اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَبَلِّغْ بِايمانى اَكْمَلَ الاْيمانِ وَاجْعَلْ
خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و برسان ايمان مرا به كاملترين درجات ايمان و بگردان
يَقينى اَفْضَلَ الْيَقينِ وَانْتَهِ بِنِيَّتى اِلى اَحْسَنِ النِّيّاتِ وَبِعَمَلى اِلى
يقينم را بهترين يقينها و نيتم را به بهترين نيتها منتهى گردان و عملم را به
اَحْسَنِ الاَْعْمالِ اَللّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِكَ نِيَّتى وَصَحِّحْ بِما عِنْدَكَ يَقينى
بهترين اعمال خدايا شايان كن به لطف و كرمت نيتم را و درست كن بوسيله آنچه در پيش تو است يقينم را
وَاسْتَصْلِحْ بِقُدْرَتِكَ ما فَسَدَ مِنّى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
و اصلاح كن به نيروى خودت مفاسد كار مرا خدايا درود فرست بر محمد و آلش
وَاكْفِنى ما يَشْغَلُنِى الاِْهْتِمامُ بِهِ وَاسْتَعْمِلْنى بِما تَسْئَلُنى غَداً عَنْهُ
و كفايت كن از من آنچه را اهتمام بدان مرا بخود مشغول كرده و بگمارم بدانچه فرداى قيامت مرا بدان بازخواست كنى
وَاسْتَفْرِغْ اَيّامى فيما خَلَقْتَنى لَهُ وَاَغْنِنى وَاَوْسِعْ عَلَىَّ فى رِزْقِكَ
و روزهايم را تنها براى آنچه بخاطر آن خلقم كرده اى فارغ ساز و بى نيازم كن و وسيع گردان بر من روزيت را
وَلا تَفْتِنّى بِالنَّظَرِ وَاَعِزَّنى وَلا تَبْتَلِيَنّى بِالْكِبْرِ وَعَبِّدْنى لَكَ وَلا
و مرا در فتنه نگاه (يا انديشه هاى بيهوده يامهلت دادن ) مينداز و عزيزم گردان و به بزرگمنشى مبتلايم مكن و به عبادت خودت
تُفْسِدْ عِبادَتى بِالْعُجْبِ وَاَجْرِ لِلنّاسِ عَلى يَدَىَّ الْخَيْرَ وَلا تَمْحَقْهُ
وادارم كن و تباه مكن عبادتم را بخودبينى و بدست من كار خير مردم را اجرا كن ولى با منت گذارى
بِالْمَنِّ وَهَبْ لى مَعالِىَ الاَْخْلاقِ وَاعْصِمْنى مِنَ الْفَخْرِ اَللّهُمَّ صَلِّ
من از بينش نبرى و برسانم به پايه هاى بلند اخلاق و نگاهم دار از فخر كردن و به خود باليدن خدايا درود فرست
عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَلا تَرْفَعْنى فِى النّاسِ دَرَجَةً اِلاّ حَطَطْتَنى
بر محمد و آلش و بالا مبر مرا در ميان مردم به درجه اى جز آنكه پائينم آرى
عِنْدَ نَفْسى مِثْلَها وَلا تُحْدِثْ لى عِزّاً ظاهِراً اِلاّ اَحَدَثْتَ لى ذِلَّةً
در پيش خودم به همان مقدار و پيش نياور براى من عزتى در ظاهر جز آنكه پيش آورى برايم خوارى
باطِنَةً عِنْدَ نَفْسى بِقَدَرِها اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
در باطن در پيش خودم به همان اندازه خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد
وَمَتِّعْنى بِهُدىً صالِحٍ لا اَسْتَبْدِلُ بِهِ وَطَريقَةِ حَقٍّ لا اَزيغُ عَنْها وَنِيَّةِ
و بهره مند ساز مرا به هدايت شايسته اى كه چيزى را با آن تبديل نكنم و راه حقى كه منحرف نشوم از آن و نيت درستى
رُشْدٍ لا اَشُكُّ فيها وَعَمِّرْنى ما كانَ عُمْرى بِذْلَةً فى طاعَتِكَ فَاِذا
