمْ مِنْ شَىْءٍ اِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ وَلَيَحْمِلُنَّ

به عهده مى گيريم ولى آنها چيزى از خطاهاى ايشان را به عهده نمى گيرند و دروغ مى گويند و بدوش كشند بارهاى

اَثْقالَهُمْ وَاَثْقالا مَعَ اَثْقالِهِمْ وَلَيُسْئَلُنَّ يَوْمَ الْقِيمَةِ عَمّا كانُوا يَفْتَرُونَ

گران خويش را وبارهاى گران ديگرى را با بارهاى گران خويش و بازخواست شوند روز قيامت از آن دروغهائى كه بسته اند

 وَلَقَدْ اَرْسَلْنا نُوحا اِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فيهِمْ اَلْفَ سَنَةٍ اِلاّ خَمْسينَ

و همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش و بماند در ميانشان هزار سال پنجاه

عاما فَاَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَهُمْ ظالِمُونَ  فَاَنْجَيْناهُ وَاَصْحابَ

سال كم پس طوفان بگرفتشان و آنها ستمگران بودند و ما او را با

السَّفينَةِ وَجَعَلْناها ايَةً لِلْعالَمينَ  وَاِبْراهيمَ اِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا

كشتى نشينان نجات داديم و آن كشتى را نشانه و عبرتى براى جهانيان كرديم  و (به ياد آر داستان ) ابراهيم (را) كه به قومش گفت

اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ اِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ

خدا را بپرستيد و از او بترسيد كه اين بهتر است براى شما اگر بدانيد # جز اين نيست كه پرستش مى كنيد بجز

اللَّهِ اَوْثانا وَتَخْلُقُونَ اِفْكا اِنَّ الَّذينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يَمْلِكُونَ

خدا بتهائى را و دروغ مى سازيد و همانا اينهائى را كه بجز خدا مى پرستيد مالك

لَكُمْ رِزْقا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ اِلَيْهِ

روزى شما نيستند و روزى را نزد خدا بجوئيد و او را بپرستيد و سپاس او را بجا آوريد كه بسوى او

تُرْجَعُونَ وَاِنْ تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ اُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ وَما عَلَى الرَّسُولِ

بازگشت كنيد و اگر تكذيب (پيغمبر ما را كنيد) پس ملتهائى پيش از شما نيز تكذيب (پيغمبرانشان را)

اِلا الْبَلاغُ الْمُبينُ اَوَلَمْ يَرَوا كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ اِنَّ

كردند و بر عهده پيامبر نيست جز رساندن آشكار آيا نبينند چگونه پديد آرد خدا خلق را سپس بازش گرداند براستى

ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيرٌ  قُلْ سيرُوا فِى الاَْرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ بَدَءَ

اين كار براى خدا آسان است  بگو در زمين گردش كنيد و بنگريد چگونه پديد آورد

الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنْشِئُ النَّشْاَةَ الاْخِرَةَ اِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ *

(خداوند) خلق را سپس ايجاد كند جهان ديگرى را كه براستى خدا بر هر چيز توانا است *

يُعَذِّبُ مَنْ يَشآءُ وَيَرْحَمُ مَنْ يَشآءُ وَاِلَيْهِ تُقْلَبُونَ وَما اَنْتُمْ

عذاب كند هر كه را خواهد و رحم كند هر كه را خواهد و بسوى او بازگردانده شويد و نتوانيد

بِمُعْجِزينَ فِى الاَْرْضِ وَلا فِى السَّمآءِ وَما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ

فرار كنيد در زمين و نه در آسمان و براى شما جز خدا

وَلِي وَلا نَصيرٍ وَالَّذينَ كَفَرُوا بِاياتِ اللَّهِ وَلِقآئِهِ اُولَّئِكَ يَئِسُوا مِنْ

دوست و ياورى نيست # و آنان كه كافر شدند به آيات خدا و روز معاد اينان از

رَحْمَتى وَاُولَّئِكَ لَهُمْ عَذابٌ اَليمٌ فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهَِّ اِلاّ اَنْ

رحمت من نوميدند و آنها را است عذابى دردناك  پاسخى كه قوم ابراهيم دادند جز اين نبود كه

قالُوا اقْتُلُوهُ اَوْ حَرِّقُوهُ فَاَنْجيهُ اللَّهُ مِنَ النّارِ اِنَّ فى ذلِكَ لاَياتٍ لِقَوْمٍ

