6 «وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ اللّه‏ُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ»

ترجمه:
6. و كسانى كه گرفتند از غير خداوند تبارك و تعالى اوليايى، خداوند حفظ
مى‏فرمايد بر آن‏ها اعمال و رفتار آن‏ها را و نيستى تو بر آن‏ها عهده‏دار، فقط بايد انذار [=
هشدار] كنى خواه بپذيرند و خواه نپذيرند[1].
 
تفسير:
[تمام اعمال مشركان زير نظر خدا ثبت مى‏شود]
«وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ» شامل مى‏شود تمام مشركين كه آلهؤ خود را
اولياى خود گرفتند و تمام كفار را كه تحت فرمان الهى نرفتند و فرستادگان او را
تكذيب كردند و اطاعت رؤاى خود كردند و تمام ضالّين كه اطاعت مضلّين نمودند[2]
و تمام فسّاق و فجّار كه اطاعت رؤاى خود را نمودند و بالجمله، به غير دستور و
فرمان الهى دستور ديگرى اتّخاذ كردند. «اللّه‏ُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ» تمام افعال و اعمال و
رفتار و كردار آن‏ها در نزد خدا محفوظ است، چه امور قلبيّه آن‏ها از عقايد فاسده و
چه نفسيّه آن‏ها از صفات خبيثه و چه جوارحيّه آن‏ها از اعمال سيئه، فرداى قيامت به
رخ آن‏ها كشيده مى‏شود، چنانچه مى‏فرمايد: «وَ وَجَدوُا ما عَمِلُوا حاضِراً»[3] و شهود هم
شهادت مى‏دهند كه از آن جمله اعضا و جوارح آن‏ها و ملائكؤ موكّلين به آن‏ها و كتبؤ
اعمال و انبياى آن‏ها و غير اين‏ها.
 
[تبليغ، تنها وظيفه انبيا]
«وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ» وظيفؤ انبيا تبليغ و دعوت و اتيان به معجزات و اقامؤ
حجّت و اتمام حجت و بيان احكام و بشارت و انذار است. اگر كسى قابليت هدايت
داشته باشد و نور ايمان قلب او را روشن كند، هدايت مى‏شود و اگر كسى خود را از
قابليت انداخته و قلب خود را به ظلمت شرك و كفر و ضلالت و فسق و فجور سياه و
تاريك كرده، هدايت نمى‏شود. پيغمبران مأمور نيستند كه الاّ و لابدّ بايد اين‏ها را
هدايت كنند. بلى، البتّه دوست مى‏دارند كه اين‏ها هدايت شوند و اجر آن‏ها كامل‏تر
گردد و از كفر آن‏ها مشمئز مى‏شوند.
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: و كسانى كه به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند، خدا بر ايشان نگهبان است و
تو بر آنان گمارده نيستى.
[2] .  به تعبير ديگر: همه گمراه شدگان كه مطيع گمراه كنندگان بودند.
[3] .  و آنچه را انجام داده‏اند حاضر يابند. سوره كهف: آيؤ 49.