كه شك نكنم در آن و عمرم بده تا وقتى كه عمرم در راه طاعت تو صرف گردد و هرگاه (ديدى )
كانَ عُمْرى مَرْتَعاً لِلشَّيْطانِ فَاقْبِضْنى اِلَيْكَ قَبْلَ اَنْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ
عمر من چراگاه شيطان شد جانم را بگير پيش از آنكه خشم تو بر من سبقت جويد
اِلَىَّ اَوْ يَسْتَحْكِمَ غَضَبُكَ عَلَىَّ اَللّهُمَّ لا تَدَعْ خَصْلَةً تُعابُ مِنّى اِلاّ
يا غضبت درباره من محقق گردد خدايا وامگذار براى من خصلتى را كه مورد نكوهش باشد جز آنكه
اَصْلَحْتَها وَلا عآئِبَةً اُؤَنَّبُ بِها اِلاّ حَسَّنْتَها وَلا اُكْرُومَةً فِىَّ ناقِصَةً اِلاّ
اصلاحش كنى و نه عيبى كه مايه سرزنش باشد جز آنكه نيكويش گردانى و نه كرامتى كه در من ناقص باشد جز
اَتْمَمْتَها اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَبْدِلْنى مِنْ بِغْضَةِ
آنكه كاملش گردانى خدايا درود فرست بر محمد وآل محمد و مبدل كن براى من كينه
اَهْلِ الشَّنَانِ الْمَحَبَّةَ وَمِنْ حَسَدِ اَهْلِ الْبَغْىِ الْمَوَدَّةَ وَمِنْ ظَنَّةِ اَهْلِ
كينه توزان را به محبت و حسد ستمكاران را بدوستى و بدگمانى مردمان
الصَّلاحِ الثِّقَةَ وَمِنْ عَداوَةِ الاَْدْنَيْنَ الْوَِلايَةَ وَمِنْ عُقُوقِ ذَوِى
شايسته را به اطمينان و وثوق و دشمنى نزديكانم را بدوستى و نافرمانى و مخالفت خويشاوندان را
الاَْرْحامِ الْمَبَرَّةَ وَمِنْ خِذْلانِ الاَْقْرَبينَ النُّصْرَةَ وَمِنْ حُبِّ الْمُدارينَ
به نيكى كردن و احسان و خوار كردن نزديكان مرا به يارى دادن و دوستى ظاهرى مدارا كنندگان را
تَصْحيحَ الْمِقَةِ وَمِنْ رَدِّ الْمُلابِسينَ كَرَمَ الْعِشْرَةِ وَمِنْ مَرارَةِ خَوْفِ
به دوستى حقيقى و دور ساختن آميزش كنندگان مرا به خوش رفتارى و تلخى، ترس
الظّالِمينَ حَلاوَةَ الاَْمَنَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ لى
مرا از ستمكاران به شيرينى امنيت مبدل فرما خدايا درود فرست بر محمد و آلش و قرار ده برايم
يَداً عَلى مَنْ ظَلَمَنى وَلِساناً عَلى مَنْ خاصَمَنى وَظَفَراً بِمَنْ
دست نيرومندى بر هر كه به من ستم كند و زبان گويائى بر هر كه با من ستيزگى كند و پيروزى به هر كس
عانَدَنى وَهَبْ لى مَكْراً عَلى مَنْ كايَدَنى وَقُدْرَةً عَلى مَنِ
كه با من دشمنى كند و حيله اى در مقابل حيله كنندگانم به من بده و نيروئى بر كسى
اضْطَهَدَنى وَتَكْذيباً لِمَنْ قَصَبَنى وَسَلامَةً مِمَّنْ تَوَعَّدَنى وَوَفِّقْنى
كه در تنگنايم گذارد و تكذيب گفتار هر كه عيبجوئى و بدگوئيم كند و تندرستى از شر كسى كه مرا تهديد كند و موفقم بدار
لِطاعَةِ مَنْ سَدَّدَنى وَمُتابَعَةِ مَنْ اَرْشَدَنى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
براى فرمانبردارى كسى كه كمكم كند و پيروى كسى كه به راه راستم وادارد خدايا درود فرست بر محمد
وَآلِهِ وَسَدِّدْنى لاَِنْ اُعارِضَ مَنْ غَشَّنى بِالنُّصْحِ وَاَجْزِىَ مَنْ
و آلش و پابرجايم كن تا پاسخ دهم خيانت كسى را كه به من خيانت كرده به خيرخواهى و پاداش دهم كسى