گفتند بكشيد او را يا بسوزانيدش و خدا نجاتش داد از آتش و براستى در اين داستان براى مردمى كه

يُؤْمِنُونَ وَقالَ اِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ اَوْثانا مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِى

ايمان دارند نشانه ها و پندهائى است  (ابراهيم ) گفت جز اين نيست كه شما بتهائى را جز خدا (به پرستش ) گرفته ايد تا در ميان خود

الْحَيوةِ الدُّنْيا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيمَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُمْ

براى زندگانى دنيا دوستى برقرار كنيد سپس در روز رستاخيز بيزارى جوئيد از همديگر و يكديگر را لعن و نفرين كنيد

بَعْضا وَ مَاْويكُمُ النّارُ وَمالَكُمْ مِنْ ناصِرينَ فَامَنَ لَهُ لُوطٌ وَقالَ

و جايگاهتان دوزخ است و ياورى نداريد  پس لوط بدو ايمان آورد و گفت

اِنّى مُهاجِرٌ اِلى رَبّى اِنَّهُ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ وَوَهَبْنا لَهُ اِسْحقَ

من بسوى پروردگارم مهاجرت مى كنم كه براستى او نيرومند و فرزانه است  و به او بخشيديم اسحق

وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنا فى ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتابَ وَاتَيْناهُ اَجْرَهُ فِى الدُّنْيا

و يعقوب را و مقام نبوت و كتاب آسمانى را در فرزندان او قرار داديم و پاداشش را در اين دنيا

وَاِنَّهُ فِى الاْخِرَةِ لَمِنَ الصّالِحينَ وَلُوطا اِذْ قالَ لِقَوْمِهَِّ اِنَّكُمْ

به او داديم و در آخرت نيز از شايستگان خواهد بود و (داستان ) لوط را كه به قوم خود گفت شما بدين

لَتَاْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ اَحَدٍ مِنَ الْعالَمينَ اَئِنَّكُمْ

كار زشت اقدام مى كنيد كه بر اين كار سبقت نجسته هيچيك از مردم جهانيان آيا شما (براى دفع شهوت )

لَتَاْتُونَ الرِّجالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبيلَ وَتَاْتُونَ فى ناديكُمُ الْمُنْكَرَ فَما

پيش مردان مى رويد و راهها را مى زنيد و در مجمع عمومى به كارهاى ناروا دست ميزنند و

كانَ جَوابَ قَوْمِهِ اِلاّ اَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّادِقينَ

پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند اگر راست مى گوئى عذاب خدا را بسوى ما بياور *

قالَ رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدينَ وَلَمّا جآئَتْ رُسُلُنآ

(لوط) گفت : پروردگارا مرا بر گروه فسادگر يارى ده و چون فرستادگان ما

اِبْراهيمَ بِالْبُشْرى قالُوآ اِنّا مُهْلِكُوا اَهْلِ هذِهِ الْقَرْيَةِ اِنَّ اَهْلَها كانُوا

براى بشارت به نزد ابراهيم آمدند گفتند ما هلاك مى كنيم مردم اين ده را كه مردمش

ظالِمينَ قالَ اِنَّ فيها لُوطا قالُوا نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَنْ فيها لَنُنَجِّيَنَّهُ

ستمكارند (ابراهيم ) گفت : لوط در اين ده است ! گفتند ما بهترمى دانيم چه كسى در آنجا است ، ما لوط و

وَاَهْلَهُ اِلا امْرَاَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرينَ وَلَمّا اَنْ جآئَتْ رُسُلُنا لُوطا

كسانش را نجات خواهيم داد بجز زنش كه او از جاماندگان (در ميان مردم بدكار) است و چون فرستادگان ما به نزد لوط آمدند،

سيَّئَ بِهِمْ وَضاقَ بِهِمْ ذَرْعا وَقالُوا لا تَخَفْ وَلا تَحْزَنْ اِنّا مُنَجُّوكَ

او از آمدنشان اندوهناك و دلتنگ شد، آنان به لوط گفتند نترس و اندوهگين مباش ما تو را

وَاَهْلَكَ اِلا امْرَاَتَكَ كانَتْ مِنَ الْغابِرينَ اِنّا مُنْزِلُونَ عَلىَّ اَهْلِ هذِهِ

و كسانت را نجات دهيم بجز زنت كه او از جاماندگان است  فرو باريم بر مردم اين

الْقَرْيَةِ رِجْزا مِنَ السَّمآءِ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ وَلَقَدْ تَرَكْنا مِنْها ايَةً

