32     «وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ فِى الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ»
33     «إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَواكِدَ عَلى ظَهْرِهِ إِنَّ فِى ذلِكَ لاَياتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكُورٍ»

ترجمه:
32. و از جمله آيات الهى كشتى‏هايى است در دريا مثل كوه‏هاى بلند.
33. اگر مشيت الهى تعلق بگيرد كه باد ساكن شود، پس اين كشتى‏ها در ميان دريا
راكد مى‏ماند و اهل آن‏ها راه به جايى ندارند. محققاً در اين قدرت‏نمايى الهى هرآينه
آياتى است براى هر صبّار كه صبر بسيار داشته باشد [و هر] شكور كه شكر زيادى
داشته باشد[1].
 
تفسير:
[باد يكى از نعمت‏هاى الهى]
توضيح كلام اينكه سابقاً تا چندى قبل كشتى‏ها به توسط باد در دريا حركت
مى‏كرد و بسا كشتى‏هاى بزرگ كه هزار[يا] دو هزار در او سكونت داشتند كه اين
كشتى‏ها به قدر كوه‏هاى عظيم بود و باد هم بايد موافق باشد، آن هم باد شديدى كه
كشتى را حركت دهد به آن طرفى كه اراده دارند سير كنند. اگر باد ساكن شود، كشتى‏ها
وسط آب واقف مى‏شدند[2] و اين خطر بسيار بزرگى است، زيرا علاوه بر اينكه به
جايى نمى‏رسند، اين نهنگهاى دريايى كشتى را متلاطم مى‏كنند و اهلش را غرق
مى‏كنند يا باد بر خلاف باشد، كشتى را برمى‏گرداند و بسا باد، امواج دريا را كه مثل كوه
بلند مى‏شود كشتى را زير آب فرو مى‏برد، بالاخص اگر چهار موجه شود كه از چهار
طرف موج بيايد. خداوند چه قدرت نمايى‏هايى به كار زده. اولاً، كشتى‏هاى به اين
ثقالت را از چوب روى آب نگه داشته فرو نرود و ثانياً، باد را مسخّر فرموده كه كشتى
را به طرف مقصد حركت دهد و ثالثاً، از خطرات امواج دريا مصون و محفوظ داشته،
لذا مى‏فرمايد: «وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ» جمع جاريه كشتى است و جاريه گفتند چون
روى آب جريان دارد. «فِى الْبَحْرِ» كه قدرت‏نمايى حق اينكه اين كرؤ آب را با كرؤ
زمين در ميان هوا نگاه داشته.
«كَالْأَعْلامِ» صفت جوار است و اعلام كوه‏هاى عظيم است، اشاره به بزرگى و
سعؤ كشتى‏هاست، مثل كوه‏هاى عظيم چه اندازه شكر دارد كه «إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ
الرِّيحَ» كشتى از حركت مى‏افتد و واقف مى‏شود «فَيَظْلَلْنَ رَواكِدَ»يعنى «تصير
راكداً» متوقف مى‏شود «عَلى ظَهْرِهِ» روى آب، يعنى روى دريا.
 
سؤل:
كشتى‏هاى امروزه كه به توسط مكينه[3] حركت مى‏كند احتياج به باد ندارد؟
 
جواب:
كشتى‏هاى امروز هم به شدت احتياج به باد دارد. اگر باد موافق باشد سرعت
سيرش بيشتر مى‏شود و اگر مخالف باشد بسا مكينه قوؤ دفع آن را ندارد يا واقف
مى‏شود يا بطيئ[4] حركت پيدا مى‏كند و جلوگيرى از امواج دريا هم نمى‏كند، بالاخص
اگر چهار موجه شود و بالجمله، خطرات زيادى دارد، بالاخص اگر مكينه خراب شود و
از حركت بيفتد و بسا تلفات زيادى دارد، چنانچه در همين ماشين‏ها هم بسا حريف باد
نمى‏شوند.
«إِنَّ فِى ذلِكَ لاَياتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكُورٍ» در مخاطرات [= پيشامدهاى پرخطر]
صبر كند و ايمانش را از دست ندهد و در نجات و وصول به مقصد شكرگزار باشد،
ولى امروزه نه در بلا صابر هستند و نه در نِعَم شاكر.

[1] .  ترجمه ديگر: راز نشانه‏هاى او سفينه‏هاى كوه آسا در درياست32. اگر بخواهد باد را ساكن
مى‏گرداند و سفينه‏ها بر پشت آب متوقف مى‏مانند. قطعاً در اين امر براى هر شكيباى شكرگذارى نشانه‏هاست33.
 
[2] .  به تعبير ديگر: از حركت باز مى‏ايستادند.
 
[3] .  مكينه: ماشين.
 
[4] .  بطيئ: حركت به صورت كُند و آهسته.

نوشتن دیدگاه