هَجَرَنى بِالْبِرِّوَاُثيبَ مَنْ حَرَمَنى بِالْبَذْلِ وَاُكافِىَ مَنْ قَطَعَنى بِالصِّلَةِ
كه ترك مرا كرده به نيكى و عوض دهم كسى كه محرومم كرده به بذل و بخشش و مكافات كنم هر كه پيوندش را از من بريده
وَاُخالِفَ مَنِاغْتابَنى اِلى حُسْنِ الذِّكْرِ وَاَنْ اَشْكُرَ الْحَسَنَةَ وَ اُغْضِىَ
به پيوستن و مخالفت كنم با هر كه پشت سرم بدگويد به اينكه بخوبى يادش كنم و سپاسگزارى كنم از نيكى و احسان و چشم پوشى
عَنِ السَّيِّئَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَحَلِّنى بِحِلْيَةِ الصّالِحينَ
كنم از بدى ديگران خدايا درود فرست بر محمد و آلش و بيارايم به زيور شايستگان
وَاَلْبِسْنى زينَةَ الْمُتَّقينَ فى بَسْطِ الْعَدْلِ وَكَظْمِ الْغَيْظِ وَاِطْفاَّءِ
و در برم كن زينت پرهيزكاران را در عدالت گسترى و فرو بردن خشم وخاموش كردن آتش (فتنه و آشوب )
النّاَّئِرَةِ وَضَمِّ اَهْلِ الْفُرْقَةِ وَاِصْلاحِ ذاتِ الْبَيْنِ وَاِفْشآءِ الْعارِفَةِ
و گردآوردن مردم پراكنده و اصلاح ميان مردم و آشكار ساختن كارهاى خوب
وَسَِتْرِ الْعاَّئِبَةِ وَلينِ الْعَريكَةِ وَخَفْضِ الْجَناحِ وَحُسْنِ السّيرَةِ
و پوشاندن عيوب و نرم خوئى و فروتنى وخوشرفتارى
وَسُكُونِ الرّيحِ وَطيبِ الْمُخالَقَةِ وَالسَّبْقِ اِلىَ الْفَضيلَةِ وَايثارِ
و نداشتن باد و نخوت و خوش خلقى و سبقت گرفتن بسوى فضيلت و از خودگذشتگى
التَّفَضُّلِ وَتَرْكِ التَّعْييرِ وَالاِْفْضالِ عَلى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ وَالْقَوْلِ
در احسان و بخشش و ترك كردن سرزنش مردم و بخشش بر غير مستحق و سخن كردن
بِالْحَقِّ وَاِنْ عَزَّ وَاسْتِقْلالِ الْخَيْرِ وَاِنْ كَثُرَ مِنْ قَوْلى وَفِعْلى
بحق و راستى و اگر چه گران و سخت باشد و كم شمردن كار خيرم را اگر چه گفتار و كردارم
[وَاسْتِكْثارِ الشَّرِّ وَ اِنْ قَلَّ مِنْ قَوْلى وَفِعْلى ] وَاَكْمِلْ ذلِكَ لى بِدَوامِ
زياد باشد (و زياد شمردن كار شرّ را از گفتار و كردارم اگرچه كم باشد) و كامل كن اينها را برايم بوسيله
الطّاعَةِ وَلُزُومِ الْجَماعَةِ وَرَفْضِ اَهْلِ الْبِدَعِ وَمُسْتَعْمِلِى الرَّاْىِ
طاعت هميشگى و ملازمت با جماعت (اهل حق ) و واگذاردن بدعتگزاران وآنانكه راءى ساختگى خود را
الْمُخْتَرَعِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ رِزْقِكَ عَلَىَّ
بكار بندند خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و مقرر دار فراخترين روزيت را بر من آنگاه
اِذا كَبِرْتُ وَاَقْوى قُوَّتِكَ فِىَّ اِذا نَصِبْتُ وَلا تَبْتَلِيَنّى بِالْكَسَلِ عَنْ
كه پير شوم و نيرومندترين نيرويت را در من هنگامى كه از كار افتاده و وامانده شدم و گرفتارم مكن به بيحالى
عِبادَتِكَ وَلاَ الْعَمى عَنْ سَبيلِكَ وَلا بِالتَّعَرُّضِ لِخِلافِ مَحَبَّتِكَ وَلا
در عبادتت و نه به كورى و گمراهى از راهت و نه بدست زدن آنچه مخالف دوستى تو است و نه
مُجامَعَةِ مَنْ تَفَرَّقَ عَنْكَ وَلا مُفارَقَةِ مَنِ اجْتَمَعَ اِلَيْكَ اَللّهُمَّ
