7 «وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ قُرْآناً عَرَبِيّاً لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ»
ترجمه:
7. و همين نحو وحى نموديم به سوى تو قرآن را به لسان عربى فصيح بر اينكه
انذار فرمايى اهل مكه معظمه كه اُمالقرى است و اطراف مكه بلاد عربنشينان را و
انذار فرمايى آنها را يوم الجمع كه روز قيامت باشد كه خلق اولين و آخرين در آن روز
مجتمع مىشوند كه هيچ ريب و شك و شبههاى در آن نيست و تمام آنها دو فرقه
مىشوند يك فرقه در بهشت و يك فرقه در سعير جهنّم[1].
تفسير:
[نزول وحى توسط جبرئيل بر قلب پيامبر صلىاللهعليهوآله]
«وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ» همين نحوى كه ما وحى فرستاديم بر انبياى سلف، وحى
فرستاديم به سوى شما كه به توسط روحالامين جبرئيل باشد «قُرْآناً عَرَبِيّاً» كه
مىفرمايد: «وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ * نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ * عَلى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ
الْمُنْذِرِينَ * بِلِسانٍ عَرَبِىٍّ مُبِينٍ»[2]. «لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى»مكّؤ معظّمه را امالقرى گفتند،
چون اول زمين كه از زير كرؤ آب خارج شد زمين مكه بود، چنانچه مىفرمايد: «إِنَّ
أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِى بِمَكَّةَ مُبارَكاً»[3] و اينكه پيغمبر اكرم را أُمّى گفتند، يعنى از
اُمّ القرى است، چنانچه مكّى المدنىّ هم مىگويند و اهل هر شهرى و مملكتى را نسبت
به آن مىدهند: حجازى، شامى، عراقى، ايرانى، اصفهانى، تهرانى، نه اينكه بعض جهّال
گفتند يعنى بى سواد.
«وَ مَنْ حَوْلَها» وَلَو پيغمبر مبعوث بر جنّ و انس تا دامنؤ قيامت بود، لكن اولاً،
مأمور بود و قرآن مجيد ناطق است كه انذار فرمايد اهل حجاز را كه حول مكه بودند. از
همين جهت به لسان آنها نازل شد كه مىفرمايد: «قُرْآناً عَرَبِيّاً»و مى فرمايد: «وَ ما
أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاّ بِلِسانِ قَوْمِهِ»[4].
«وَ تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ» چنانچه مكرر بيان كردهايم كه اگر دستگاه
قيامت نباشد، خلقت عالم لغو مىشود. «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ» مؤنين كائناً ما كان «وَ
فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ» غير مؤن كه از روى تقصير ايمان نياورده باشد و اما اگر از روى
قصور بوده، لا فى الجنة و لا فى السعير[5].
* * *
[1] . ترجمه ديگر: و بدينگونه قرآن عربى به سوى تو وحى كرديم تا مردم مكّه و كسانى را كه پيرامون
آنند هشدار دهى، و از روزِ گرد آمدن خلق كه ترديدى در آن نيست، بيم دهى؛ گروهى در بهشتند و گروهى در آتش.
[2] . و راستى كه اين قرآن وحى پروردگار جهانيان است. روحالامين آن را بر دلت نازل كرد تا از جمله هشدار دهندگان باشى؛ به زبان عربى روشن. سوره شعراء: آيات 192 ـ 195.
[3] . در حقيقت، نخستين خانهاى كه براى عبادت مردم، نهاده شده، همان است كه در مكه است و مبارك. سوره آل عمران: آيؤ 96.
[4] . و ما هيچ پيامبرى را جز به زبان قومش نفرستاديم. سوره ابراهيم: آيؤ 4.
[5] . نه در بهشت است و نه در جهنم.
آیه 7 «وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا..»
- بازدید: 899