قُلِ اللّهُمَّ فاطِرَ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِکَ فِى ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ

ترجمه :
46. بگو: اى پروردگار من، موجد آسمان‌ها و زمين هستى، عالم به غيب و شهودى. تو حكم مى‌فرمايى بين بندگانت در آنچه بودند در او اختلاف كردند[1] .
 
تفسير :
]معنى «فاطر»[
(قُلِ اللّهُمَّ فاطِرَ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ) «فاطر» ايجاد بعد العدم است. نيست را هست كردن بدون سابقه و نقشه و اسباب و وسايل. به مجرد اراده و مشيت موجود مى‌شود (إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)[2]  به مجرد اراده موجود مى‌شود قبل از آنكه بفرمايد كُنْ اراده ايجاد و گفتيم كه اراده از صفات ذات و از شئون علم ]است[ همين كه عالم به صلاح باشد، مثل حكمت كه علم به مصلحت است و ايجاد از صفات فعل است، فعل به معنى مصدرى كه تعبير به مشيت مى‌شود كه نفس ايجاد است. (عالِمَ الْغَيْبِ) آنچه بر اهل عالم مخفى و مستور است (وَ الشَّهادَةِ) آنچه مشهود آن‌هاست. (أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِکَ) كه حاكم روز قيامت اوست و بس (فِى ما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ) چه اختلاف در دين باشد و چه اختلاف در حقوق و مظالم و احكام باشد.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: بگو: بار الها، اى پديدآورنده آسمان‌ها و زمين، اى داناى نهان و آشكار، توخود در ميان بندگانت بر سر آنچه اختلاف مى‌كردند، داورى مى‌كنى.
[2] .  چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مى‌گويد: باش؛ پس بى‌درنگ موجودمى‌شود. سوره يس: آيه 82.

نوشتن دیدگاه