4 «لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَ ما فِى الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظِيمُ»

ترجمه:
4. اختصاص به او دارد [= از آنِ اوست] آنچه در آسمان‏ها و آنچه در زمين است و
اوست در اعلى درجؤ علوّ و عظمت.
تفسير:
[خداوند مالكِ مطلق آسمان‏ها و زمين]
«لَهُ ما فِى السَّمواتِ» از اين كرات علويّه شمس، قمر و ساير كواكب، لوح، قلم،
بيت المعمور، جنة المأوى، عرش، كرسى، ملائكه سكنؤ آسمان‏ها و آنچه خداوند خلق
فرموده در عالم بالا. «وَ ما فِى الْأَرْضِ» از جنّ و انس و اقسام حيوانات از طيور و
بهائم [= چهارپايان] و حشرات و زمين و دريا و جواهرات و معادن و نباتات [= گياهان]
و مياه [= آب‏ها] و حيوانات دريايى و غير اين‏ها و بالجمله، كل ما سوى اللّه‏، للّه‏ِ است.
«وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظِيمُ» اعلى مراتب علوّ و عظمت وجود، غير متناهى ازلاً و ابداً و
سرمداً.