خالد محمود در سال 1963 ميلادى به مذهب شيعه اماميه تشرف يافت.
وى مى‏ نويسد: برايم ثابت شده كه اميرالمؤمنين على بن ابى‏ طالب عليه‏ السلام، امام مفترض ‏الطاعة است و ايشان بهترين و بزرگوارترين صحابه رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله است و تقديم مفضول بر فاضل عقلاً، شرعا و عرفا جايز نيست.
خالد در سال 1344 قمرى در «اربد، كفر جابر» اردن متولد شد. او پيرو مذهب شافعى بود و طبق عقيده معتزله، تقديم مفضول بر فاضل را صحيح مى‏ دانست؛ عقيده ‏اى كه عقلاً همه آن را رد مى‏ كنند، اما انديشه معتزله، اين مطلب را مى ‏پذيرفت و به آن معتقد بود. شيخ عبدالحميد بن ابى ‏الحديد معتزلى كه از شخصيت‏ هاى برجسته آن ها است، در مقدمه شرح نهج ‏البلاغه، خداوند را بر اين پيشى ‏انداختن شكركرده؛ و مى نويسد: «و مفضول را بر افضل مقدم ساخت؛ به دليل مصلحتى كه تكليف، اقتضا مى ‏كرد!» او ناتوانى را به خداوند قادر متعال نسبت مى‏ دهد؛ زيرا ابوبكرمفضول، بر امامِ افضل، على بن ابى‏ طالب اميرالمؤمنين عليه ‏السلام و پسر عموى رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله پيشى گرفت.
از آن جا كه خالد از جمله بندگانى بود كه در قرآن كريم خداوند درمورد آنها فرموده است «فَبَشِّرْ عِبادِالَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللّه‏ُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ»، (1) اين عقيده سخيف و بى‏ اساس را نپذيرفت.
در تاريخ 29/9/1387 ضمن نوشتارى با عنوان «دلايلى كه مرا بر آن داشت تا مذهب شيعه اماميه را بپذيرم» چنين مى ‏نويسد:
سپاس خدايى را كه تاريكى را از بين برد؛ حجاب‏ ها را كنار زد ودل‏ ها را روشن ساخت. پس از بررسى و مطالعه تفسيرِ صحيح آياتِ قرآنى و سنت نبوى، به نداى وجدانم پاسخ دادم و مذهب حق (2) را كه همان مذهب شيعه اماميه است پذيرفتم؛ مذهبى كه پيشواى نخست آن على و پيشواى آخر آن محمد بن‏ الحسن، صاحب ‏الزمان و امام عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف) است؛ كسى كه زمين را پر از عدل و قسط مى ‏كند، آن‏ چنان كه از ظلم و جور پر شده است و حق را به صاحبان اصلى خود باز مى‏ گرداند. خداوند متعال به فضل وتوفيق خويش ما را از سربازان و ياران آن حضرت قرار دهد.

*********************************************************
1. سوره زمر، آيه 17 و 18.
2. خداوند متعال مى‏ فرمايد: «فَماذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ فَأَنّى تُصْرَفُونَ».