به همراه شدن با كسى كه از تو جدا شده و نه جدا شدن از آن كس كه با تو همراه گشته خدايا
اجْعَلْنى اَصُولُ بِكَ عِنْدَ الْضَّرُورَةِ وَاَسْئَلُكَ عِنْدَ الْحاجَةِ وَاَتَضَرَّعُ
چنانم كن كه در هنگام بيچارگى و گرفتارى به تو رو كنم و در هنگام حاجتمندى از تو درخواست كنم
اِلَيْكَ عِنْدَ الْمَسْكَنَةِ وَلا تَفْتِنّى بِالاِْسْتِعانَةِ بِغَيْرِكَ اِذَا اضْطُرِرْتُ وَلا
و در هنگام ندارى بدرگاه تو زارى كنم و دچارم مكن به كمك خواهى از غير خودت در هنگام ناچارى و نه
بِالْخُضُوعِ لِسُؤ الِ غَيْرِكَ اِذَا افْتَقَرْتُ وَلا بِالتَّضَرُّعِ اِلى مَنْ دُونَكَ
به خضوع و كرنش براى درخواست غير تو گاهى كه نيازمند گشتم و نه به زارى كردن بدرگاه ديگرى جز تو
اِذارَهِبْتُ فَاَسْتَحِقَّ بِذلِكَ خِذْلانَكَ وَمَنْعَكَ وَاِعْراضَكَ يا اَرْحَمَ
هنگام هراسم كه در نتيجه سزاوار خذلان و خوارى تو گردم و مستحق منع لطف و اعراض تو شوم اى مهربانترين
الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اجْعَلْ ما يُلْقِى الشَّيْطانُ فى رُوْعى مِنَ الَّتمَنّى
مهربانان خدايا چنان كن كه آنچه را شيطان در دلم و خاطرم اندازد از آرزو
وَالتَّظَنّى وَالْحَسَدِ ذِكْراً لِعَظَمَتِكَ وَتَفَكُّراً فى قُدْرَتِكَ وَتَدْبيراً عَلى
و بدگمانى و حسد همه مبدل به تذكر عظمت تو و تفكر در قدرت تو و تدبيرى براى از بين بردن
عَدُوِّكَ وَما اَجْرى عَلى لِسانى مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ اَوْ هَجْرٍ اَوْشَتْمِ
دشمنت گردد و آنچه را بر زبانم جارى سازد از تلفظ به فحش يا هرزه گوئى
عِرْضٍ اَوْشَهادَةِ باطِلٍ اَوِ اغْتِيابِ مُؤْمِنٍ غآئِبٍ اَوْ سَبِّ حاضِرٍ وَما
يا بى عرضِى يا شهادت ناحق يا غيبت مؤ منى كه غائب است يا دشمنام به مؤ منى كه حاضر است و امثال اينها را همه
اَشْبَهَ ذلِكَ نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَكَ وَاِغْراقاً فِى الثَّناَّءِ عَلَيْكَ وَذَهاباً فى
را مبدل كن به ذكر حمد و ستايش خودت و ثناگوئيت به حدّ اغراق و ورود در
تَمْجيدِكَ وَشُكْراً لِنِعْمَتِكَ وَاِعْتِرافاً بِإِحْسانِكَ وَاِحْصاَّءً لِمِنَنِكَ
تمجيدت و سپاسگزارى نعمتت و اعتراف به احسان و لطفت و شماره كردن بخششهايت
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَلا اُظْلَمَنَّ وَاَنْتَمُطيقٌ لِلدَّفْعِ عَنّى
خدايا درود فرست بر محمد و آلش و چنان كن كه من مورد ستم واقع نشوم با اينكه تو قادر بر دفع آن هستى
وَلا اَظْلِمَنَّ وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلَى الْقَبْضِ مِنّى وَلا اَضِلَّنَّ وَقَدْ اَمْكَنَتْكَ
و مورد ستم واقع نشوم با اينكه تو قادرى كه آن را از سر من بگيرى و گمراه نشوم با اينكه به هدايت كردنم امكان دارى
هِدايَتى وَلا اَفْتَقِرَنَّ وَمِنْ عِنْدِكَ وُسْعى وَلا اَطْغَيَنَّ وَمِنْ عِنْدِكَ
و نيازمند نشوم با اينكه وسعت روزيم از نزد تو است و طغيان نكنم با اينكه هستى
وُجْدى اَللّهُمَّ اِلى مَغْفِرَتِكَ وَفَدْتُ وَ اِلى عَفْوِكَ قَصَدْتُ وَاِلى