ده عذابى سخت از آسمان بخاطر آن فسق و عصيانى كه مى كردند و بجا گذارديم از آن ده نشانه اى

بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ وَاِلى مَدْيَنَ اَخاهُمْ شُعَيْبا فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا

روشن براى مردمى كه خرد خود را بكار برند و فرستاديم بسوى (مردم شهر) مدين برادرشان شعيب را و او (بدانها) گفت اى مردم

اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الاْخِرَ وَلا تَعْثَوا فِى الاَْرْضِ مُفْسِدينَ فَكَذَّبُوهُ

خدا را بپرستيد و انتظار آمدن روز قيامت را داشته باشيد و در زمين به فساد مكوشيد آنها شعيب را تكذيب كردند

فَاَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَاَصْبَحُوا فى دارِهِمْ جاثِمينَ وَعادا وَثَمُودَ

و به زلزله دچار گشتند و همه را مرگ در ميان خانه هاشان به زانو درآورد و (داستان ) عاد و ثمود

وَقَدْ تَبَيَّنَ لَكُمْ مِنْ مَساكِنِهِمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ اَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ

كه شما جاهايشان را آشكارا ديده ايد و شيطان بياراست براى ايشان كردارشان را و از

عَنِ السَّبيلِ وَكانُوا مُسْتَبْصِرينَ وَقارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهامانَ وَلَقَدْ

راه بازشان داشت با اينكه بينائى داشتند و (داستان ) قارون و فرعون و هامان كه موسى

جآئَهُمْ مُوسى بِالْبَيِّناتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِى الاَْرْضِ وَما كانُوا سابِقينَ

براى ايشان دليلهاى روشن و (معجزات ) آشكار آورد ولى آنها در روى زمين بزرگى (و تكبر) كردند و نتوانستند بگريزند

 فَكُلاًّ اَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ اَرْسَلْنا عَلَيْهِ حاصِبا وَمِنْهُمْ مَنْ

 و هر يك را بنحوى به گناهش گرفتيم پس به برخى از آنها سنگريزه فرستاديم و برخى را

اَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الاَْرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ اَغْرَقْنا

صيحه (آسمانى ) گرفت و برخى را به زمين فرو برديم و برخى را غرق كرديم

وَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلكِنْ كانُوا اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ مَثَلُ الَّذينَ

و چنان نبود كه خدا به آنها ستم كند بلكه آنها بودند كه به خود ستم مى كردند  حكايت كسانى كه

اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ اَوْلِيآءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتا وَاِنَّ اَوْهَنَ

غير از خدا (چيزهاى ديگرى را) دوستان خود گرفته اند مانند عنكبوت است كه خانه اى بساخت ولى اگر مى دانستند

الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ اِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما يَدْعُونَ

سست ترين خانه براستى خانه عنكبوت است همانا خداوند مى داند (و مى شناسد) آنچه را جز او مى خوانند

مِنْ دُونِهِ مِنْ شَىْءٍ وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ وَتِلْكَ الاَْمْثالُ نَضْرِبُها

(و به خدائى مى پرستند) و او نيرومند و حكيم است و ما اين مثلها را

لِلنّاسِ وَما يَعْقِلُهآ اِلا الْعالِمُونَ  خَلَقَ اللَّهُ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ

براى مردم مى زنيم ولى جز دانشمندان آنها را نمى فهمند  خداوند آسمانها و زمين را

بِالْحَقِّ اِنَّ فى ذلِكَ لاَيَةً لِلْمُؤْمِنينَ  اُتْلُ ماَّ اُوحِىَ اِلَيْكَ مِنَ

بحق آفريد و در اين خلقت نشانه ايست براى مؤ منان بخوان آنچه را كه از قرآن به تو وحى

الْكِتابِ وَاَقِمِ الصَّلوةَ اِنَّ الصَّلوةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشآءِ وَالْمُنْكَرِ

مى شود و بپادار نماز را كه براستى نماز باز مى دارد (انسان را) از كار زشت و ناپسند

وَلَذِكْرُ اللَّهِ اَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ  وَلا تُجادِلُوآ اَهْلَ الْكِتابِ

و ياد كردن خدا (شما را) بزرگتر است (از ياد كردن شما او را) و خدا مى داند آنچه را مى كنيد و بحث و مجادله نكنيد با اهل كتاب

