31 «وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِى الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللّه‏ِ مِنْ وَلِىٍّ وَ لا نَصِيرٍ»

ترجمه و توضيح:
31. و نيستيد شما مشركين و كفار به اينكه خدا را عاجز كنيد در زمين، وَلَو هر چه
بلند پروازى كنيد نمى‏توانيد از بلاهاى الهى فرار كنيد و [آن‏ها را ]از خود دفع كنيد
[حتى اگر] در هر نقطه زمينى برويد و نيست از براى شما وليّى و نه ناصرى كه به شما
كمك دهد يا شما را نجات دهد[1].
 
تفسير:
[بحثى درباره قضا و قدر]
«وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِى الْأَرْضِ»: «إذا جاءَ القضاءُ ضاقَ الفضاءُ»[2].
و [دارد]: «إذا جاءَ الْقَدَرُ عَمِيَ الْبَصَرُ»[3].
كيست قدرت داشته باشد كوچكترين بلا را از خود دفع كند، مرگ باشد يا مرض
باشد يا بلاهاى ديگر. جز توجه به خدا و توبه و انابه و دعا كه خود، دفع بلا بفرمايد.
«وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللّه‏ِ مِنْ وَلِىٍّ» كه جلو بلا را بگيرد [و] نگذارد به شما متوجه شود؛
غير از خداوند متعال «وَ لا نَصِيرٍ» كه به شما كمك دهد و يارى كند كه بتوانيد دفع
كنيد از خود نه در دنيا از بلاها و نه در آخرت از عذاب جهنم و عقوبات معاصى و
شدائد آن روز.*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: و شما در زمين درمانده كننده خدا نيستيد، و جز خدا شما را سرپرست و ياورى
نيست.
[2] .  وقتى قضاى الهى برسد، عرصه بر آدمى تنگ خواهد شد. ر.ك: عوالى اللآلى: ج1، ص292 و
بحارالأنوار: ج74، ص165.
[3] .  وقتى حكم الهى برسد، چشم نابينا مى‏شود. ر.ك: المحرر الوجيز فى تفسير كتاب العزيز: ج4،
ص255؛ تفسير رازى: ج2، ص192 و بحارالأنوار: ج55، ص86.

نوشتن دیدگاه