(يا نشاط) از جانب تو است خدايا بسوى آمرزش تو وارد گشتم و به جانب گذشت تو آهنگ كردم و بسوى
تَجاوُزِكَ اِشْتَقْتُ وَبِفَضْلِكَ وَثِقْتُ وَلَيْسَ عِنْدى ما يُوجِبُ لى
چشم پوشى تو بار شوق خود را بستم و به فضل و كرم تو اعتماد كردم و چيزى كه موجب
مَغْفِرَتَكَ وَلا فى عَمَلى ما اَسْتَحِقُّ بِهِ عَفْوَكَ وَمالى بَعْدَ اَنْ حَكَمْتُ
آمرزش تو باشد در نزد من نيست و نه در كردارم چيزى است كه مستحق عفو تو گردم و چيزى براى من نمانده پس از اينكه
عَلى نَفْسى اِلاّ فَضْلُكَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَتَفَضَّلْ عَلَىَّ اَللّهُمَّ
خود را محكوم كردم جز فضل تو پس درود فرست بر محمد و آلش و بر من تفضل فرما خدايا
وَاَنْطِقْنى بِالْهُدى وَاَلْهِمْنِى التَّقْوى وَوَفِّقْنى لِلَّتى هِىَ اَزْكى
و به هدايت و راهنمائى گويايم كن و تقوى و پرهيزكارى را به من الهام كن و موفقم دار به روش وكردارى كه پاكيزه تر است
وَاسْتَعْمِلْنى بِما هُوَ اَرْضى اَللّهُمَّ اسْلُكْ بِىَ الطَّريقَةَ الْمُثْلى
و بگمارم بدانچه بيشتر مورد خوشنودى تو است خدايا مرا به نيكوترين راه وادار و چنان كن
وَاجْعَلْنى عَلى مِلَّتِكَ اَمُوتُ وَاَحْيى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
كه بر آئين تو بميرم و بر آن زنده شوم خدايا درود فرست بر محمد و آلش
وَمَتِّعْنى بِالاِْقْتِصادِ وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِالسَّدادِ وَمِنْ اَدِلَّةِ الرَّشادِ
و بهره مندم كن به ميانه روى و قرارم ده از محكم كاران و از راهنمايان به راه راست و صواب
وَمِنْ صالِحِى الْعِبادِ وَارْزُقْنى فَوْزَ الْمَعادِ وَسَلامَةَ المِرْصادِ
و از بندگان شايسته ات و روزيم كن رستگارى در روز قيامت و به سلامت گذشتن از كمينگاه آن روز را
اَللّهُمَّ خُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسى ما يُخَلِّصُها وَاَبْقِ لِنَفْسى مِنْ نَفْسى ما
خدايا بگير براى خود از نفس من آنچه را كه موجب نجات و خلاصى او گردد و به جاى گذار براى خودم از نفسم
يُصْلِحُها فَاِنَّ نَفْسى هالِكَةٌ اَوْ تَعْصِمَها اَللّهُمَّ اَنْتَ عُدَّتى اِنْ حَزِنْتُ
زيرا كه نفس من بخودى خود هلاك شونده است مگر آنكه تو نگاهش دارى خدايا توئى ذخيره ام هنگام حزن
وَاَنْتَ مُنْتَجَعى اِنْ حُرِمْتُ وَبِكَ اسْتِغاثَتى اِنْ كَرَثْتُ وَعِنْدَكَ مِمّا
و اندوه و توئى جايگاه نعمت و توشه من (آنگاه كه از همه جا) محروم گردم و به تو استغاثه كنم هرگاه كه به اندوه
فاتَ خَلَفٌ وَلِما فَسَدَ صَلاحٌ وَفيما اَنْكَرْتَ تَغْييرٌ فَامْنُنْ عَلَىَّ قَبْلَ
سختى دچار گردم و پيش تو است عوض هر چه از دست برود و اصلاح هر آنچه تباه گردد و تغيير دادن هر چه را كه بد دانستى پس (اى
الْبَلاَّءِ بِالْع افِيَةِ وَقَبْلَ الطَّلَبِ بِالْجِدَةِ وَقَبْلَ الضَّلالِ بِالرَّشادِ وَاكْفِنى
خدا) منت گذار بر من بدادن تندرستى و عافيت پيش از رسيدن بلا و به توانگرى پيش از درخواست و به راهنمائى قبل از گمراهى
مَؤُنَةَ مَعَرَّةِ الْعِبادِ وَهَبْ لى اَمْنَ يَوْمِ الْمَعادِ وَامْنِحْنى حُسْنَ
