پس از توجه به شرايط سؤ ال كننده از خداوند و تحصيل آنها بايد توجه داشت كه خداوند متعال به اندازه ظرفيت ايشان بر آنها كرامتها و كمالاتش ‍ را ظهور مى دهد همان طور كه در حديث معراج نسبت به اهل آخرت عنايتهايى را ذكر مى كند از جمله آنكه مى فرمايد: حتى اذا فارق روحه جسده لااسلط عليه ملك الموت و لايلى قبض روحه غيرى و لافتحن لروحه ابواب السماء كلها و لارفعن الحجب كلها دونى ... و لايكون بينى و بين روحه ستر (1469)، (تا اينكه وقتى روحش از جسدش مفارقت كند ملك الموت را بر او مسلط نمى گردانم و قبض روح او را غير من به دست نمى گيرد و حتما براى روحش تمامى درهاى آسمان را باز مى كنم و تمامى پرده ها را - براى رسيدن - نزد خودم بالا مى زنم ... و بين من و او پرده اى نمى باشد) البته مقدارى از اين كرامتها را در فصل بيست و نهم ذكر كرديم . بنابراين چون خداوند متعال مى خواهد كه بنده اش او را در تمامى شئون همه كاره بداند، وقتى اين گونه بود و از او هر كمالى را سؤ ال كرد به شرط تحقق بقيه شرايطش ، فيض و اجابت و جايزه اش حتمى است لكن به واسطه مصالحى مقدر نيست كه تمامى خواسته هاى مادى به انسان مؤ من داده شود، شايد اين انسان از او غفلت پيدا كند و موجب طغيان او شود ولى خواسته هاى معنوى كه كمال حقيقى هستند به اندازه ظرفيت درك و تحصيل شرايط ديگر، نزد حق تعالى آماده است .

نوشتن دیدگاه