پسربچه اى به نام (ع - ز) مى گويد:
من ناراحتى قلبى مادرزاد داشتم، در تهران به پزشكان زيادى براى مداوا مراجعه كردم، از جمله دكتر طباطبائى وايشان اظهار داشتند قلب شما بايد عمل شود وتا به سن 6 سالگى نرسد عمل نمى شود واگر عمل هم شود 50% احتمال خوب شدن دارد.
يكى از اقوام ما هر چهارشنبه از تهران مردم را با هيئت وكاروان به مسجد جمكران مى آورد، آن روز پدر من هم در مأموريت وسفر بود وبه بيرجند مسافرت كرده بود.
اين برادر راننده مرا با هيئت به مسجد جمكران آورد، من قادر به راه رفتن نبودم، لذا مرا بغل كرد وداخل مسجد برد ونشانى محل خود را به من گفت ورفت.
من در مسجد دراز كشيدم، قدرى دعا وتضرّع وتوسل به خداوند نمودم ودر اثر خستگى خوابم برد، در خواب آقا امام زمان (عجل الله فرجه) را ديدم كه با لباس سبز وعمامه سبز وچهره نورانى نزديك من آمدند وفرمودند:
(بلند شويد شفا يافتيد) وسپس به سر وسينه ام دستى كشيدند وباز فرمودند: (بلند شويد)
از خواب بيدار شدم واحساس كردم كه حالم خوب است؛ من كه اصلاً قادر به راه رفتن نبودم دويدم كه محل راننده رإ؛خ خ پيدا كنم، همينكه او را ديدم خود را در بغلش انداختم.

(- عين - زا - از تهران خاوران - كرامات المهدى: ص 26). 

نوشتن دیدگاه