و كفايت كن از من رنج آزار رساندن بندگانت را و امنيت روز معاد را به من ببخش و عطا كن
الاِْرْشادِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وادْرَاءْ عَنّى بِلُطْفِكَ وَاغْذُنى
به من راهنمائى كردن نيكويت را خدايا درود فرست بر محمد و آلش و دفاع كن از من به لطف خود و غذايم ده
بِنِعْمَتِكَ وَاَصْلِحْنى بِكَرَمِكَ وَداوِنى بِصُنْعِكَ وَاَظِلَّنى فى ذَراكَ
به نعمتت و اصلاحم كن به بزرگواريت و درمانم كن به تربيت و پرورش خودت و در سايه حمايت و لطف خودت
وَجَلِّلْنى رِضاكَ وَوَفِّقْنى اِذَا اشْتَكَلَتْ عَلَىَّ الاُْمُورُ لاَِهْداها وَاِذا
قرارم ده و خلعت خوشنوديت را در برم كن و موفّقم بدار گاهى كه كارها بر من مشكل شود بدرست ترين آنها
تَشابَهَتِ الاَْعْمالُ لاَِزْكاها وَاِذا تَناقَضَتِ الْمِلَلُ لاَِرْضاها اَللّهُمَّ
و هنگامى كه كردارها به هم مشتبه گردد به پاكيزه ترين آنها و چون به اختلاف و نزاع برخيزند ملتها به پسنديده ترين آنها خدايا
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَتَوِّجْنى بِالْكِفايَةِ وَسُمْنى حُسْنَ الْوِلايَةِ
درود فرست بر محمد و آلش و تاج كفايت را بر سرم بگذار و زيبا كن رخسارم را به خوش دوستى
وَهَبْ لى صِدْقَ الْهِدايَةِ وَلا تَفْتِنّى بِالسَّعَةِ وَامْنِحْنى حُسْنَ الدَّعَةِ
و ببخش به من درستى در هدايت را و آزمايشم مكن به وسعت (روزى و ثروت ) و زندگى خوش به من عطا فرما
وَلا تَجْعَلْ عَيْشى كَدّاً كَدّاً وَلا تَرُدَّ دُعاَّئى عَلَىَّ رَدّاً فَاِنّى لا اَجْعَلُ
و مگردان زندگيم را سختى روى سختى و دعايم را ردّ مكن بر من زيرا شريك و ضدّى براى تو قرار ندادم
لَكَ ضِدّاً وَلا اَدْعُو مَعَكَ نِدّاً اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَامْنَعْنى
و همتا و رقيبى برايت نگرفتم خدايا درود فرست بر محمد و آلش و جلوگيريم كن از
مِنَ السَّرَفِ وَحَصِّنْ رِزْقى مِنَ التَّلَفِ وَوَفِّرْ مَلَكَتى بِالْبَرَكَةِ فيهِ
اسراف كارى و نگهدار روزيم را از تلف شدن و شايان كن مايملك (و دارائيم ) را به بركت
وَاَصِبْ بى سَبيلَ الْهِدايَةِ لِلْبِرِّ فيما اُنْفِقُ مِنْهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
و راهنمائى كن مرا به راه درست نيكى و احسان در آنچه از دارائيم خرج مى كنم خدايا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاكْفِنى مَؤُنَةَ الاِْكْتِسابِ وَارْزُقْنى مِنْ غَيْرِ احْتِسابٍ
محمّد و آلش و كفايت كن از من رنج كسب كردن (و تلاش براى پيدا كردن روزى ) را و روزيم ده بى حساب
فَلا اَشْتَغِلَ عَنْ عِبادَتِكَ بِالْطَّلَبِ وَلا اَحْتَمِلَ اِصْرَ تَبِعاتِ الْمَكْسَبِ
تا در نتيجه سرگرم نشوم از انجام عبادتت به طلب روزى و بدوش نكشم وزرو وبال مسئوليتهاى كسب و كار را
اَللّهُمَّ فَاءَطْلِبْنى بِقُدْرَتِكَ ما اَطْلُبُ وَاَجِرْنى بِعِزَّتِكَ مِمّا اَرْهَبُ
خدايا عطا كن به من با نيروى خودت آنچه را مى جويم و پناهم ده به عزتت از آنچه مى ترسم
