35 «وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِى آياتِنا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ»

ترجمه:
35. و مى‏دانند كسانى كه مجادله مى‏كنند در آيات ما، نيست از براى آن‏ها
چاره‏اى، ملجأ و پناهى [= روىِ گريزى] ندارند.

تفسير:
[براى مجادله كنندگان در نشانه‏هاى خدا، راه گريزى نيست]
«وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِى آياتِنا» مجادله در آيات اين است كه مى‏خواهند
ابطال كنند آيات قدرت الهيه را، اما آيات تكوينيه را مثل خلقت آسمان و زمين و
تصرفات الهيه و سير كواكب و ارض و نزول باران و همين تسخير رياح و سير كشتى و
خلقت اين موجودات عالم و نزول غيث [= باران] و اشباه اين‏ها را، يا مستند به طبيعت
مى‏گويند يا به اقدامات و فعاليت خود يا به اسباب ظاهريه يا مستند به الهؤ خود از اصنام
و غير اين‏ها يا مستند به شانس و اتفاق و اقدام ديگران، مثل اكابر و رؤا و اشباه اين‏ها.
و اما آيات تشريعيه مثل ارسال رُسُل و اقامؤ معجزات، آن‏ها حمل به سحر و چشم‏بندى
و انبيا را ساحر و كذاب و مفترى مى‏شمارند، ولى تمام اين‏ها از روى عناد و عصبيت و
كبر و نخوت است، و الاّ باطناً مى‏دانند و حجت بر آن‏ها تمام شده.
«ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ» در دنيا جواب صحيحى ندارند و در قيامت ملجأ و پناهى
ندارند و هيچ راه فرارى براى آن‏ها نيست.
*    *    *

نوشتن دیدگاه