اِلاّ بِالَّتى هِىَ اَحْسَنُ اِلا الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُواَّ امَنّا بِالَّذى اُنْزِلَ

جز بطريقى كه نيكو است مگر كسانى از ايشان كه ستم كردند، و به آنها بگوئيد ما ايمان داريم بدانچه بر ما و

اِلَيْنا وَاُنْزِلَ اِلَيْكُمْ وَاِلهُنا وَاِلهُكُمْ واحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ *

بر شما هر دو نازل شده و خداى ما و خداى شما يكى است و ما مطيع و تسليم اوئيم *

وَكَذلِكَ اَنْزَلْنا اِلَيْكَ الْكِتابَ فَالَّذينَ اتَيْناهُمُ الْكِتابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ

و اين چنين ما بر تو قرآن را فرو فرستاديم پس آنها را كه كتاب (آسمانى ) داديم بدان ايمان آرند و

وَمِنْ هؤُلاَّءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ وَما يَجْحَدُ بِاياتِنا اِلا الْكافِرُونَ وَما

از اين گروه (يعنى كفار مكه ) نيز كسانى هستند كه بدان ايمان دارند و انكار نكنند آيات ما را جز مردمان كافر  و تو

كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِيَمينِكَ اِذا لاَرْتابَ

پيش از اين كتاب خوان نبودى و نمى نوشتى بدست خود كتابى وگرنه اهل باطل در (قرآن ) به شك

الْمُبْطِلُونَ بَلْ هُوَ اياتٌ بَيِّناتٌ فى صُدُورِ الَّذينَ اُوتُوا الْعِلْمَ وَما

مى افتادند  بلكه اين قرآن آيه هائى است روشن در سينه هاى كسانى كه دانش به آنها داده شد و

يَجْحَدُ بِاياتِنا اِلا الظّالِمُونَ  وَقالُوا لَوْ لا اُنْزِلَ عَلَيْهِ اياتٌ مِنْ رَبِّهِ

منكر نشوند آيات ما را جز ستمكاران  و گويند چرا بر او نازل نشود نشانه ها (و معجزاتى ) از جانب پروردگارش

قُلْ اِنَّمَا الاْياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَاِنَّما اَ نَا نَذيرٌ مُبينٌ اَوَلَمْ يَكْفِهِمْ اَ نّا اَنْزَلْنا

بگو نشانه ها (و معجزات ) همه نزد خدا است و من تنها بيم رسانى آشكارم آيا كافى نيست اينها را كه ما بر تو

عَلَيْكَ الْكِتابَ يُتْلى عَلَيْهِمْ اِنَ فى ذلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرى لِقَوْمٍ

اين كتاب را نازل كرديم كه برايشان خوانده شود براستى كه در اين قرآن رحمت و پندى است براى مردمى كه

يُؤْمِنُونَ قُلْ كَفى بِاللَّهِ بَيْنى وَبَيْنَكُمْ شَهيدا يَعْلَمُ ما فِى السَّمواتِ

ايمان دارند بگو خدا كافى است براى گواه بودن ميان ما و شما كه مى داند آنچه در آسمانها

وَالاَْرْضِ وَالَّذينَ امَنُوا بِالْباطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ اُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ

و زمين است و آنانكه به باطل گرويدند و به خدا كافر شدند آنهايند زيانكاران

وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَلَوْ لا اَجَلٌ مُسَمّىً لَجآءَهُمُ الْعَذابُ

 و از تو درخواست زود رسيدن عذاب را مى كنند و اگر وقت مقرر آن نبود عذاب بر ايشان

وَلَيَاْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا يَشْعُرُونَ * يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَاِنَّ

مى آمد و بطور ناگهانى عذاب بر آنها خواهد رسيد در حالى كه بى خبر باشند * از تو درخواست زود رسيدن عذاب را كنند

جَهَنَّمَ لَمُحيطَةٌ بِالْكافِرينَ * يَوْمَ يَغْشيهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ

در صورتى كه جهنم احاطه دارد بر كافران * روزى كه فرا گيردشان عذاب از بالاى سرشان و از

تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ وَيَقُولُ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ * يا عِبادِىَ الَّذينَ

زير پاهاشان و خدا (به آنها) گويد بچشيد (سزاى ) اعمالى را كه مى كرديد * اى بندگان من كه

امَنُوا اِنَّ اَرْضى واسِعَةٌ فَاِيّاىَ فَاعْبُدُونِ * كُلُّ نَفْسٍ ذآئِقَةُ الْمَوْتِ

