7 «وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ قُرْآناً عَرَبِيّاً لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ»

ترجمه:
7. و همين نحو وحى نموديم به سوى تو قرآن را به لسان عربى فصيح بر اينكه
انذار فرمايى اهل مكه معظمه كه اُم‏القرى است و اطراف مكه بلاد عرب‏نشينان را و
انذار فرمايى آن‏ها را يوم الجمع كه روز قيامت باشد كه خلق اولين و آخرين در آن روز
مجتمع مى‏شوند كه هيچ ريب و شك و شبهه‏اى در آن نيست و تمام آن‏ها دو فرقه
مى‏شوند يك فرقه در بهشت و يك فرقه در سعير جهنّم[1].



تفسير:
[نزول وحى توسط جبرئيل بر قلب پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله]
«وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ» همين نحوى كه ما وحى فرستاديم بر انبياى سلف، وحى
فرستاديم به سوى شما كه به توسط روح‏الامين جبرئيل باشد «قُرْآناً عَرَبِيّاً» كه
مى‏فرمايد: «وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ * نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ * عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ
الْمُنْذِرِينَ * بِلِسانٍ عَرَبِىٍّ مُبِينٍ»[2]. «لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى»مكّؤ معظّمه را ام‏القرى گفتند،
چون اول زمين كه از زير كرؤ آب خارج شد زمين مكه بود، چنانچه مى‏فرمايد: «إِنَّ
أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِى بِمَكَّةَ مُبارَكاً»[3] و اينكه پيغمبر اكرم را أُمّى گفتند، يعنى از

اُمّ القرى است، چنانچه مكّى المدنىّ هم مى‏گويند و اهل هر شهرى و مملكتى را نسبت
به آن مى‏دهند: حجازى، شامى، عراقى، ايرانى، اصفهانى، تهرانى، نه اينكه بعض جهّال
گفتند يعنى بى سواد.
«وَ مَنْ حَوْلَها» وَلَو پيغمبر مبعوث بر جنّ و انس تا دامنؤ قيامت بود، لكن اولاً،
مأمور بود و قرآن مجيد ناطق است كه انذار فرمايد اهل حجاز را كه حول مكه بودند. از
همين جهت به لسان آن‏ها نازل شد كه مى‏فرمايد: «قُرْآناً عَرَبِيّاً»و مى ‏فرمايد: «وَ ما
أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاّ بِلِسانِ قَوْمِهِ»[4].
«وَ تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ» چنانچه مكرر بيان كرده‏ايم كه اگر دستگاه
قيامت نباشد، خلقت عالم لغو مى‏شود. «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ» مؤنين كائناً ما كان «وَ
فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ» غير مؤن كه از روى تقصير ايمان نياورده باشد و اما اگر از روى
قصور بوده، لا فى الجنة و لا فى السعير[5].
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: و بدين‏گونه قرآن عربى به سوى تو وحى كرديم تا مردم مكّه و كسانى را كه پيرامون
آنند هشدار دهى، و از روزِ گرد آمدن خلق كه ترديدى در آن نيست، بيم دهى؛ گروهى در بهشتند و گروهى در آتش.
[2] .  و راستى كه اين قرآن وحى پروردگار جهانيان است. روح‏الامين آن را بر دلت نازل كرد تا از جمله هشدار دهندگان باشى؛ به زبان عربى روشن. سوره شعراء: آيات 192 ـ 195.
[3] .  در حقيقت، نخستين خانه‏اى كه براى عبادت مردم، نهاده شده، همان است كه در مكه است و مبارك. سوره آل عمران: آيؤ 96.
[4] .  و ما هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش نفرستاديم. سوره ابراهيم: آيؤ 4.
[5] .  نه در بهشت است و نه در جهنم.