چون مطلوب بالذات تمامى موجودات جز كمال مطلق خداوند متعال نيست آنها به او اشتياق وجودى دارند لكن چون شوق آگاهانه كمال براى موجود است و حصول آن نيز به شرايط و مقدماتى نياز دارد، به كار بستن آنها براى انسان طالب كمال حقيقى لازم است و از مهم ترين آنها توجه عميق به نعمتهاى الهى و مخصوصا، دستورات دينى و هدايت انبياء و اولياء و به كار بستن آنهاست تا پس از آن ، شوق به ثواب او حاصل شود و با تداوم بخشيدن به اعمال صالح ، مراتب شوق و صفات جمال و جلال الهى سپس به ذات مقدسش حاصل شود كه هر يك از اين مراتب يك لوازم عملى و حالى دارد كه تا حاصل نشود به مرتبه بالاتر از آن نمى توان رسيد و يكى از آن لوازم در تمامى مراحل ، خواستن از حق تعالى است كه نفس ما را اين گونه قرار دهد.
علاوه بر اينكه ايا دعاها مطلق است آخرين مرحله اين اوصاف را شامل مى شود زيرا خواسته اند كه انسان همتش بلند باشد و توان رسيدن به آن نهايت را نيز داراست و تا اين طلب نباشد و عنايت الهى شامل حال بنده نشود كار او به جايى نمى رسد از اين جهت در اين فراز از خداوند مى خواهيم كه جان ما را مشتاق به لذات لقايت قرار بده .

نوشتن دیدگاه