ايمان آورده ايد همانا زمين من پهناور است (اگر در سرزمين مكه از ترس مشركين نتوانيد مرا بپرستيد بجاى ديگر برويد) پس مرا

ثُمَّ اِلَيْنا تُرْجَعُونَ * وَالَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ

پرستش كنيد هركس چشنده مرگ است سپس بسوى مابازگرديد* و آنانكه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند

الْجَنَّةِ غُرَفا تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهارُ خالِدينَ فيها نِعْمَ اَجْرُ

درغرفه هائى از بهشت جايشان دهيم كه نهرها از زير آن غرفه ها روانست و جاويدان درآن خواهند بود وچه خوبست پاداش

الْعامِلينَ * الَّذينَ صَبَرُوا وَعَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ * وَكَاَيِّنْ مِنْ

اهل عمل * آنانكه شكيبائى كرده و به پروردگارشان توكل كنند * و چه بسيار

دآبَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهآ اَللَّهُ يَرْزُقُها وَاِيّاكُمْ وَهُوَ السَّميعُ الْعَليمُ *

جانورانى كه بار روزى خود نكشند (و روزى خود را آماده نكرده اند) خدا آنها و شما را روزى دهد و او شنوا و دانا است

وَلَئِنْ سَئَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ

و اگر از ايشان بپرسى چه كسى آسمانها و زمين را آفريد و خورشيد و ماه را مسخر كرد

لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَاَنّى يُؤْفَكُونَ * اَللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشآءُ مِنْ عِبادِهِ

بى شك خواهند گفت خدا، پس چرا (از پرستش حق به پرستش بتان ) باز مى گردند# خدا است كه بگسترداند روزى هركس را

وَيَقْدِرُ لَهُ اِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَليمٌ * وَلَئِنْ سَئَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ

از بندگانش كه بخواهد و يا تنگ گيرد بر او كه براستى خدا به هر چيز دانا است  واگر از آنها بپرسى كيست كه فرو فرستد

السَّمآءِ مآءً فَاَحْيا بِهِ الاَْرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ

آب (باران ) را و زنده كند بدان زمين را پس از مرگش ؟ بى شك خواهند گفت : خدا، بگو ستايش خاص خدا است

بَلْ اَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ * وَما هذِهِ الْحَيوةُ الدُّنْيا اِلاّ لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَاِنَّ

ولى بيشترشان بى خردى مى كنند * و زندگى اين دنيا جز بازيچه و سرگرمى بيش نيست و به حقيقت

الدّارَ الاْخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ * فَاِذا رَكِبُوا فِى الْفُلْكِ

زندگى حقيقى در سراى آخرت است اگر مى دانستند * و چون بر كشتى سوار شوند (و گرفتار امواج متلاطم دريا گردند)

دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ فَلَمّا نَجّيهُمْ اِلَى الْبَرِّ اِذا هُمْ يُشْرِكُونَ *

خدا را از روى اخلاص ديندارى بخوانند و چون خدا آنان را بخشكى رساند در آن حال شرك ورزند

لِيَكْفُرُوا بِما اتَيْناهُمْ وَلِيَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ * اَوَلَمْ يَرَوْا اَنّا

(بگذار) تا كفران كنند نعمتهائى را كه به ايشان داده ايم و از آنها كام برگيرند و بزودى خواهند دانست * آيا نمى بينند كه ما

جَعَلْنا حَرَما امِنا وَيُتَخَطَّفُ النّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ اَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ

(مكه را) حرم امنى قرار داديم ولى مردم اطراف آنها را (با قتل و غارت ) مى ربايند آيا (باز هم ) به باطل مى گروند

وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ * وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِبا اَوْ

و به نعمت خدا كفر مى ورزند * و كيست ستمكارتر از آنكه بر خدا دروغ بندد يا

كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمّا جآئَهُ اَ لَيْسَ فى جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْكافِرينَ * وَالَّذينَ

پس از اينكه حق بسويش آمد آن را تكذيب كند مگر در دوزخ جايگاه كافران نيست * و كسانى كه

جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَاِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنينَ *

در راه ما كوشش و مجاهدت كنند محققاً به راههاى (معرفت و سعادت ) خويش راهنمائيشان مى كنيم و همانا خدا با نيكوكاران است

نوشتن دیدگاه

نام

آدرس سایت

عنوان

تصویر امنیتی جدید

ارسال

لغو