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَصُنْ وَجْهى بِالْيَسارِ وَلا تَبْتَذِلْ
خدايا درود فرست بر محمد و آلش و حفظ كن آبرويم را به فراخى مال و دارائى و بى اعتبار مكن
جاهى بِالاِْقْتارِ فَاَسْتَرْزِقَ اَهْلَ رِزْقِكَ وَاَسْتَعْطِىَ شِرارَ خَلْقِكَ
جاه و شخصيتم را به تنگدستى و ندارى كه در نتيجه از روزى خورانت روزى خواهم و از اشرار خلقت خواستار عطا گردم
فَاَفْتَتِنَ بِحَمْدِ مَنْ اَعْطانى وَاُبْتَلى بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنى وَاَنْتَ مِنْ دُونِهِمْ
و بدين سبب گرفتار شوم به ستايش كسى كه چيزى به من عطا كرده و مبتلا گردم به بدگوئى كسى كه از من دريغ داشته
وَلِىُّ الاِْعْطاَّءِ وَالْمَنْعِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَارْزُقْنى صِحَّةً
در صورتى كه سرپرست بخشش و دريغ در حقيقت توئى نه آنها خدايا درود فرست بر محمد و آلش و روزيم كن صحت و سلامتى
فى عِبادَةٍ وَ فَراغاً فى زَهادَةٍ وَعِلْماً فى اِسْتِعْمالٍ وَوَرَعاً فى
در حال انجام عبادت و فراغت و آسايش در عين زهدورزى (و كناره گيرى از دنيا) و علم
اِجْمالٍ اَللّهُمَّ اخْتِمْ بِعَفْوِكَ اَجَلى وَحَقِّقْ فى رَجآءِ رَحْمَتِكَ اَمَلى
باعمل و ورع وپارسائى درعين اينكه كار دنيا كنم (يا درحال اعتدال در زندگى ) خدايا عمرم را با گذشت خودت به پايان رسان و آرزوئى
وَسَهِّلْ اِلى بُلوُغِ رِضاكَ سُبُلى وَحَسِّنْ فى جَميعِ اَحْوالى عَمَلى
كه در اميدوارى به رحمتت دارم تحقق بخش و هموار كن راههايم را براى رسيدن به خوشنوديت و نيكوگردان در جميع حالات كردارم را
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَنَبِّهْنى لِذِكْرِكَ فى اَوْقاتِ الْغَفْلَةِ وَ
خدايا درود فرست بر محمد و آلش و آگاهم كن به ذكر خودت در اوقات غفلت و بى خبرى
اسْتَعْمِلْنى بِطاعَتِكَ فى اَيّامِ الْمُهْلَةِ وَانْهَجْ لى اِلى مَحَبَّتِكَ سَبيلاً سَهْلَةً
و بگمارم به كار فرمانبردارى خودت در روزهاى مهلت (و دوران عمر) و باز كن براى من بسوى محبت و دوستيت راه هموارى
اَكْمِلْ لى بِها خَيْرَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ كَاَفْضَلِ
كه كامل كنى بوسيله آن براى من خير دنيا و آخرت را خدايا درود فرست بر محمد و آلش همانند بهترين
ماصَلَّيْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ قَبْلَهُ وَاَنْتَ مُصَلٍّ عَلى اَحَدٍ بَعْدَهُ وَآتِنا
درودى كه فرستادى بر يكى از مخلوقت پيش از آن حضرت و يا پس از او بر يكى از آفريدگانت بفرستى و بده به ما
فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنى بِرَحْمَتِكَ عَذابَ النّارِ
در دنيا خوبى و خوشى و در آخرت نيز خوبى و نگاهم دار به رحمتت از عذاب دوزخ
لازم به تذكّر نيست كه ملحقات دوّم مفاتيح و همچنين سوره هاى مباركه عنكبوت و روم و دُخان و حديث شريف كساء جزء مفاتيح نبوده و طبع كنندگان در آخر آن اضافه كرده اند و ما نيز براى استفاده خوانندگان محترم در پايان كتاب ضميمه كرديم .
